Λίγο έλλειψε να βουτήξουμε στη θάλασσα στο Μαλάκι του Πηλίου!!!

Κατεβαίνοντας από τη Βυζίτσα και τις Μηλιές με την πλούσια βλάστηση κάναμε μια στάση στο Μαλάκι για να αγναντέψουμε και λίγη θάλασσα. Το Μαλάκι Πηλίου είναι μια χρυσή ακρογιαλιά που απέχει περίπου 16 χιλιόμετρα από τον Βόλο, με γραφικές ψαροταβέρνες που έλκουν τους λάτρεις του καλού φαγητού. Φανταζόμαστε ότι τα καλοκαίρια λόγω της μικρής απόστασης από την πρωτεύουσα του νομού αλλά και από τα γύρω ορεινά χωριά η παραλία θα είναι κατάμεστη από παραθεριστές. Από τον Βόλο ως εδώ, αλλά και μετά από εδώ εναλλάσσονται πολλές οργανωμένες ή ανοργάνωτες παραλίες που βρέχονται από τον Παγασητικό και θέλγουν τους επισκέπτες. Από μια πρόχειρη αναζήτηση  στο διαδίκτυο δεν βρήκαμε και πολλά πράγματα για τον συγκεκριμένο προορισμό παρά μόνον για την ύπαρξη ενός στρατοπέδου που συναντήσαμε στη διαδρομή και για τις διοικητικές μεταβολές του οικισμού. Εμείς πάντως αν δεν μας πίεζε ο χρόνος για να επιστρέψουμε στην Πορταριά θα ρίχναμε μια βουτιά στα διάφανα καθάρια νερά μιας και η εξωτερική θερμοκρασία το επέτρεπε ακόμα, αν και έχουμε μπει για τα καλά στον Νοέμβριο.  

Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης ανήκει στον δήμο Βόλου (Τοπική Κοινότητα Αγίου Βλασίου, δημοτική κοινότητα Αρτέμιδας). Η επίσημη ονομασία είναι το Μαλάκιον. Παλαιότερα, έως και το 2010 με το σχέδιο Καποδίστριας ανήκε στο δήμο Αρτέμιδας του Νομού Μαγνησίας. 

Η κολυμβητική ακτή Μαλάκι βρίσκεται στον ομώνυμο οικισμό και απέχει από το Βόλο 16 χλμ. νοτιοανατολικά. Η ακτή αποτελεί το παράλιο τμήμα ενός ανοιχτού κόλπου μήκους 1,6 χλμ. Η κολυμβητική ακτή έχει μήκος 750 μ., μέσο πλάτος 7 μ. και προσανατολισμό νοτιοδυτικό. Η παράκτια ζώνη και ο θαλάσσιος πυθμένας είναι αμμώδεις σε συνδυασμό από χονδρόκοκκο υλικό (βότσαλο). Τα κολυμβητικά ύδατα στα πρώτα μέτρα έχουν κανονικό βάθος, ενώ η κλίση του πυθμένα είναι απότομη (η ισοβαθής των 5 μ. βρίσκεται σε απόσταση 30 μ. από την ακτή). 

Η παράκτια ζώνη είναι μερικώς τροποποιημένη, καθώς στα βορειοδυτικά έχουν κατασκευαστεί τοιχία από σκυρόδεμα τα οποία περιορίζουν το χερσαίο μέτωπο της ακτής. Η βλάστησή της είναι σποραδική και αποτελείται από ευκαλύπτους και πεύκα. Στο δυτικό άκρο εκβάλλει ένα μικρό ρέμα συνεχούς ροής. Η θαλάσσια βιοποικιλότητα της ακτής περιλαμβάνει χλωροφύκη (είδος: Acetabularia), ανθόζωα (κόκκινη ανεμώνη) και μαλάκια (γαστερόποδα και πεταλίδες). Η πρόσβαση στην παραλία γίνεται οδικώς μέσω ασφαλτοστρωμένου δρόμου με ιδιωτικά και δημόσια μέσα μεταφοράς. Η παραλία είναι οργανωμένη και διαθέτει υποδομές όπως ομπρέλες, ξαπλώστρες, ντους και καλάθια απορριμμάτων. 

Η κολύμβηση αποτελεί την κύρια δραστηριότητα επί της ακτής ενώ στα κολυμβητικά της ύδατα αγκυροβολούν μικρά σκάφη. Ο μέγιστος αριθμός λουομένων εκτιμάται σε 750 άτομα. Ανάντη της ακτής υπάρχει αραιή δόμηση με χρήση από ξενοδοχειακή μονάδα, εστιατόρια, αναψυκτήρια, μονάδα φροντίδας για την ώριμη ηλικία, παραθεριστικές και μόνιμες κατοικίες. Το κεντρικό τμήμα της ακτής οριοθετείται από τον επαρχιακό δρόμο Βόλος - Αργαλαστής. 

Η βλάστηση της άμεσης περιοχής αποτελείται κυρίως από ελαιόδεντρα και καλλιέργειες. Η ευρύτερη περιοχή έχει κυρίως γεωργική χρήση, ενώ στα βορειοανατολικά υπάρχουν περιορισμένες εκτάσεις με χαμηλή βλάστηση.