Το Χαϊδάρι από παλιά, στους περισσότερους ήταν γνωστό για το εξαιρετικό κλίμα του και το πράσινο. Χτισμένο ανάμεσα στο όρος Αιγάλεω και το Ποικίλο όρος, τα πρώτα σπίτια του ήταν κρυμμένα μέσα στα πεύκα. Όσο ο χρόνος κυλάει το ισοζύγιο αλλάζει εις βάρος του πράσινου. Εκείνο που δεν ξέρουν οι περισσότεροι είναι ότι εκτός από τα πεύκα άλλο ένα δέντρο ευδοκιμεί από παλιά στην πόλη. Πρόκειται για την ελιά. Δεν είναι άλλωστε τυχαία και η ονομασία μιας εκ των συνοικιών που φέρει την ονομασία Ελαιώνας. Πιτσιρίκια είχαμε την τύχη να ξαμοληθούμε πολλές φορές στον Ελαιώνα είτε μόνοι είτε με τις ημερήσιες εκδρομές του Δημοτικού σχολείου. Εκείνα τα χρόνια η ελιά ήταν ίσως και το μοναδικό δέντρο που διακοσμούσε τα υποτυπώδη πεζοδρόμια της πόλης. Και επειδή βέβαια σε αυτή την πόλη ουδέποτε υπήρξε μέριμνα για το αστικό πράσινο, όσο αυτή μεγάλωνε και εκμοντερνιζόταν, οι ελιές στα πεζοδρόμια ενοχλούσαν τους ιδιοκτήτες των ακινήτων γιατί πότε λέρωναν τις πλάκες οι καρποί και πότε τις σήκωναν με τον κορμό και τις ρίζες. Για πολλούς ήταν ντεμοντέ να έχουν μια ελιά εμπρός από την πόρτα τους και τις αντικατέστησαν με νεόφερτα φυτά που τις περισσότερες φορές ή δεν ευδοκίμησαν ή δημιούργησαν τα ίδια προβλήματα. Παρακολουθώ σε πολλές πόλεις στην Ελλάδα, αλλά και σε γειτονικές μας όπως στο Περιστέρι και στην Πετρούπολη την ανάδειξη περιοχών με υπεραιωνόβια δέντρα ελιάς που μεταφέρονται από τα εργοτάξια των νέων αυτοκινητοδρόμων και της ΕΡΓΟΣΕ. Εμείς στην πόλη μας λίγα από αυτά τα δέντρα τα μεταφυτέψαμε στον Διομήδειο κήπο κάτω από τα πεύκα και τα κυπαρίσσια, για να μην προκόψουν ποτέ σε αυτό το σκιερό περιβάλλον. Το έχω ξαναγράψει εδώ, αλλά είναι ευκαιρία να το επαναλάβω. Λίγο πριν την ολοκλήρωση της κατασκευής της πλατείας μπροστά από το νέο δημαρχείο (Πλατεία Καραϊσκάκη) η τότε υπεύθυνη Αντιδήμαρχος Ελένη Καμπόλη μου εκμυστηρεύτηκε τον προβληματισμό της για την επιλογή των δέντρων και το περιορισμένο μπάτζετ. Της είπα τότε ότι το δημαρχείο χτίστηκε εκεί που άλλοτε ήταν ελαιώνας, ότι η Εθνική Τράπεζα που διεκδίκησε κάποτε τον χώρο, τον εκχέρσωσε καταστρέφοντας υπεραιωνόβια δέντρα ελιάς, οπότε οφείλουμε στην πόλη να παραδώσουμε έναν υποτυπώδη ελαιώνα εμπρός από το Δημαρχείο. Τα μικρά δέντρα ελιάς δεν κοστίζουν τίποτα και θα συμβάλλουν μεγαλώνοντας στην ιστορική διαδρομή της πόλης. Η συζήτηση έληξε εκεί και τις επόμενες ημέρες πολλά νέα ελαιόδεντρα είχαν φυτευτεί στα παρτέρια της πλατείας. Και αφού σας κούρασα με αυτόν τον μακρόσυρτο πρόλογο, έρχομαι τώρα στο κυρίως θέμα με δύο λόγια... Σήμερα κάποιοι συμπολίτες μας εξακολουθούν να προστατεύουν και να φροντίζουν το πράσινο στην πόλη μας. Σήμερα κάποιοι έστω και λίγοι συμπολίτες μας σέβονται το ιερό δέντρο. Σέβονται την ελιά. Η ελιά που βλέπετε στις φωτογραφίες είναι ένα από τα λίγα δέντρα που έχουν διασωθεί στα πεζοδρόμια της πόλης. Είναι ένα δέντρο ιδιαίτερα κλαδεμένο που κεντρίζει την προσοχή των περαστικών. Είναι ένα δέντρο που για να πάρει τη σημερινή μορφή χρειάστηκαν αρκετά χρόνια και μεγάλη προσπάθεια!
Πολίτη του διαδικτύου καλώς όρισες. Βρίσκεσαι σε βήμα διαλόγου, διεκδίκησης, σαρκασμού και αμφισβήτησης της κάθε λογής εξουσίας. Επειδή τίποτα δε χαρίζεται και όλα κατακτώνται, σε προτρέπω να διεκδικείς αυτά που σου αναλογούν και να μην απεμπολάς τα δικαιώματά σου. ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Ελεύθερα και με οιονδήποτε τρόπο, η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, διακίνηση, ακόμα και οικειοποίηση, των ενυπόγραφων ιδεών μου, απ’ αυτό το blog. Γιατί οι Ιδέες πρέπει να διακινούνται Ελεύθερα, δίχως περιορισμούς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου