Στα μοναστικά κελιά του Ανδρομονάστηρου στην Αρχαία Μεσσήνη!!!

Το Ανδρομονάστηρο που είναι το σημαντικότερο μοναστηριακό συγκρότημα της Μεσσηνίας και ένα από τα σημαντικότερα της Πελοποννήσου, προορίζεται να λειτουργήσει ως ένα σπουδαίο κέντρο πολιτισμού και θρησκευτικού τουρισμού.

Είναι ένα πολύ σημαντικό συγκρότημα, από την άποψη ότι επειδή εγκαταλείφθηκε νωρίς, πριν από το 19ο αιώνα, έχει διατηρηθεί αναλλοίωτο από νεότερες επεμβάσεις και διατηρεί πολλά αυθεντικά στοιχεία, που είναι πολύτιμα για τη μελέτη της μοναστηριακής αρχιτεκτονικής.

Το καθολικό ανάγεται στο 12ο ή το 13ο αιώνα και στην ανατολική του πλευρά αναβλύζει πόσιμο νερό ακόμα, σε έναν υπόγειο πλακοσκεπή χώρο, από το οποίο υδρευόταν η Ανδρούσα, μέσω ενός υδραγωγείου ανατολικά, που επίσης σώζεται.

Το καθολικό είναι το παλιότερο κτίσμα, αφιερωμένο στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος, διασώζει αποσπασματικά μαρμαροθετημένο δάπεδο, τμήματα του αρχικού μαρμάρινου τέμπλου εντοιχισμένα σε μεταγενέστερο κτιστό και τοιχογραφίες διαφόρων φάσεων, οι αρχαιότερες εκ των οποίων ανάγονται στο 13ο αιώνα.

Στην πρώτη φάση των αναστηλωτικών εργασιών εντάχθηκαν η αποκατάσταση της στέγης του καθολικού, του κτηρίου της τράπεζας και του εφαπτόμενου πύργου.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχαν τα έργα στην τριώροφη τράπεζα, η οποία αρχικά ήταν διώροφη και βρισκόταν σε τραγική κατάσταση πριν ξεκινήσουν οι εργασίες. Η τράπεζα φτιάχτηκε το 14ο αιώνα, ο τρίτος όροφος προστέθηκε αργότερα, ενώ ο πύργος ήρθε και κόλλησε στη δυτική πλευρά κατά το 18ο αιώνα περίπου.

Στη δεύτερη φάση εντάχθηκαν ο νοτιοδυτικός πύργος που ταυτίζεται με το ηγουμενείο, η πτέρυγα με τα κελιά και το διαβατικό της εισόδου. Στο ισόγειο της δυτικής πλευράς, κάτω από την πτέρυγα των κελιών, υπήρχαν οι αποθήκες, οι στάβλοι, το πατητήρι και το μαγκιπείο, όπου ετοιμαζόταν το φαγητό.

Με την ολοκλήρωση σήμερα της παρουσίασης του Ανδρομονάστηρου σε τρεις ενότητες (εδώ η 1η και η 2η) θέλουμε να ευχαριστήσουμε την συμβασιούχο αρχαιολόγο κ. Γλυκερία για την εξαιρετική ξενάγηση σε όλους τους εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους του Ανδρομονάστηρου την Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2018. 
Με τις γλαφυρές περιγραφές της μας ταξίδεψε πολλούς αιώνες πίσω όταν οι μοναχοί στα σκοτεινά κελιά τους, μακριά από πειρασμούς και περισπασμούς, επέλεξαν την ασκητική ζωή, ζώντας στην πλήρη απομόνωση και την απλότητα για να νιώθουν πιο κοντά στο Θεό, μακριά από κάθε ενόχληση στις προσευχές τους... 

Κατευθυνθήτω ἡ προσευχή μου ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν σου· ἔπαρσις τῶν χειρῶν μου, θυσία ἑσπερινή, εἰσάκουσόν μου, Κύριε.