Τα παιδιά του Πολυτεχνείου, οι τότε επαναστάτες, σημερινά golden boys…

Οι ξεκοιλιασμένες από τα τανκς Mercedes στην είσοδο του Πολυτεχνείου, είναι σήμερα το αγαπημένο μέσο μεταφοράς, των τότε επαναστατών…

Και το αγαπημένο τους σύμβολο, βεβαίως – βεβαίως…

Τριάντα έξι χρόνια μετά τη μεγαλειώδη εξέγερση του Πολυτεχνείου, πέρα από τους μύθους και την πραγματικότητα, πέρα από τα εκφυλιστικά φαινόμενα που παρατηρούμε κάθε χρόνο στη διάρκεια των εορταστικών εκδηλώσεων, γεγονός αναμφισβήτητο είναι πλέον και οι πάντες το γνωρίζουν πως εκείνη η γενιά δεν εκτίμησε σωστά τη δύναμή της.

Ενεπλάκη στους μηχανισμούς της πολιτικής και της αγοράς με την πεποίθηση ότι θα τους υπερβεί, αλλά συντετριμμένη (;) σήμερα διαπιστώνει την αφομοίωσή της από αυτούς.
Με δεδομένη την αποστροφή των νέων προς την πολιτική, η οποία δείχνει να έχει ηττηθεί, το μέγα ερώτημα πολλών από τη γενιά του Πολυτεχνείου είναι αν υπάρχει ελπίδα «σωτηρίας» τουλάχιστον στις επερχόμενες γενιές.
Πώς να επανακάμψουν όμως οι νέοι στην πολιτική όταν βλέπουν τη γενιά του Πολυτεχνείου αφομοιωμένη από το κατεστημένο και βουτηγμένη ως το λαιμό στη διαφθορά και τη διαπλοκή, απομακρυσμένη από τις αξίες τους στόχους και τα οράματα των ημερών εκείνων ή συντετριμμένη από το άγχος του βιοπορισμού και την καθημερινή μάχη της επιβίωσης;
Πόσο επίκαιροι είναι στις μέρες μας οι στίχοι του Εθνικού μας ποιητή:
«Δυστυχισμένε μου λαέ καλέ και ηγαπημένε πάντοτε ευκολοπίστευτε και πάντα προδομένε»;
Ποιοι είναι υπεύθυνοι για τα πρότυπα που πλασάρονται στις νέες γενιές μέσα από τα Μ.Μ.Ε.;
Πώς είναι δυνατόν να δεχόμαστε δημόσια σεμινάρια «περί νομίμου και ηθικού» από παραβατικούς θεματοφύλακες;

Πως είναι δυνατόν τρεις πολιτικές οικογένειες να μονοπωλουν την πολιτική ζωή της χώρας και να μας καταδυναστεύουν πριν και μετά τη μεταπολίτευση;
Πού οφείλεται η Θεοποίηση εμπορικών σημάτων της καταναλωτικής κοινωνίας μας λες και τα αγαθά αυτά κατασκευάζονται για να τα υπηρετούμε και όχι να μας υπηρετούν;
Η παιδεία αποσκοπεί στην άνοδο του πνευματικού μας επιπέδου, του πολιτισμού της κοινωνίας μας, του σεβασμού των αξιών της ζωής και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας ή απλά μας δίνει τα εφόδια για την εύκολη απόκτηση καταναλωτικών αγαθών;
Παρά τους όποιους προβληματισμούς και τις όποιες κριτικές δεν υπάρχει αμφιβολία πως η νέα γενιά, βάσει και όσων της προσφέρονται, έχει άλλα χαρακτηριστικά από τη γενιά του Πολυτεχνείου, αποστρέφεται την Πολιτική και τους Πολιτικούς, έχει σαφώς πιο ξεκάθαρη ματιά στα περισσότερα πράγματα, πιστεύει στον εαυτό της και είναι αισιόδοξη.
Από τα χαρακτηριστικά της αυτά πρέπει να αντλήσουμε και εμείς αισιοδοξία και δύναμη για να εμπιστευθούμε και πάλι τον ίδιο μας τον εαυτό υλοποιώντας στο μέλλον ότι δεν καταφέραμε να πετύχουμε τριάντα έξι χρόνια μετά…