Του Νίκου Χιδίρογλου
Ήμουν, είμαι και θα είμαι εθνοκεντρικός. Ψυχή τε και σώματι. Θέλω να βλέπω φως στην άκρη του τούνελ, να ελπίζω. Να ελπίζω σε μια πατρίδα ισχυρή, που θα σκεπάζει τα παιδιά της με αγάπη, που θα ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία. Τα παιδιά της που θα σκέπτονται πρώτα εκείνη. Και μετά τα υπόλοιπα. Όχι, εμένα το ηλίθιο ρητό «it’s the economy, stupid», δεν με εκφράζει. Όπως δεν με εκφράζει και ο απεχθής νεοφιλελευθερισμός, αλλά και η εμμονή των Βρυξελών και της ανεξίθρησκης (θρησκευτικά, εθνικά, ηθικά και ιδεολογικά) γραφειοκρατίας τους στην «ελεύθερη διακίνηση του κεφαλαίου». Λογικής που ευνοεί το κερδοσκοπικό κεφάλαιο που καταβροχθίζει με λαιμαργία τον πλούτο των κρατών-εθνών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το κοινωνικό μέρισμα των πολιτών τους, ακυρώνοντας έτσι τις θυσίες των προγόνων μας.
Όχι, δεν επιθυμώ η κυρίαρχη χώρα μου να μετατραπεί σε νομαρχία της ΕΕ. Σας το δηλώνω ρητά. Βλέπω με τρόμο την απόπειρα μετατροπής της ΕΕ σε Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης (και της Ασίας, καθώς κάποιοι φλερτάρουν με την ιδέα της ένταξης της Τουρκίας). Επίσης, βλέπω με τρόμο τα έθνη να πολτοποιούνται πολιτιστικά και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο να μετατρέπεται σε ιδεολογικό δικαστήριο και βραχίονα της Νέας Τάξης Πραγμάτων, εκδίδοντας κατάπτυστες αποφάσεις, εμποτισμένες από τη λογική της (νέας) αριστεράς και της πολιτικής ορθότητας. Στην ΕΕ, ο χριστιανισμός διώκεται, ενώ ενθαρρύνεται η ανέγερση τζαμιών και αποτρέπεται δια δικαστικών αποφάσεων η ομολογία πίστεως εκ μέρους των χριστιανών. Καλώς ήλθατε στην εποχή των θετικών διακρίσεων. Έπεται η κατάργηση των εορτών των Χριστουγέννων… Όπως άλλωστε έγινε στο Λονδίνο. Εδώ, τον περασμένο Δεκέμβριο, κάποιοι αριστεριστές το προσπάθησαν, καίγοντας τα χριστουγεννιάτικα δέντρα και τη χαρά των παιδιών.
Για τον σταυρό και την εθνική αξιοπρέπεια
Η ομοσπονδιοποίηση ευνοεί μόνο το κεφάλαιο και την παγκοσμιοποίηση. Και όσους σιτίζονται από την ΕΕ (από εμάς…), δηλαδή τους γραφειοκράτες. Εμείς όμως δεν παλεύουμε για να ζούμε και να κάνουμε μάγκες τα παχύδερμα, τους τύπους με την ανύπαρκτη πολιτική ουσία και αισθητική. Τους γραφειοκράτες, οι οποίοι εκτελούν «καθ’ υπόδειξη» κυρίως σοσιαλδημοκρατών και νεοφιλελεύθερων (που καμουφλάρονται σε «δεξιούς») «προγράμματα» κοινωνικής μηχανικής, για τη μετατροπή της κοινωνίας μας σε πολυπολιτισμικό σκουπιδοτενεκέ, με πολιορκητικούς κριούς κάτι ύποπτες (και αδιαφανώς χρηματοδοτούμενες) μη κυβερνητικές οργανώσεις, που εκπροσωπούν μόνο τους παρείσακτους επικεφαλής τους και δεν έχουν καμία απολύτως νομιμοποίηση.
Οι Ευρωπαίοι φωνάζουν εξοργισμένοι. Η δεξιά στροφή στις τελευταίες ευρωεκλογές, αποτέλεσε μονόδρομο. Και η αντίδραση θα πάρει και πιο ριζοσπαστικές μορφές, να είστε σίγουροι, καθώς κάποιοι δεν έλαβαν το μήνυμα και εξακολουθούν να μας προκαλούν βάναυσα. Η ενθάρρυνση της λαθρομετανάστευσης με αθρόες χορηγήσεις υπηκοοτήτων, είναι κλασικό παράδειγμα. Είναι καιρός να αντιδράσουμε στην απόπειρα υπονόμευσης του εθνικού κορμού της χώρας μας από το ΠΑΣΟΚ, τους αριστεριστές και τους νεοφιλελεύθερους (τι συμμαχία και αυτή), αλλά και στην απόπειρα εθνικού και θρησκευτικού αποχρωματισμού που καταβάλλει η «πράσινη» κυβέρνηση, διορίζοντας σε καίρια πόστα ανθρώπους με αντεθνικές απόψεις, όπως η Θάλεια Δραγώνα. Δεν πρέπει να περάσουν και δεν θα περάσουν. Όπως δεν πέρασε η Μαρία Ρεπούση. Θα τον χάσουν και αυτόν τον δεύτερο γύρο που οι ίδιοι επιδίωξαν.
Εν Πειραιεί
Ήμουν, είμαι και θα είμαι εθνοκεντρικός. Ψυχή τε και σώματι. Θέλω να βλέπω φως στην άκρη του τούνελ, να ελπίζω. Να ελπίζω σε μια πατρίδα ισχυρή, που θα σκεπάζει τα παιδιά της με αγάπη, που θα ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία. Τα παιδιά της που θα σκέπτονται πρώτα εκείνη. Και μετά τα υπόλοιπα. Όχι, εμένα το ηλίθιο ρητό «it’s the economy, stupid», δεν με εκφράζει. Όπως δεν με εκφράζει και ο απεχθής νεοφιλελευθερισμός, αλλά και η εμμονή των Βρυξελών και της ανεξίθρησκης (θρησκευτικά, εθνικά, ηθικά και ιδεολογικά) γραφειοκρατίας τους στην «ελεύθερη διακίνηση του κεφαλαίου». Λογικής που ευνοεί το κερδοσκοπικό κεφάλαιο που καταβροχθίζει με λαιμαργία τον πλούτο των κρατών-εθνών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το κοινωνικό μέρισμα των πολιτών τους, ακυρώνοντας έτσι τις θυσίες των προγόνων μας.
Όχι, δεν επιθυμώ η κυρίαρχη χώρα μου να μετατραπεί σε νομαρχία της ΕΕ. Σας το δηλώνω ρητά. Βλέπω με τρόμο την απόπειρα μετατροπής της ΕΕ σε Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης (και της Ασίας, καθώς κάποιοι φλερτάρουν με την ιδέα της ένταξης της Τουρκίας). Επίσης, βλέπω με τρόμο τα έθνη να πολτοποιούνται πολιτιστικά και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο να μετατρέπεται σε ιδεολογικό δικαστήριο και βραχίονα της Νέας Τάξης Πραγμάτων, εκδίδοντας κατάπτυστες αποφάσεις, εμποτισμένες από τη λογική της (νέας) αριστεράς και της πολιτικής ορθότητας. Στην ΕΕ, ο χριστιανισμός διώκεται, ενώ ενθαρρύνεται η ανέγερση τζαμιών και αποτρέπεται δια δικαστικών αποφάσεων η ομολογία πίστεως εκ μέρους των χριστιανών. Καλώς ήλθατε στην εποχή των θετικών διακρίσεων. Έπεται η κατάργηση των εορτών των Χριστουγέννων… Όπως άλλωστε έγινε στο Λονδίνο. Εδώ, τον περασμένο Δεκέμβριο, κάποιοι αριστεριστές το προσπάθησαν, καίγοντας τα χριστουγεννιάτικα δέντρα και τη χαρά των παιδιών.
Για τον σταυρό και την εθνική αξιοπρέπεια
Η ομοσπονδιοποίηση ευνοεί μόνο το κεφάλαιο και την παγκοσμιοποίηση. Και όσους σιτίζονται από την ΕΕ (από εμάς…), δηλαδή τους γραφειοκράτες. Εμείς όμως δεν παλεύουμε για να ζούμε και να κάνουμε μάγκες τα παχύδερμα, τους τύπους με την ανύπαρκτη πολιτική ουσία και αισθητική. Τους γραφειοκράτες, οι οποίοι εκτελούν «καθ’ υπόδειξη» κυρίως σοσιαλδημοκρατών και νεοφιλελεύθερων (που καμουφλάρονται σε «δεξιούς») «προγράμματα» κοινωνικής μηχανικής, για τη μετατροπή της κοινωνίας μας σε πολυπολιτισμικό σκουπιδοτενεκέ, με πολιορκητικούς κριούς κάτι ύποπτες (και αδιαφανώς χρηματοδοτούμενες) μη κυβερνητικές οργανώσεις, που εκπροσωπούν μόνο τους παρείσακτους επικεφαλής τους και δεν έχουν καμία απολύτως νομιμοποίηση.
Οι Ευρωπαίοι φωνάζουν εξοργισμένοι. Η δεξιά στροφή στις τελευταίες ευρωεκλογές, αποτέλεσε μονόδρομο. Και η αντίδραση θα πάρει και πιο ριζοσπαστικές μορφές, να είστε σίγουροι, καθώς κάποιοι δεν έλαβαν το μήνυμα και εξακολουθούν να μας προκαλούν βάναυσα. Η ενθάρρυνση της λαθρομετανάστευσης με αθρόες χορηγήσεις υπηκοοτήτων, είναι κλασικό παράδειγμα. Είναι καιρός να αντιδράσουμε στην απόπειρα υπονόμευσης του εθνικού κορμού της χώρας μας από το ΠΑΣΟΚ, τους αριστεριστές και τους νεοφιλελεύθερους (τι συμμαχία και αυτή), αλλά και στην απόπειρα εθνικού και θρησκευτικού αποχρωματισμού που καταβάλλει η «πράσινη» κυβέρνηση, διορίζοντας σε καίρια πόστα ανθρώπους με αντεθνικές απόψεις, όπως η Θάλεια Δραγώνα. Δεν πρέπει να περάσουν και δεν θα περάσουν. Όπως δεν πέρασε η Μαρία Ρεπούση. Θα τον χάσουν και αυτόν τον δεύτερο γύρο που οι ίδιοι επιδίωξαν.
Εν Πειραιεί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου