Ευθύνη μας ένα σύγχρονο ανοιχτό κόμμα

Γράφει ο Ηλίας Αδάμ

Για να ανακάμψει η Νέα Δημοκρατία από τη χειρότερη εκλογική ήττα της και για να μπορέσει να προσφέρει ξανά στη χώρα αξιόπιστη πολιτική ηγεσία, θα πρέπει πρώτον, να αποσαφηνίσει το ιδεολογικό στίγμα της και δεύτερον να εκσυγχρονίσει τις οργανωτικές δομές και λειτουργίες της, με γνώμονα να προσελκύσει και να αναδείξει στην πολιτική νέα πρόσωπα καταξιωμένα στην κοινωνία. Μόνον έτσι θα μπορέσει ξανά να γίνει πλειοψηφικό ρεύμα στην κοινωνία, με αξιόπιστες πολιτικές προτάσεις για τις μεγάλες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα μας.
Επιστροφή στις παραδοσιακές αξίες και στις διαχρονικές αρχές μας:
Τις συνθέτουμε με τις πιο σύγχρονες φιλελεύθερες αντιλήψεις, συνθέτουμε την Πατρίδα με την Ανταγωνιστικότητα, και την επιχειρηματική ελευθερία με το κράτος-διαιτητή, το οποίο δεν υποκαθιστά τον επιχειρηματία, αλλά εξαλείφει τις στρεβλώσεις των αγορών, και διευκολύνει την διάχυση ευημερίας και ευκαιριών, χωρίς στεγανά, ολιγοπώλια και καρτέλ.
Ανάπτυξη λοιπόν με Κοινωνική Δικαιοσύνη, κόντρα στην κερδοφορία των λίγων σε βάρος της κοινωνίας. Ευκαιρίες και ευημερία που διαχέονται σε όλη την οικονομία, σε όλη την κοινωνία.

Άρα, η σύνθεση παραδοσιακών αξιών και σύγχρονων φιλελεύθερων αντιλήψεων, συνοψίζεται στον κοινωνικό φιλελευθερισμό, και στο όραμα της ανταγωνιστικότητας παντού.

Της διάχυσης της ανάπτυξης παντού, των ευκαιριών για όλους, της ευημερίας για όλους.

Η ιδεολογία του κοινωνικού φιλελευθερισμού, συγκρούεται με τον κρατισμό. Αλλά και με τον νεοφιλελευθερισμό. Με τον κρατισμό, που υποδουλώνει την προσωπική ελευθερία και την επιχειρηματικότητα στη γραφειοκρατία. Συγκρούεται ΟΜΩΣ και με τον νεοφιλελευθερισμό, που υποτάσσει την κοινωνία στην ανεξέλεγκτη κερδοσκοπία.

Η κερδοφορία δεν είναι κερδοσκοπία. Η επιχειρηματικότητα δεν είναι απατεωνιά. Η ελευθερία δεν είναι ασυδοσία. Η δημοκρατία δεν είναι επιβολή των συντεχνιών πάνω στην πλειονότητα. Η ιδεολογία του κοινωνικού φιλελευθερισμού είναι ισορροπία, που απελευθερώνει δυνάμεις. Που συγκρατεί τις ακρότητες της βουλιμίας των πιο αδίστακτων. Που περιφρουρεί την αξιοπρέπεια του ατόμου. Που συγκρατεί την αλαζονεία των ισχυρών.
Όσον αφορά τις δομές της, η Νέα Δημοκρατία πρέπει να ανοιχτεί περισσότερο στην κοινωνία.

Το πρώτο βήμα έγινε με την εκλογή του προέδρου από την βάση του κόμματος. Στο παρελθόν έδινε την εικόνα ότι τα ηγετικά στελέχη της προέρχονταν είτε από πολιτικά τζάκια είτε από τις ηγεσίες της κομματικής νεολαίας. Σήμερα, οι συνθήκες απαιτούν ένα κόμμα που θα αντλεί νομιμοποίηση από ορθολογικές δημοκρατικές δομές και διαδικασίες και δεν θα βασίζεται στο προσωπικό χάρισμα του εκάστοτε ηγέτη.
Ένα κόμμα ανοιχτό, δημοκρατικό, συμμετοχικό. Αυτό που έλειπε ήταν η προσέλκυση και ανάδειξη ατόμων που είχαν καταξιωθεί στην κοινωνία με έργο εκτός της πολιτικής δραστηριοποίησης. Όταν ένα κόμμα κυριαρχείται από στελέχη που είτε κληρονόμησαν την είσοδό τους στην πολιτική από τις οικογένειές τους, είτε μεταπήδησαν κατευθείαν από την κομματική νεολαία στην εθνική πολιτική, εκπέμπει εικόνα ενός κλειστού κλαμπ επαγγελματιών της εξουσίας που είναι απομακρυσμένοι από την κοινωνία. Η δημιουργία ενός σύγχρονου ανοιχτού κόμματος είναι η ευθύνη που μας αναλογεί, για να φύγει η χώρα και το πολιτικό μας σύστημα από τη θεσμική υπανάπτυξη.

Ηλίας Αδάμ

Γ. Γραμματέας Τ.Ο. ΝΔ Μαγούλας

Ταμίας ΝΟ.Δ.Ε. Δυτ. Αττικής

Magoula on LINE

Φτάνοντας σιγά σιγά στην κορύφωση της εσωκομματικής διαδικασίας για την ανάδειξη νέου προέδρου στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όλο περισσότερα στελέχη της Νέας δημοκρατίας σπεύδουν να δηλώσουν ανοιχτά την στήριξή τους στο πρόσωπο που επιθυμούν να ηγηθεί της νέας εποχής για την Νέα Δημοκρατία.
Στην Δυτική Αττική το κλίμα δείχνει να γέρνει προς την πλευρά του Αντώνη Σαμαρά, ενώ σήμερα το μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Δυτικής Αττικής της Νέας Δημοκρατίας κ. Ηλίας Αδάμ, σε ανακοίνωσή του δείχνει να τάσσεται και εκείνος υπέρ του Μεσσήνιου πολιτικού.
Ο κ. Αδάμ στην ανακοίνωσή του κάνει λόγο για την ανάγκη επιστροφής, στις παραδοσιακές και διαχρονικές αξίες της Νέας Δημοκρατίας, καθώς και για εκλογή αρχηγού, βάση των πολιτικών και προσωπικών χαρισμάτων και όχι από οικογενειοκρατικά κριτήρια.

.