Η δημογραφική συρρίκνωση των χωριών της Μεσσηνίας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε ερήμωση της υπαίθρου - και ενώ κάποιος θα περίμενε κίνητρα για εγκατάσταση νέων αγροτών στους γερασμένους οικισμούς, το ελληνικό κράτος με πρόσχημα τους δασικούς χάρτες κλέβει αγροκτήματα χαρακτηρίζοντάς τα δασικά.
Σε μια δυναμική και υγιή κοινωνία, η παραπάνω είδηση θα προκαλούσε εξέγερση όχι μόνο των αδικημένων μικροκαλλιεργητών και των ιδιοκτητών ακίνητης περιουσίας, αλλά όλων των δημοκρατών, που θα αντιλαμβάνονταν τον κίνδυνο που συνεπάγεται για τη δημοκρατία η έμπρακτη κατάργηση του δικαιώματος της ατομικής ιδιοκτησίας.
Δυστυχώς όμως, όπως αποδεικνύεται (τουλάχιστον μέχρι τώρα), η ελληνική κοινωνία είναι τόσο πολύ γερασμένη και ασθενής, που δεν έχει τη δύναμη να διεκδικήσει ούτε τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματά της.
Το πρώτο μήνυμα για την απαξίωση της ακίνητης περιουσίας και κατ’ επέκταση του δικαιώματος της ατομικής ιδιοκτησίας είχε σταλεί μέσω της τεράστιας αύξησης του αριθμού των κληρονόμων που αποποιούνται κληρονομιές, είτε επειδή δεν μπορούν να πληρώσουν τους φόρους είτε επειδή θεωρούν ασύμφορη την κατοχή ακινήτων.
Οι περιουσίες που μένουν στα αζήτητα δημιουργήθηκαν με πολύ κόπο και ιδρώτα τις προηγούμενες δεκαετίες, όταν η δυναμική ελληνική κοινωνία εργαζόταν όχι μόνο για την ευημερία της, αλλά και για το μέλλον των παιδιών και των εγγονιών της.
Για το μέλλον των παιδιών τους και των εγγονιών τους εργάστηκαν με πολύ κόπο και οι Μεσσήνιοι αγρότες που έκαναν αγρόκτημα το λόγγο για να θρέψουν τις οικογένειές τους. Για το μέλλον των παιδιών τους και των εγγονιών τους εργάστηκαν σκληρά οι χιλιάδες Αρκάδες που κατέβηκαν στα ορεινά και ημιορεινά της Μεσσηνίας δημιουργώντας καλλιέργειες από το... μηδέν.
Όλα αυτά είναι γνωστά στη Μεσσηνία, και μόνο οι "οικολόγοι του Κολωνακίου" δεν γνωρίζουν πως οι απέραντοι μεσσηνιακοί ελαιώνες δημιουργήθηκαν κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα. Δυστυχώς όμως, η ελληνική κυβέρνηση δεν αφουγκράζεται τον μέσο ιδιοκτήτη γης που αγωνιά για το αύριο. Δεν καταλαβαίνει ούτε ότι προσβάλλει βάναυσα τη μνήμη των προηγούμενων γενεών της υπαίθρου, που αναμετρήθηκαν με τους λόγγους και τη σκληρή φτώχια για να ζήσουν μια οικογένεια. Ακούει μόνο τους "οικολόγους του Κολωνακίου", που θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι μόνο το πουρνάρι παράγει οξυγόνο ή ότι τα ελαιοπερίβολα, αλλά κι ο ίδιος ο άνθρωπος, δεν είναι φύση.
Κάπου εδώ αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι, σύμφωνα με την προηγούμενη ανάρτηση των δασικών χαρτών, στη Μεσσηνία έχουν συνολικά χαρακτηριστεί δασικά 2.866.801 στρέμματα. Και προσέξτε: Από αυτά, το 12,6% είναι χαρακτηρισμένα ΑΔ (δασωμένοι αγροί) και το 3,3% ΔΑ (εκχερσωμένες εκτάσεις με βάση τους χάρτες του 1945). Τα ποσοστά αυτά δείχνουν ότι το δάσος μεγάλωσε σε σχέση με το 1945, αφού δάσωσαν περισσότεροι αγροί από όσους ξελογγώθηκαν. Αλλά το κράτος τα θέλει όλα δικά του - και γι’ αυτό χαρακτηρίζει και τα μεν και τα δε δασικά. Αξίζει ακόμα να σημειωθεί ότι μόνο για το 4,7% των χαρακτηρισμένων εκτάσεων ΑΔ έχει υποβληθεί ένσταση. Άρα, το δάσος θα παραμείνει μεγαλύτερο από το 1945, ακόμα κι αν αποχαρακτηριστούν όλες οι ΑΔ εκτάσεις για τις οποίες έχει υποβληθεί ένσταση και όλες οι καλλιεργούμενες ΔΑ.
Έτσι κι αλλιώς το περιβάλλον δεν θα υποστεί καμία ζημιά αν αποχαρακτηριστούν από δασικά τα 139.683 επιδοτούμενα στρέμματα ή αν σταματήσει η κρατικοποίηση όποιας γεωργικής έκτασης δεν καθαριστεί με συνέπεια να μεγαλώσουν μέσα της τα φρύγανα. Αντιθέτως, οι ιδιοκτήτες τους θα προστατέψουν τις καλλιέργειες (και το περιβάλλον τους) καλύτερα και αποτελεσματικότερα από όσο προστάτεψε το κράτος τα δάση της Πελοποννήσου το 2007.
Σε κάθε περίπτωση, η σχιζοφρένεια του ελληνικού κράτους αποδεικνύεται από το γεγονός πως οι αρχές του αμφισβητούν το ελαιοκομικό μητρώο, που το ίδιο το κράτος δημιούργησε. Επιπρόσθετα, εισπράττουν φόρους και επιδοτούν επί πολλές δεκαετίες εκτάσεις του ελαιοκομικού μητρώου, που τώρα τις χαρακτηρίζουν δασικές.
Είναι αυτονόητο ότι ένα σοβαρό κράτος θα "κούμπωνε" όχι μόνο τους χάρτες του ελαιοκομικού μητρώου, αλλά όλους τους χάρτες επιδοτήσεων του ΟΠΕΚΕΠΕ πάνω στους δασικούς χάρτες, ώστε να μπει τέλος σε αυτή την απίστευτη φαρσοκωμωδία. Εννοείται επίσης ότι ένα σοβαρό κράτος δεν θα χαρακτήριζε δασική μια έκταση επειδή μεγάλωσαν τα φρύγανα. Τέτοιου τύπου ληστρικές μεθόδους χρησιμοποιούν μόνο τα τυραννικά - δεσποτικά καθεστώτα.
Ειλικρινά, δεν ξέρω αν κάποιοι μανδαρίνοι στα υπουργεία και στα δασαρχεία θέλουν να βγάλουν το παντεσπάνι τους στήνοντας φάμπρικα αποχαρακτηρισμών, ή αν κάποιοι βουλευτές πιστεύουν ότι θα... επανεκλεγούν κρατώντας ομήρους τους μικροϊδιοκτήτες γης. Ξέρω μόνο ότι η κυβέρνηση κορόιδεψε άγρια τους Μεσσήνιους και ότι θα το βρει μπροστά της - όπως βρήκε η κυβέρνηση Σαμαρά τον ΕΝΦΙΑ και αναρωτιόταν γιατί έχασε τη μεσαία τάξη.
Με απλά και ξεκάθαρα λόγια: Η μεσαία τάξη μπορεί να αποποιείται την κληρονομιά της επειδή δεν μπορεί να πληρώσει τους φόρους, αλλά δεν θα συγχωρέσει ποτέ όσους λήστεψαν την περιουσία της. Και όπως έχει πει ο Νικολό Μακιαβέλι, «οι άνθρωποι ξεχνούν ευκολότερα το θάνατο του πατέρα τους παρά την απώλεια της περιουσίας τους».
Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Θανάσης Λαγός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου