Αυτός κόκκινος, εγώ γαλάζιος…
Αυτός του Μορφωτικού Συλλόγου, εγώ των Κατηχητικών Σχολείων…
Γνωστοί από πολύ παλιά…
Ο καθένας έχει γράψει τη δική του Ιστορία στη μικρή μας πόλη…
Αυτός υπηρέτησε πιστά (;) όλους τους Άρχοντες της πόλης, ανεξαρτήτως χρώματος…
Εγώ ήμουν απέναντί τους και με κριτική διάθεση όλα αυτά τα χρόνια...
Αυτός έβλεπε τα δημοτικά μας πράγματα μέχρι πρότινος όλα ρόδινα, αλλά το διαζύγιο με την εξουσία τον έκανε εσχάτως να τα βλέπει όλα μαύρα…
Τόσο μαύρα που έφτιαξε και σελίδα στο διαδίκτυο για να τα καταγγέλλει !
Μέσα στη μαυρίλα και την κόλαση των καταγγελιών βρήκε και μια όαση… εκεί που η συμβία του απολαμβάνει τα αγαθά της μονιμότητας του δημοσίου…
Και είπε να γράψει δυο καλά λόγια για τις Αρχόντισσες της όασης, έτσι… για να πουλήσει εκδούλευση…
Ανώνυμος blogger… αλλά οι αναρτήσεις του τον προδίδουν και όπως λέει και η παροιμία… «Θέλει η πουτάνα να κρυφτεί μα η χαρά δεν την αφήνει…» !
Αυτός κόκκινος και υπηρέτης όλων… εγώ γαλάζιος και απέναντι σε όλους…
Ταπεινός επισκέπτης της σελίδας του είπα να καταθέσω την άποψή μου σχολιάζοντας πρόσφατη ανάρτησή του…
«Το σχόλιό σας δεν έχει ακόμα εγκριθεί»… μου βγαίνει στη φόρμα…
Αριστερός δημοκράτης ο φίλος μας, αλλά κρύβεται πίσω από την ανωνυμία του blogger… και τα ενοχλητικά σχόλια τα λογοκρίνει και τα απορρίπτει…
Δεξιός και φασίστας εγώ, αλλά τα σχόλια ΕΛΕΥΘΕΡΑ στο ΕΠΩΝΥΜΟ blog μου…
Αριστερός και βολεμένος ο φίλος, έχοντας αυτή την πολυτέλεια, είπε να διασκεδάσει με τον πόνο συνδημοτών και συνδημοτισσών των 450 €… και θέλησε να κάνει υψηλή πολιτική από τη σελίδα του…
Δε θα σας αποκαλύψω τη σελίδα του… δε θα τη διαφημίσω… αθόρυβα ήρθε… άγνωστη είναι… και όπως ήρθε έτσι θα σβήσει…
Αλλά,
Αλλά πνίγομαι από την πολλή δημοκρατία του… πνίγομαι και από την αδικία, την ανέχεια και τα δίκια των συνδημοτών - συνδημοτισσών εργαζομένων που αναγκάζονται να εργάζονται κάτω από αντίξοες συνθήκες και αντί συμπαράστασης γίνονται αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης… από αυτούς που πρωτοδίδαξαν αυτές τις μεθόδους…
Κάποιος πρέπει να πει στον καλοβολεμένο φίλο ότι η πείνα και η ανεργία δεν κάνουν διακρίσεις και δεν επιλέγουν χρώματα… το ίδιο πεινάνε όλα τα πρόβατα… κόκκινα, πράσινα, γαλάζια…
Αλλά πότε κατάλαβε ο χορτάτος τον πεινασμένο;
Δε θα συνεχίσω άλλο, αλλά αν προκληθώ απ’ αυτόν, σας υπόσχομαι ότι θα ξαναγίνει «Του μουνιού το πανηγύρι»… όπως λέει και η παροιμία ! ! !
Και η όαση θα γίνει κόλαση ! ! !
Άντε, είπα να μη κάνω διαφήμιση αλλά σας τα αποκάλυψα όλα…
Αυτός του Μορφωτικού Συλλόγου, εγώ των Κατηχητικών Σχολείων…
Γνωστοί από πολύ παλιά…
Ο καθένας έχει γράψει τη δική του Ιστορία στη μικρή μας πόλη…
Αυτός υπηρέτησε πιστά (;) όλους τους Άρχοντες της πόλης, ανεξαρτήτως χρώματος…
Εγώ ήμουν απέναντί τους και με κριτική διάθεση όλα αυτά τα χρόνια...
Αυτός έβλεπε τα δημοτικά μας πράγματα μέχρι πρότινος όλα ρόδινα, αλλά το διαζύγιο με την εξουσία τον έκανε εσχάτως να τα βλέπει όλα μαύρα…
Τόσο μαύρα που έφτιαξε και σελίδα στο διαδίκτυο για να τα καταγγέλλει !
Μέσα στη μαυρίλα και την κόλαση των καταγγελιών βρήκε και μια όαση… εκεί που η συμβία του απολαμβάνει τα αγαθά της μονιμότητας του δημοσίου…
Και είπε να γράψει δυο καλά λόγια για τις Αρχόντισσες της όασης, έτσι… για να πουλήσει εκδούλευση…
Ανώνυμος blogger… αλλά οι αναρτήσεις του τον προδίδουν και όπως λέει και η παροιμία… «Θέλει η πουτάνα να κρυφτεί μα η χαρά δεν την αφήνει…» !
Αυτός κόκκινος και υπηρέτης όλων… εγώ γαλάζιος και απέναντι σε όλους…
Ταπεινός επισκέπτης της σελίδας του είπα να καταθέσω την άποψή μου σχολιάζοντας πρόσφατη ανάρτησή του…
«Το σχόλιό σας δεν έχει ακόμα εγκριθεί»… μου βγαίνει στη φόρμα…
Αριστερός δημοκράτης ο φίλος μας, αλλά κρύβεται πίσω από την ανωνυμία του blogger… και τα ενοχλητικά σχόλια τα λογοκρίνει και τα απορρίπτει…
Δεξιός και φασίστας εγώ, αλλά τα σχόλια ΕΛΕΥΘΕΡΑ στο ΕΠΩΝΥΜΟ blog μου…
Αριστερός και βολεμένος ο φίλος, έχοντας αυτή την πολυτέλεια, είπε να διασκεδάσει με τον πόνο συνδημοτών και συνδημοτισσών των 450 €… και θέλησε να κάνει υψηλή πολιτική από τη σελίδα του…
Δε θα σας αποκαλύψω τη σελίδα του… δε θα τη διαφημίσω… αθόρυβα ήρθε… άγνωστη είναι… και όπως ήρθε έτσι θα σβήσει…
Αλλά,
Αλλά πνίγομαι από την πολλή δημοκρατία του… πνίγομαι και από την αδικία, την ανέχεια και τα δίκια των συνδημοτών - συνδημοτισσών εργαζομένων που αναγκάζονται να εργάζονται κάτω από αντίξοες συνθήκες και αντί συμπαράστασης γίνονται αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης… από αυτούς που πρωτοδίδαξαν αυτές τις μεθόδους…
Κάποιος πρέπει να πει στον καλοβολεμένο φίλο ότι η πείνα και η ανεργία δεν κάνουν διακρίσεις και δεν επιλέγουν χρώματα… το ίδιο πεινάνε όλα τα πρόβατα… κόκκινα, πράσινα, γαλάζια…
Αλλά πότε κατάλαβε ο χορτάτος τον πεινασμένο;
Δε θα συνεχίσω άλλο, αλλά αν προκληθώ απ’ αυτόν, σας υπόσχομαι ότι θα ξαναγίνει «Του μουνιού το πανηγύρι»… όπως λέει και η παροιμία ! ! !
Και η όαση θα γίνει κόλαση ! ! !
Άντε, είπα να μη κάνω διαφήμιση αλλά σας τα αποκάλυψα όλα…
1 σχόλιο:
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ «ΔΥΟ ΤΑΧΥΤΗΤΩΝ» Η ΑΛΛΙΩΣ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΙ !
Λέει το άρθρο :
«Μπροστά από το υπουργείο Εσωτερικών συγκεντρώθηκαν νωρίτερα το πρωί εργαζόμενοι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, οι οποίοι έκαναν παράσταση διαμαρτυρίας στον υφυπουργό, Γιώργο Ντόλιο, ζητώντας την καταβολή των δεδουλευμένων που οφείλονται σε εργαζόμενους των δήμων όλης της χώρας».
Βέβαια, η παράσταση διαμαρτυρίας έγινε για ΟΛΟΥΣ τους εργαζόμενους, μόνιμους και συμβασιούχους.
Εμείς όμως θα σταθούμε στα «αποπαίδια» των ΟΤΑ, στους συμβασιούχους.
Σε εκείνους που δεν ελπίζουν σε κάποια
ενδεχόμενη μονιμοποίηση τους, σε εκείνους που τους χρησιμοποιούν όπως θέλουν, σε εκείνους που σε ορισμένους ΟΤΑ τα σαββατοκύριακα ΔΕΝ πληρώνονται όπως και υπερωρίες, αλλά αντικαθιστώνται από «ρεπό», σε εκείνους τέλος που θα πληρωθούν τα δεδουλευμένα όποτε ο εκάστοτε «επίτροπος» αλλά και η γραφειοκρατία το αποφασίσουν.
Παραβλέπουμε το γεγονός ότι ο «επίτροπος» και οι βοηθοί του η οι αναπληρωτές του εισπράττουν τον μισθό τους στην ώρα τους!
Παραβλέπουμε τις όποιες προτροπές γίνονται για «υπομονή»….
Υπομονή;
Οι εργαζόμενοι αν μπορούν (ποιος μπορεί χωρίς λεφτά;) κάνουν.
Μόνο που κύριοι, οι τράπεζες δεν κάνουν υπομονή.
Οι Δ.Ε.Κ.Ο δεν κάνουν υπομονή.
Οι σπιτονοικοκύρηδες δεν κάνουν υπομονή.
Τα άδεια ντουλάπια και άδεια ψυγεία, τι υπομονή να κάνουν;
- Άργησε ο μισθός και στο σπίτι δεν έχει ούτε καφέ. (Γιώργος συμβασιούχος ΟΤΑ)
- Το ρεύμα είναι απλήρωτο από τις 27 του περασμένου που έληξε. 170 ευρώ και βάλε και τα ψώνια του σπιτιού και τη δόση του δανείου. (Λευτέρης συμβασιούχος ΟΤΑ).
- Κάποιοι έχουν κάποια έσοδα από αγροτικές δουλειές και τα βολεύουν. Εγώ που έναν ξερό μισθό περιμένω τι να κάνω; (Δημήτρης συμβασιούχος ΟΤΑ).
Και πόσα ακόμα τέτοια σχόλια μεταξύ συμβασιούχων.
Ξέρουν ότι οι μόνιμοι συνάδελφοι τους πληρώνονται στην ώρα τους.
Ο συμβασιούχος δεν είναι «παιδί», είναι «αποπαίδι».
Έτσι αποφάσισαν οι χαρτογιακάδες και το «κράτος δικαίου» που ονομάζεται Ελλάδα.
Αντί να επισπεύσουμε τις διαδικασίες, αντί να ξεφύγουμε από το «γρανάζι» της γραφειοκρατίας όπως οι τέως και οι νυν κυβερνώντες διατυμπάνιζαν, εμείς μπαίνουμε πιο βαθιά στα δόντια του.
Θα λείψει ο επίτροπος πχ;
ΟΛΑ θα χτυπήσουν πίσω, και δεν θα τολμήσει να πει τίποτα κανείς, γιατί ο επίτροπος είναι «εξουσία».
Οι βλάκες από κάτω περιμένουν.
Περιμένουν και αναρωτιούνται μέχρι ΠΟΤΕ θα εξαρτώνται από όλους εκείνους οι οποίοι πληρώνονται από τον κόπο του κοσμάκη και τον αντιμετωπίζουν σαν κάποιο ενοχλητικό έντομο.
Κύριοι των κυβερνήσεων καληνύχτα σας.
Βασίλης Τσούγκαρης
tsougarisgnomi@gmail.com
Δημοσίευση σχολίου