Γι’ αυτό άλλωστε επελέγη ο γραμματέας Δυτικής Αττικής του ΠΑΣΟΚ...

ΕΛΚΕ - ΕΛΠΕ

14-08-2010

Συναδελφισσες, συνάδελφοι

Η καλοστημένη παράσταση που καιρό τώρα παρακολουθούμε να παίζεται τριγύρω μας, ως φαίνεται καλά κρατεί. Η ανακολουθία των προεκλογικών δεσμεύσεων της κυβέρνησης είναι πλέον παροιμιώδης. Τα λόγια τα μεγάλα που από πίσω τους εδώ και πολλά χρόνια κρύβονται μικροί άνθρωποι δεν φαντάζουν πια ικανά να αποκρύψουν, να συγκαλύψουν και να παραλλάξουν το μέγεθος της αναξιοπιστίας και της ανακολουθίας τους. Εν μέσω λοιπόν του κυκεώνα που προκάλεσε και συνεχίζει να προκαλεί η ολομέτωπη επίθεση στα κεκτημένα εργατικά δικαιώματά μας, εσχάτως ανακαλύψαμε και νεόκοπους υπερασπιστές. Ξεστομίζοντας λόγια που και μόνο η σκέψη τους μέχρι και πριν λίγο καιρό θα αρκούσε για να τους θέσει εκτός κομματικών οργάνων, συνεχίζουν να προκαλούν τη μνήμη όλων μας καταγγέλλοντας κυβερνητικές πολιτικές οι οποίες φυσικά εκπορεύονται από κυβερνήσεις που και αυτοί συνέδραμαν, προεκλογικά στήριξαν και μετεκλογικά πανηγύρισαν. Όμως αυτές είναι οι κυβερνήσεις που αφού πρώτα παρέδωσαν ξεδιάντροπα στο διεθνές κεφάλαιο την Εθνική Κυριαρχία μας, σήκωσαν στη συνέχεια τα χέρια ψηλά, και άδειασαν κατά τα κοινώς λεγόμενα τους περήφανους κυβερνητικούς συνδικαλιστές, οδηγώντας τους υποχρεωτικά σε νέο/ επαναστατικές πρακτικές και φρασεολογίες. Κι αυτό γιατί κατά την κίνηση των χεριών προς τα πάνω, των ανεύθυνων, ως συνήθως, πολιτικών, δεν παρέλειψαν κατά το μέσον της διαδρομής αυτής να δείξουν αυτούς τους ίδιους, τους μέχρι πρότινος αγαπημένους τους εργατοπατέρες, ως υπεύθυνους της ανυποληψίας, της οικονομικής δυσπραγίας και της κοινωνικής απαξίωσης που βιώνει πια η χώρα μας.

Επειδή όμως οι παλιές συνήθειες δε κόβονται, δεν παρέλειψαν να ασχοληθούν επίσης και με το διαχρονικά αγαπημένο τους παίγνιο των διορισμών και των μετακινήσεων διευθυντών από το ένα γραφείο στο άλλο ακόμα κι αν αυτό συνεχίζει να γίνεται στη πλάτη όλων μας, σε πείσμα όλων τους. Όλα αυτά διανθισμένα με λόγια που ξεχειλίζουν μνησικακία, χαιρεκακία και ρεβανσισμό αλλά και που ευτυχώς για εμάς και δυστυχώς για αυτούς καταδεικνύουν σαφώς το χαρακτήρα του καθενός. Το πώς φτάσαμε πια σε αυτή τη χώρα να θεωρούμε ως μόνη «νόμιμη» απεργία αυτή που εκδηλώνεται από τα τριτοβάθμια συνδικαλιστικά όργανα, είναι πραγματικά αξιοπερίεργο όπως επίσης αξιοκατάκριτος είναι και ο ρόλος των ΜΜΕ στον έλεγχο συνειδήσεων, ανακλαστικών και αντιδράσεων ενός ολόκληρου λαού. Απέναντι λοιπόν σε όλα αυτά, αυτοί απλά διαπιστώνουν κοινωνική μελαγχολία…. Το πλέον δίκαιο όμως θα ήταν να διαπιστώσουν κι αυτοί με τη σειρά τους τη δίκαιη λαϊκή οργή αλλά ευτυχώς και αυτή δεν είναι μακριά. Οι διορισμένοι από τους κομματικούς μηχανισμούς, ηγέτες συνδικαλιστές και αχυράνθρωποι αποτελούν πλέον παρελθόν, αν όχι θεωρητικά, τουλάχιστον πρακτικά. Κι αυτό γιατί στη συνείδηση του κάθε εργαζομένου οι πρακτικές τους, οι μέθοδοι τους και η ξύλινη τους γλώσσα, επιτέλους χρεοκόπησε… ΕΥΤΥΧΩΣ !

Συναδέλφισσες συνάδελφοι,

Τα 15 δισεκατομμύρια ευρώ οφειλών στα ασφαλιστικά ταμεία (τα 8 από αυτά αποτελούν οφειλές του κράτους και τα υπόλοιπα των εργοδοτών) καταδεικνύουν σαφώς το μέγεθος των ευθυνών και σαφέστερα τους υπεύθυνους της αντιασφαλιστικης λαίλαπας.

Τα ιλιγγιώδη χρέη οργανισμών (ΟΣΕ, ΕΘΕΛ, ΕΒΟ κτλ) φωτογραφίζουν τις διοικητικές μεθόδους και τις πρακτικές των διορισμένων, από τα κυβερνώντα κόμματα, διοικήσεων, που φυσικά ποτέ δε λογοδοτούν, ποτέ δεν τιμωρούνται.

Η λυσσαλέα αντίδραση των ΜΜΕ προς οποιαδήποτε «μη συντεταγμένη» απεργιακή κινητοποίηση αποκαλύπτει τους συνενόχους και τα διαπλεκομενα συμφέροντα προς δημόσια έργα, κρατικές επιχορηγήσεις-διαφημίσεις και γενικά το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και πλούτου που έχει απομείνει.

Η συνεχόμενη και προκλητική στήριξη ενός και μόνο τομεα οικονομικής-επιχειρηματικής δραστηριότητας (τράπεζες) αποκαλύπτει το βαθύτερο αίτιο της κρίσης που καθημερινά βιώνουμε. Αφαίμαξη για μια ακόμα φορά του απλού εργαζομένου, αποστέρηση του από κάθε κεκτημενο δικαίωμα και συνεπακόλουθη ομηρία του στο δίκαιο του ισχυρού.

Αυτά και άλλα πολλά βέβαια για μερικούς ως φαίνεται, δεν είναι και τόσο σοβαρά. Προέχουν φυσικά ονόματα και θέσεις διευθυντών, τρόποι και λόγοι προσλήψεων, προαγωγές και βολέματα υμετέρων. Εκβιασμοί, κενές υποσχέσεις και εκφοβισμοί των νέων συναδέλφων και όλα αυτά με τη σιωπηλή στήριξη και ανοχή της διοίκησης. Προτιμούν να αναλώνουν χρόνο και κόπο σε χαρακτηρισμούς και διαπομπεύσεις, μιλώντας συνεχώς για βανοκλειδα, ανιψιούς, ξαδέρφους και μπατζανάκηδες. Παράλληλα δε χάνουν ευκαιρία να αναζητούν νέους Εφιάλτες παραγνωρίζοντας όμως το γεγονός πως ακόμα κι αν υπήρχαν, αυτοί δεν θα επέλεγαν τόσο λαθεμένα. Συνιθησμενοι τόσα χρόνια να υποτιμούν συνεχώς όλους τους εργαζομένους πέφτουν στο ολίσθημα να πράττουν το ίδιο και με αυτούς τους ελάχιστους χωρίς να αντιληφθούν πως υστερούν έναντι τους σε αντίληψη ως προς το τι πρόκειται να συμβεί.

Αλήθεια, πόσο προτιμότερο θα ήταν να μπορούσαν επιτέλους να χρησιμοποιούσαν, εμπειρία, θέση και όρεξη ανάλογη σε αυτά που πραγματικά είναι τα χρήσιμα και τα ζητούμενα. Να απαλλαγούμε δηλαδή από μηχανισμούς που φέρνουν στο προσκήνιο τη νέα τάξη πραγμάτων στον εργασιακό μας χώρο, με μια βιομηχανία παραγωγής πλεονασματικών διευθυντών χωρίς ουσιαστικό αντικείμενο έτσι ώστε να γίνουν πιόνια ενός μηχανισμού αλληλοϋποστήριξης κοινών συμφερόντων. Γι’ αυτό άλλωστε επελέγη ο γραμματέας Δυτικής Αττικής του ΠΑΣΟΚ, από κέντρα άσκησης πολιτικής εξουσίας, στη θέση του γενικού διευθυντή Προσωπικού, έτσι ώστε να συμβάλλει κι αυτός με τη σειρά του στη κατάργηση κάθε έννοιας αξιοκρατίας και εφαρμογής του εσωτερικού κανονισμού, επιτρέποντας την ανασύνταξη των μηχανισμών της συντήρησης που εκπροσωπούν οι ηγεσίες ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ στα ΕΛΠΕ. Δυστυχώς η διοίκηση των ΕΛΠΕ εμφανίζεται αδύναμη, χωρίς στόχους και στρατηγική ανάπτυξης, φανερά άτολμη και χωρίς να έχει το θάρρος να αναλάβει τις ευθύνες της, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στα πολιτικά κέντρα και συμφέροντα να αλωνίζουν ασύστολα στο χώρο μας, και δίνοντας επίσης την εντύπωση πως τελεί υπό ομηρία. Τα πάντα στον αυτόματο πιλότο. Σημαντικό μερίδιο ευθύνης και συμβολής στα παραπάνω έχει φυσικά και η σημερινή διοίκηση του Σωματείου μας, που ενώ πέρυσι τέτοια εποχή ως αντιπολίτευση κατήγγειλε σκάνδαλα οικονομικά ( μίζες 2,9 εκ από διευθυντή ), αδιαφανείς διαδικασίες στις προσλήψεις και άλλα ( Σκόπια), σήμερα , ως δείχνει, ποιεί τη νύσσα αφού ο απώτερος σκοπός τους επιτεύχθηκε.

Συναδέλφισσα Συνάδελφε,

Μην γελιέσαι. Η κρίση που όλοι παπαγαλίζουν δεν είναι μόνο οικονομική. Η κρίση είναι πρωτίστως κρίση αξιών, ηθικής και προτύπων με μοιραίο επακόλουθο τα φαινόμενα που ζούμε καθημερινά. Η ελευθερία σκέψης όμως και έκφρασης που η ΕΛΚΕ πρεσβεύει, σου δίνει τη δυνατότητα να απαλλαγής οριστικά από όλα αυτά, θέτοντας ημερομηνία λήξης στη σήψη και την παρακμή που τα κέντρα εξουσίας μας έχουν επιβάλλει. Την ημερομηνία λήξης τη θέτεις εσύ και μόνο εσύ. Γιατί η ΕΛΚΕ είσαι ΕΣΥ !