Ένα μπλόκο λιγότερο μετρούν οι αγροτικές κινητοποιήσεις. Ήδη αποσύρουν από τις πρώτες απογευματινές ώρες τα τρακτέρ τους οι αγρότες της Πελοποννήσου από το μπλόκο της Στέρνας που βρίσκεται στο 126 χλμ Αθηνών - Τριπόλεως και έχει αρχίσει ήδη η αποκατάσταση της κυκλοφορίας.
Χθες, καμιά δεκαριά χαβαλέδες με τετρακάμπινα 4Χ4 μας υποχρέωσαν να κάνουμε το γύρο της Αργολίδας και της Κορινθίας...
Για μένα που χαζογυρνούσα ήταν μια παλιά αγαπημένη διαδρομή και το διασκέδασα, για τους άλλους ήταν μια αφάνταστη ταλαιπωρία...
Παππούς με LADA να παλεύει, γυρνώντας από το Γύθειο στην Αθήνα, άλλος να μένει από καύσιμα, άλλος να ταλαιπωρείται με το ασθενοφόρο, και το «αυτοκινητόφιδο» να μεγαλώνει κάτω από βροχή στους στενούς ανήμπορους να εξυπηρετήσουν την κίνηση, δρόμους του παρελθόντος....
Γιατί κάποιες συντεχνίες... έτσι γουστάρουν... γιατί κάποιοι «άπλυτοι» με τα κινητά στα αυτιά και τις χρυσές αλυσίδες στο λαιμό και στα χέρια, είναι κράτος εν κράτει...
Εύχομαι αυτή η Κυβέρνηση να βρει το κουράγιο, τη δύναμη και τον τσαμπουκά, για να τσακίσει τις συντεχνίες, αγνοώντας το πολιτικό κόστος.
Εύχομαι να κάνει ότι δεν έκαναν οι προηγούμενοι...
Εγώ τους προηγούμενους τους καταψήφισα για την απραξία τους και είμαι διατεθειμένος να αναγνωρίσω σε τούτους καθετί θετικό ξαναψηφίζοντάς τους...
Αν τα σκατώσουν και αυτοί, είναι να ζητωκραυγάζουμε όλοι μαζί ζήτω η 21η Απριλίου!
Στην περιήγησή μου αυτή πέρασα από σημεία που κάποτε έσφυζαν από ζωή, από επιχειρήσεις που λογικά έπρεπε να είχαν καταστήσει τους ιδιοκτήτες τους ανεξάρτητους οικονομικά για δυο και τρείς ζωές, αλλά κάτι τέτοιο δεν το βλέπεις πουθενά στην ελληνική επαρχία, που ο πληθυσμός στη συντριπτική του πλειοψηφία εξακολουθεί να κατοικεί σε τρώγλες…
Βέβαια, ένα πέρασμα τα βράδια από τα κάθε λογής «κολώμπαρα» που ευδοκιμούν και στο τελευταίο κατσικοχώρι, σε βγάζει από την απορία και σε επαναφέρει στην πραγματικότητα…
Χαζεύοντας την παλιά διαδρομή έβλεπα υποτυπώδεις στάνες και αγροικίες και έξω από αυτές εγκαταλελειμμένες παλιές «μπενβέ» και «μερσεντέ» απομεινάρια των κοινοτικών πλαισίων στήριξης των αγροτών τις δεκαετίες του ’80 και του ’90…
Βλέπεις που και που και κανέναν υπερήλικα αγρότη καβάλα στο «τρακτέρι», από την εποχή της «χούντας», να παλεύει με τις λάσπες και αναρωτιέσαι μήπως ο χρόνος έχει σταματήσει… στα παιδικά σου χρόνια…
Που είναι η αγροτική ανάπτυξη;
Βέβαια, γιατί να υπάρξει ανάπτυξη, αφού τυχαία βρέθηκα χθες το πρωί στον ΟΠΕΚΕΠΕ της Καλαμάτας και αγρότης είχε λαμβάνειν 137.000 € από επιδοτήσεις;
Γιατί να δουλέψει αυτός, γιατί να καλλιεργήσει, γιατί να ενδιαφερθεί για την αναδιάρθρωση των καλλιεργειών, αφού το χρήμα πέφτει ζεστό και χωρίς κόπο, από τις κοινοτικές επιδοτήσεις, δεκαετίες τώρα;
Ξέρετε πολλούς έλληνες να συγκεντρώνουν 137.000 € ετήσιο εισόδημα, όταν κάποιοι αγρότες τα συγκεντρώνουν μόνον από τις επιδοτήσεις;
Συνηθισμένος όταν ταξιδεύω, να σταματώ και να ψωνίζω διάφορα τοπικά προϊόντα, δεν αποτέλεσε εξαίρεση και η χθεσινή μου εξόρμηση στην επαρχία.
Αυτό όμως που ποτέ μου δεν κατάλαβα είναι, πως είναι δυνατόν αυτά τα προϊόντα να τα πωλούν ακριβότερα στην πηγή τους απ’ ότι στο παντοπωλείο της γειτονιάς μου…
Κρέας, λουκάνικα, τυριά, γιαούρτια, μέλι, καρύδια, κρασιά, τοπικά ποτά ή γλυκά, πορτοκάλια, λάδι, ελιές, χόρτα… και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς είναι ανήθικα ακριβά σε σχέση με τις τιμές που συναντάς στην Αθήνα.
Ναι είναι φρέσκα, ναι είναι ντόπια, ναι υπάρχει η λογική, Αθηναίος είναι γδάρτον, αλλά ας σκεφτούν πόσο τα δίνουν στον έμπορο και ας είναι λογικότεροι σ’ αυτά που ζητούν από τον πελάτη που έρχεται ως την πόρτα τους…
Το να κατοικεί κάποιος στα αστικά κέντρα δεν είναι κριτήριο πλούτου, ο «Αθηναίος» είναι σε χειρότερη οικονομική κατάσταση από τον «τσέλιγκα» ή τον «παραγωγό» διότι ως γνωστόν, τις περισσότερες φορές… «τα φαινόμενα απατούν»!
Στην περιήγησή μου αυτή πέρασα από σημεία που κάποτε έσφυζαν από ζωή, από επιχειρήσεις που λογικά έπρεπε να είχαν καταστήσει τους ιδιοκτήτες τους ανεξάρτητους οικονομικά για δυο και τρείς ζωές, αλλά κάτι τέτοιο δεν το βλέπεις πουθενά στην ελληνική επαρχία, που ο πληθυσμός στη συντριπτική του πλειοψηφία εξακολουθεί να κατοικεί σε τρώγλες…
Βέβαια, ένα πέρασμα τα βράδια από τα κάθε λογής «κολώμπαρα» που ευδοκιμούν και στο τελευταίο κατσικοχώρι, σε βγάζει από την απορία και σε επαναφέρει στην πραγματικότητα…
Χαζεύοντας την παλιά διαδρομή έβλεπα υποτυπώδεις στάνες και αγροικίες και έξω από αυτές εγκαταλελειμμένες παλιές «μπενβέ» και «μερσεντέ» απομεινάρια των κοινοτικών πλαισίων στήριξης των αγροτών τις δεκαετίες του ’80 και του ’90…
Βλέπεις που και που και κανέναν υπερήλικα αγρότη καβάλα στο «τρακτέρι», από την εποχή της «χούντας», να παλεύει με τις λάσπες και αναρωτιέσαι μήπως ο χρόνος έχει σταματήσει… στα παιδικά σου χρόνια…
Που είναι η αγροτική ανάπτυξη;
Βέβαια, γιατί να υπάρξει ανάπτυξη, αφού τυχαία βρέθηκα χθες το πρωί στον ΟΠΕΚΕΠΕ της Καλαμάτας και αγρότης είχε λαμβάνειν 137.000 € από επιδοτήσεις;
Γιατί να δουλέψει αυτός, γιατί να καλλιεργήσει, γιατί να ενδιαφερθεί για την αναδιάρθρωση των καλλιεργειών, αφού το χρήμα πέφτει ζεστό και χωρίς κόπο, από τις κοινοτικές επιδοτήσεις, δεκαετίες τώρα;
Ξέρετε πολλούς έλληνες να συγκεντρώνουν 137.000 € ετήσιο εισόδημα, όταν κάποιοι αγρότες τα συγκεντρώνουν μόνον από τις επιδοτήσεις;
Συνηθισμένος όταν ταξιδεύω, να σταματώ και να ψωνίζω διάφορα τοπικά προϊόντα, δεν αποτέλεσε εξαίρεση και η χθεσινή μου εξόρμηση στην επαρχία.
Αυτό όμως που ποτέ μου δεν κατάλαβα είναι, πως είναι δυνατόν αυτά τα προϊόντα να τα πωλούν ακριβότερα στην πηγή τους απ’ ότι στο παντοπωλείο της γειτονιάς μου…
Κρέας, λουκάνικα, τυριά, γιαούρτια, μέλι, καρύδια, κρασιά, τοπικά ποτά ή γλυκά, πορτοκάλια, λάδι, ελιές, χόρτα… και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς είναι ανήθικα ακριβά σε σχέση με τις τιμές που συναντάς στην Αθήνα.
Ναι είναι φρέσκα, ναι είναι ντόπια, ναι υπάρχει η λογική, Αθηναίος είναι γδάρτον, αλλά ας σκεφτούν πόσο τα δίνουν στον έμπορο και ας είναι λογικότεροι σ’ αυτά που ζητούν από τον πελάτη που έρχεται ως την πόρτα τους…
Το να κατοικεί κάποιος στα αστικά κέντρα δεν είναι κριτήριο πλούτου, ο «Αθηναίος» είναι σε χειρότερη οικονομική κατάσταση από τον «τσέλιγκα» ή τον «παραγωγό» διότι ως γνωστόν, τις περισσότερες φορές… «τα φαινόμενα απατούν»!
Κλείνοντας πρέπει να πω, πως οι υπάλληλοι διοδίων της «ΜΟΡΕΑΣ Α.Ε.» αρνήθηκαν να εισπράξουν τα διόδια, ζητώντας συγνώμη και την κατανόησή μας για την ταλαιπωρία... εκ μέρους των... αγροτών (;).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου