Φαντασθείτε μια κατσαρόλα γεμάτη κρύο νερό μέσα στο οποίο κολυμπά ανέμελα ένα βατραχάκι…
Κάτω από την κατσαρόλα, ανάβετε μια μικρή φωτιά και το νερό αρχίζει να ζεσταίνεται πολύ αργά.
Το νερό σιγά-σιγά γίνεται χλιαρό και το βατραχάκι, βρίσκοντάς το ευχάριστο, συνεχίζει να κολυμπά.
Η θερμοκρασία του νερού συνεχίζει να ανεβαίνει.
Τώρα το νερό είναι πιο ζεστό απ’ ό,τι το βατραχάκι θα θεωρούσε ευχάριστο, αισθάνεται λίγο κουρασμένο, αλλά παρ’ όλα ταύτα δεν αισθάνεται κανένα φόβο.
Τώρα το νερό είναι πραγματικά καυτό και το βατραχάκι αρχίζει να αισθάνεται δυσάρεστα, αλλά είναι εξουθενωμένο. Γι’ αυτό το λόγο υπομένει και δεν αντιδρά.
Η θερμοκρασία συνεχίζει να ανεβαίνει, μέχρι που το βατραχάκι καταλήγει να βράσει και ως εκ τούτου να πεθάνει.
Εάν έριχναν το ίδιο βατραχάκι κατ’ ευθείαν σε νερό θερμοκρασίας 50 βαθμών, με μια εκτίναξη των ποδιών του θα είχε πηδήξει αμέσως έξω από την κατσαρόλα.
Αυτό αποδεικνύει ότι όταν μια αλλαγή γίνει με τρόπο επαρκώς αργό, διαφεύγει της συνειδήσεως και, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, δεν προκαλεί καμία αντίδραση, καμία αντίσταση, καμία επανάσταση.
Εάν παρατηρούσαμε αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία μας εδώ και λίγες δεκαετίες, θα μπορούσαμε να διακρίνουμε ότι υφιστάμεθα μια αργή παρέκκλιση από την σωστή πορεία, την οποία όμως σιγά-σιγά συνηθίζουμε.
Ένα μεγάλο μέρος καταστάσεων, που πριν από 20, 30 ή 40 χρόνια θα μας έκαναν να φρίξουμε, σιγά-σιγά έγιναν κοινότοπες και σήμερα περνάνε απαρατήρητες ή αφήνουν τελείως αδιάφορη την πλειονότητα του κόσμου.
Εν ονόματι της προόδου της επιστήμης και του κέρδους, γίνονται διαρκώς αυθαιρεσίες κατά της προσωπικής ελευθερίας εκάστου, της αξιοπρέπειας του, της ακεραιότητας της φύσεως, της ομορφιάς και της χαράς της ζωής, με αργό ρυθμό αλλά ασταμάτητα, με την συνεχή συνενοχή των αδαών θυμάτων, που ίσως και στο μεταξύ να έχουν χάσει την ικανότητα και τη θέλησή τους ν’ αμυνθούν.
Τα άσχημα προγνωστικά για το μέλλον μας, αντί να προκαλούν αντιδράσεις και προληπτικά μέτρα δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να προετοιμάζουν ψυχολογικά τον κόσμο, ώστε να υφίσταται και να αποδέχεται τις εξαθλιωτικές και δραματικές επιβαλλόμενες συνθήκες ζωής, το συνεχές σφυροκόπημα από τα μέσα ενημερώσεως, αναφερόμενο στην πληροφόρηση, υπερκορεννύει τους εγκεφάλους και ως εκ τούτου εκείνοι χάνουν την ικανότητά τους να ξεχωρίζουν και να κρίνουν τις διάφορες καταστάσεις…
Όταν για πρώτη φορά μίλησα γι’ αυτά τα πράγματα, αναφερόμουν στο αύριο…Τώρα, αναφέρομαι στο σήμερα!!!
Συνειδητοποίηση ή βράσιμο; Πρέπει να διαλέξετε!
Λοιπόν, αν δεν είστε σαν το βατραχάκι -μισοβρασμένοι- κάντε μια γερή εκτίναξη με τα πόδια, πριν είναι πολύ αργά.
Είμαστε ήδη μισοβρασμένοι;!!!
Ή όχι ακόμα;!!!
Olivier Clerc
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου