Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2010

«Φίλοι μου αγαπημένοι θέλω να σας ανακοινώσω ότι ο παίκτης του ΝΒΑ, Μάρκους Χάισλιπ είναι δικός μας» ! ! !

Από τα... μεγάφωνα ανακοινώθηκε ο Χάισλιπ, στο ημίχρονο του αγώνα του Παναθηναϊκού με τον Κολοσσό Ρόδου !


.
Η στιγμή που αρπάζει το μικρόφωνο και απευθύνεται, ως ένας από αυτούς, στις ορδές των φιλάθλων-οπαδών, δεν ανταλλάσσεται ούτε με όλα τα εκατομμύρια του κόσμου.
Είτε το αποδεχόμαστε, είτε όχι, αυτή η σχέση που στο πέρασμα του χρόνου δημιουργεί ανάγκες που πολλαπλασιάζονται, είναι που κρατάει τον Παναθηναϊκό στο υψηλότερο επίπεδο του παγκόσμιου (πλην ΝΒΑ) μπάσκετ. Η μεταγραφή του Χάισλιπ μεσούσης της σεζόν το αποδεικνύει.
Πολύ περισσότερο, η ανάγκη του Θανάση Γιαννακόπουλου να ανακοινώσει στον κόσμο της ομάδας του την προσθήκη στο ρόστερ της ομάδας του, ενός παίκτη με τέτοια ποιοτικά στοιχεία, που κάλλιστα θα μπορούσαν να τον κατατάξουν στην πρώτη θέση της λίστας, όχι των χειμερινών μεταγραφών ανάγκης, αλλά στον καλοκαιρινό σχεδιασμό.
Ναι, η περίπτωση του Χάισλιπ, για τον Παναθηναϊκό, αλλά και για όλες τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης, είναι πολυτέλεια να εμφανίζεται στο μέσο της σεζόν για να καλύψει ένα τεράστιο κενό που δημιουργήθηκε. Πολύ απλά, διότι ο Αμερικάνος, διαθέτει τα ποιοτικά χαρακτηριστικά, για να είναι μέρος του καλοκαιρινού σχεδιασμού και όχι του χειμερινού επαναπροσδιορισμού.
Το φαινόμενο Χάισλιπ πάντως, δεν εξηγείται και δεν καλύπτεται μόνο από την ανάγκη του Παναθηναϊκού για να καλύψει το κενό που άφησαν στο ρόστερ ο Τσαρτσαρής και ο Μπατίστ. Η υπογραφή του στο συμβόλαιο με τους πράσινους, αποκαλύπτει μία σειρά προεκτάσεων, που εξηγούν τους λόγους για τους οποίους ο Παναθηναϊκός βρίσκεται στην κορυφή επί σειρά ετών.
Είναι αυτό που μας αρέσει να το ονομάζουμε καπρίτσιο, ή αλλιώς την... τρέλα του Γιαννακόπουλου να διατηρεί το όνομά του, αλλά και την ομάδα του στην κορυφή της συνείδησης του κόσμου, είτε αυτοί είναι οπαδοί, είτε φίλαθλοι, είτε απλά θαυμαστές.
Ο Χάισλιπ είναι μία μεταγραφή του ενός εκατομμυρίου ευρώ. Πιστεύετε ότι θα μπορούσε να κατηγορήσει κανείς τον Γιαννακόπουλο αν δεν πρόσφερε το συγκεκριμένο ποσό για να φέρει έναν παίκτη σε αυτό το χρονικό σημείο της αγωνιστικής περιόδου; Και για να καλύψει ποιο κενό; Του Τσαρτσαρή, που θα μείνει ένα μήνα εκτός, ή του Μπατίστ, που σε μία εβδομάδα θα έχει επιστρέψει; Ουδείς φυσικά.
Κι όμως. Ο Γιαννακόπουλος τα ξόδεψε. Διότι η στιγμή που του δίνεται η ευκαιρία να απευθυνθεί προσωπικά στον κόσμο, στον οποίο λατρεύει να προσφέρει χαρές, δεν ανταλλάσσεται με όλα τα εκατομμύρια του κόσμου. Αυτό το καπρίτσιο, η διάθεση του Θανάση και του Παύλου να έχουν ψηλά τον Παναθηναϊκό (για τους δικούς τους λόγους), είναι που έχουν φέρει τον Παναθηναϊκό στη θέση που είναι.
Κι επειδή τα λεφτά δεν είναι το παν, τα χρήματα του Γιαννακόπουλου πιάνουν τόπο, επειδή υπάρχει από πίσω ο άνθρωπος που κάνει τις σωστές επιλογές. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Χωρίς βέβαια να ξεχνάμε τις άστοχες επιλογές που έχουν γίνει κατά καιρούς (Χάντερ, Μπάξτερ, που δεν είναι κακοί παίκτες, απλά δεν ταίριαζαν) από τον ίδιο άνθρωπο.
Υ.Γ. Υπάρχει κι άλλη μία ανάγνωση στην υπόθεση Χάισλιπ. Αποκλείεται ο Παναθηναϊκός να απέκτησε τον Αμερικάνο, ίσως τον καλύτερο παίκτη που θα μπορούσε να υπογράψει για αυτή τη θέση, επειδή διέγνωσε ότι εκτός της δεδομένης επιθυμίας για διάκριση στην Ευρωλίγκα, διέγνωσε βελτίωση και απειλή στην (και από την) πλευρά του Ολυμπιακού; Αν όντως συμβαίνει αυτό, πρόκειται για ένα φαινόμενο που σφύζει υγείας και καταρρίπτει τους συλλογισμούς που έχουν εκφραστεί κατά καιρούς περί αλαζονικής νοοτροπίας που διέπει τους πράσινους.
Υ.Γ. 1: Με τον Χάισλιπ ο Παναθηναϊκός δεν απαντάει στον Ολυμπιακό για τον Κλέιζα. Απλά με τον τραυματισμό του Τσαρτσαρή και την εκπληκτική συγκυρία της επιθυμίας του Χάισλιπ να φύγει από το ΝΒΑ, του δόθηκε η ευκαιρία να ισχυροποιηθεί ακόμα περισσότερο. Αν ο Παναθηναϊκός ήθελε να απαντήσει στον Κλέιζα, δε θα περίμενε τον Φεβρουάριο, ούτε τον τραυματισμό του Τσαρτσαρή, για να το πράξει.
Υ.Γ. 2: Ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός, αλλά και ο Άρης, κάνουν διάφορα πράγματα για να ανεβάσουν το επίπεδό τους και μαζί τους επωφελείται το ελληνικό μπάσκετ, που απολαμβάνει μία παρέλαση αστέρων. Είναι κρίμα αυτή η προσπάθεια να γίνεται έρμαιο κάποιων ανεγκέφαλων που μετατρέπουν τα γήπεδα σε αρένες και πεδία βολής (πάσης λογής αντικειμένων). Από την άλλη πλευρά, επειδή αποκλειστικά υπεύθυνες για αυτό είναι οι διοικήσεις των ομάδων, που ανέχονται αυτή την κατάσταση, είναι κρίμα οι ίδιες (των αιωνίων δηλαδή) να μην προστατεύουν τις επενδύσεις τους.

Δεν υπάρχουν σχόλια: