Τα ξημερώματα της 8ης Σεπτεμβρίου 1944 ο ναζισμός έδειξε για μια ακόμη φορά το αληθινό του πρόσωπο: 72 ήρωες εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς στο Χαϊδάρι, στο δάσος όπου βρίσκεται σήμερα ο Βοτανικός Κήπος Ιουλίας & Αλεξάνδρου Διομήδους. Οι ναζί κατακτητές, λίγο πριν την αποχώρησή τους από την Ελλάδα, συγκέντρωσαν από τις φυλακές όσους αντιστασιακούς θεωρούσαν σκληρότερους και προχώρησαν στην κτηνωδία: τους εκτέλεσαν στο Χαϊδάρι. Οι ήρωες αυτοί έπεσαν τραγουδώντας τον Εθνικό Ύμνο και ζητωκραυγάζοντας. Ανάμεσα στους εκτελεσθέντες βρίσκονταν μεγάλες προσωπικότητες της Αντίστασης, όπως η "Μπουμπουλίνα της Αντίστασης", Λέλα Καραγιάννη και ο Μανώλης Λίτινας. Και όμως, επειδή οι περισσότεροι από τους αγωνιστές αυτούς δεν είχαν επίσημη παραταξιακή ή κομματική ταυτότητα αλλά έπεσαν μόνο για την πατρίδα τους, η θυσία τους δεν έγινε γνωστή. Κάθε χρόνο την 8η Σεπτεμβρίου μαζεύονται λιγοστοί συγγενείς των θυμάτων (όσοι συμβαίνει να είναι εν ζωή) για να τιμήσουν τους Έλληνες ήρωες - συγγενείς τους. Είναι υποχρέωσή μας να βρισκόμαστε κοντά τους.
Η καθιερωμένη σεμνή τελετή και το Μνημόσυνο πραγματοποιούνται ανελλιπώς από το 1945 στον τόπο της θυσίας που έχει ανεγερθεί Ηρώο στη μνήμη των 72 εκτελεσθέντων. Στο νεώτερο Μνημείο που φιλοτεχνήθηκε το 1999 από τον γλύπτη Νίκο Γεωργίου αναφέρονται τα ονόματα 8 Ελληνίδων και 41 Ελλήνων που αναγνωρίσθηκαν από τους συγγενείς τους και ήταν μέλη των μυστικών οργανώσεων πληροφοριών και δολιοφθορών «Aλίκη», «Yβόννη», «Aπόλλων», «Όμηρος», «Mήδας» και «EΔEΣ». Των υπολοίπων 23 ανδρών τα πτώματα δεν αναγνωρίσθηκαν.
Φέτος συμπληρώνονται 76 χρόνια από εκείνο το μαύρο πρωινό και είναι η πρώτη φορά που δεν θα τελεστεί η σεμνή τελετή λόγω των εκτάκτων συνθηκών που έχουν προκύψει εξ αιτίας του COVID-19. Από τη στιγμή που το ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΥΓΓΕΝΩΝ ΤΩΝ ΕΚΤΕΛΕΣΘΕΝΤΩΝ "Η ΜΝΗΜΗ" δεν ανέλαβε την πρωτοβουλία τέλεσης του Μνημοσύνου, η Εκκλησία, ο Δήμος ή η Περιφέρεια, πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλία έστω με περιορισμένο αριθμό παρευρισκομένων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου