Με την ευκαιρία του Πανηγυριού της Μεσσήνης τριγυρνώντας στις γειτονιές της πόλης κάναμε μια στάση για φωτογράφιση στο άλλοτε απροσπέλαστο από τη βλάστηση και τα βάτα "Χαβούζι". Πρόκειται για τα απομεινάρια δημόσιων λουτρών ή πλυσταριών που έχουμε σε άριστη κατάσταση συναντήσει και στο χωριό Πραστείο της Μάνης. Θα ήταν ευχής έργο να υπάρξει κάποια μέριμνα για το εν λόγω ιστορικό μνημείο της πόλης για να διατηρηθεί ως τις επόμενες γενιές όπως και το μοναδικό έθιμο της ψητής γουρνοπούλας που έχει τις ρίζες του σε εκείνη την εποχή. Όπως έχει γράψει και ο φίλος Γιάννης Λάσκαρης, Δημοτικός Σύμβουλος Μεσσήνης, το Χαβούζι σήμερα το συναντάμε πλέον στα καλύτερά του και αξίζει να αναφέρουμε όσους συνέβαλλαν σε αυτό όπως ο Δήμος και οι υπηρεσίες του αλλά και τόσους άλλους όπου πολλά χρόνια τώρα αγωνιούν και φροντίζουν για αυτό όπως οι περίοικοι και συμπολίτες μας αλλά και οι συγγραφείς -δημοσιογράφοι από τους οποίους μάθαμε πολλά για αυτό όπως φυσικά και από τα συχνά και ποικίλα αφιερώματα της εφημερίδας του ΠΑΜΙΣΟΥ. Για τα μνημεία μας υπάρχει σίγουρα παρελθόν αλλά και μέλλον στον τομέα της ανάδειξης τους. Κυρίως έχει σημασία η προοπτική τους. Η διατήρηση της καθαριότητας κάποιες μικρές παρεμβάσεις όπως φωτισμός και παγκάκια κοντά στο πεζοδρόμιο κλπ είναι ζητήματα που μπορούν και να μπουν σε διαβούλευση. Γενικότερα η περιοχή μπορεί να αναδειχθεί σε πολιτιστική διαδρομή. Το Χαβούζι (τα τούρκικα λουτρά) ήταν και η πρώτη εξόρμηση με τις Αρχιτεκτονικές Διαδρομές Μεσσήνης όπου και εμείς θέσαμε την ανάγκη της αναβάθμισης του. Τα μνημεία, μας ενώνουν στον αγώνα της ανάδειξης τους και δεν πρέπει να ξεχνάμε πως συμβάλλουν στην επανασύνδεση μας με την πόλη και συντελούν όταν παραμένουν ζωντανά στην πολιτιστική αναβάθμιση της Μεσσήνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου