Το φαράγγι του Βυρού είναι ένα από τα φαράγγια της Πελοποννήσου. Βρίσκεται στη δυτική πλευρά του Ταΰγετου, στη Μεσσηνιακή Μάνη και έχει συνολικό μήκος 19 χιλιόμετρα. Πέρα από τη φυσική του ομορφιά, ξεχωρίζει και λόγω της ιστορικής του σημασίας, καθώς κατά μήκος του διερχόταν η αρχαία Βασιλική Οδός που ένωνε την αρχαία Σπάρτη με το λιμάνι της Καρδαμύλης. Ξεκινά από τον Άγιο Παντελεήμονα και περνώντας από το Δάσος Βασιλικής κατευθύνεται προς τη θάλασσα. Στην έξοδο του φαραγγιού βρίσκονται τα χωριά Τσέρια και Εξωχώρι. Το ψηλότερο σημείο του φαραγγιού βρίσκεται σε υψόμετρο 1400 μέτρων.
Περπατώντας στο φαράγγι του Βυρού, έχετε πολλές πιθανότητες να συναντήσετε κόσμο. Μόνο που δεν θα μιλάνε ελληνικά. Οι τουρίστες, οι ξένοι, το έχουν ανακαλύψει και το "ξεκοκαλίζουν". Οι περισσότεροι τουριστικοί οδηγοί που κυκλοφορούν στην Ευρώπη μιλούν με θαυμασμό για το φαράγγι και οι συνήθεις στην περιοχή "γερμανόφωνοι" δεν χάνουν την ευκαιρία. Εμείς όμως οι "Ελληνάρες" απλώνουμε την αρίδα μας με σορτσάκια και σαγιονάρες και λέμε πως αγαπάμε την πατρίδα μας χωρίς να την γνωρίζουμε. Και σαν να μην έφτανε αυτό, αφήνουμε και τα παιδιά μας στην άγνοια με την έλλειψη "πατριδογνωσίας". Γιατί ποιος πιτσιρικάς μπορεί να αγαπήσει πραγματικά τη Μεσσηνιακή Μάνη, αν δεν περπατήσει, όπως οι παππούδες, πάνω στα χαραγμένα με τόση σοφία μονοπάτια της;
Δεν θέλω να κάνω τον δάσκαλο ούτε τον "καλό Έλληνα". Μεταφέροντας όμως απλά την προσωπική μου εμπειρία στο χαρτί, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι γνωρίζοντας την "παραλιακή" και τουριστική Μεσσηνιακή Μάνη δεν είχα καταλάβει ούτε τα μισά! Περπατώντας όμως στα φαράγγια της, άλλοτε τυφλωμένος και ζαλισμένος από τις λευκές κροκάλες και άλλοτε κολλημένος με την πλάτη στα τοιχώματα της στεναδούρας, ανακάλυψα την αλήθεια και ήταν μαγευτική!
Από την Καρδαμύλη υπάρχουν αρκετές εναλλακτικές διαδρομές για τους περιπατητές ώστε να φθάσουν στο Μοναστήρι του Σωτήρα που βρίσκεται στο φαράγγι του Βυρού. Η πιο απλή είναι να ξεκινήσεις να ανεβαίνεις από την παραλία των Ριτσών προς τα επάνω. Κουράζομαι και που το σκέφτομαι...
Άλλη διαδρομή είναι να ανέβεις το μονοπάτι προς Αγία Σοφία, πίσω από την παλιά πόλη της Καρδαμύλης, να κατέβεις στο φαράγγι, αλλά να συνεχίσεις ανηφορικά παρακάμπτοντας το μονοπάτι που θα συναντήσεις για τη Μονή Λυκάκη.
Μπορείς να πας και οδικώς από Καρδαμύλη προς Πετροβούνι και Αγία Σοφία, αν έχεις μικρό ευέλικτο τζιπάκι. Φτάνεις ακριβώς απέναντι από το Μοναστήρι. Παρκάρεις, διασχίζεις το φαράγγι και βρίσκεσαι στην αυλή του Μοναστηριού που στη γιορτή του κάθε χρόνο τον Αύγουστο γίνεται σπουδαίο πανηγύρι.
Η πιο εύκολη διαδρομή για πεζοπορία πιστεύω πως είναι από τις Κάλυβες. Κατεβαίνεις στη Μονή Λυκάκη και από εκεί πιάνεις τον ανήφορο. Από αυτό το σημείο είναι αρκετά εύκολη και σύντομη η κατάβαση και προς την Καρδαμύλη.
Τέλος, μπορείς να πάρεις το κατηφορικό μονοπάτι-καλντερίμι από τα Τσέρια, που οι τοπικοί ονομάζουν Λιούτι. Ύστερα από 2 χιλιόμετρα κατηφόρας θα βρεθείς στον πυθμένα. Σε αυτό το σημείο μπορεί να φτάσει και κάποιος που θα κατέβει από το μονοπάτι που ξεκινάει από το Εξωχώρι. Από εκεί στα 3 χλμ. αγνάντι συναντάς το υπέροχο μοναστήρι του Σωτήρος και στα 2 χλμ. κατάντη τη Μονή Λυκακίου.
Επίσης, στα 4,5 χλμ. κατάντη περιμένει τους περιπατητές η τεράστια κατάλευκη βοτσαλωτή παραλία Ριτσά της Καρδαμύλης. Στο φωτογραφικό άλμπουμ που σας παρουσιάζουμε θα δείτε κάποια από τα σημεία της διαδρομής, ενώ τις επόμενες ημέρες θα ακολουθήσει και αφιέρωμα στη Μονή Λυκάκη.
Γυρίζοντας τον χρόνο πίσω και ανοίγοντας το βιβλίο "Μάνη" του Πάτρικ Λη Φέρμορ, του Εγγλέζου που περπάτησε στα 1952 τα φαράγγια της περιοχής, ανακαλύπτεις ότι τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει πολύ από τότε. Η περιγραφή του είναι εντυπωσιακή: Το φαράγγι έγινε υπερβολικά στενό, έτσι που να σου προκαλεί κλειστοφοβία. Τα στριφογυριστά στρώματα των πετρωμάτων κάθε πλευράς προσαρμόζανε στα ταίρια τους σα νάταν χωρισμένα με μια μαχαιριά. Ενώνονταν σχεδόν πάνωθέ μας - και συνδεόντουσαν σ' ένα μέρος, ψηλά πάνω μας, με μια παλιά ημικυκλική γέφυρα - βυθίζοντας τη στενή κοίτη που ήταν σπαρμένη με κομμάτια από βράχους, στο μισοσκόταδο. Οι κορνίζες των υγρών βράχων κρεμιόντουσαν από πάνω κι έσταζαν σταλακτίτες κι ένα όλο και πιο χοντρό υφάδι από αναρριχητικά φυτά, αγριόχορτα και κουτσουρεμένα δέντρα έπνιγαν τους κατωφερικούς βραχότοιχους. Όλα τριγύρω ήταν σκοτεινά και υγρά...
Δεν θέλω να κάνω τον δάσκαλο ούτε τον "καλό Έλληνα". Μεταφέροντας όμως απλά την προσωπική μου εμπειρία στο χαρτί, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι γνωρίζοντας την "παραλιακή" και τουριστική Μεσσηνιακή Μάνη δεν είχα καταλάβει ούτε τα μισά! Περπατώντας όμως στα φαράγγια της, άλλοτε τυφλωμένος και ζαλισμένος από τις λευκές κροκάλες και άλλοτε κολλημένος με την πλάτη στα τοιχώματα της στεναδούρας, ανακάλυψα την αλήθεια και ήταν μαγευτική!
Από την Καρδαμύλη υπάρχουν αρκετές εναλλακτικές διαδρομές για τους περιπατητές ώστε να φθάσουν στο Μοναστήρι του Σωτήρα που βρίσκεται στο φαράγγι του Βυρού. Η πιο απλή είναι να ξεκινήσεις να ανεβαίνεις από την παραλία των Ριτσών προς τα επάνω. Κουράζομαι και που το σκέφτομαι...
Άλλη διαδρομή είναι να ανέβεις το μονοπάτι προς Αγία Σοφία, πίσω από την παλιά πόλη της Καρδαμύλης, να κατέβεις στο φαράγγι, αλλά να συνεχίσεις ανηφορικά παρακάμπτοντας το μονοπάτι που θα συναντήσεις για τη Μονή Λυκάκη.
Μπορείς να πας και οδικώς από Καρδαμύλη προς Πετροβούνι και Αγία Σοφία, αν έχεις μικρό ευέλικτο τζιπάκι. Φτάνεις ακριβώς απέναντι από το Μοναστήρι. Παρκάρεις, διασχίζεις το φαράγγι και βρίσκεσαι στην αυλή του Μοναστηριού που στη γιορτή του κάθε χρόνο τον Αύγουστο γίνεται σπουδαίο πανηγύρι.
Η πιο εύκολη διαδρομή για πεζοπορία πιστεύω πως είναι από τις Κάλυβες. Κατεβαίνεις στη Μονή Λυκάκη και από εκεί πιάνεις τον ανήφορο. Από αυτό το σημείο είναι αρκετά εύκολη και σύντομη η κατάβαση και προς την Καρδαμύλη.
Τέλος, μπορείς να πάρεις το κατηφορικό μονοπάτι-καλντερίμι από τα Τσέρια, που οι τοπικοί ονομάζουν Λιούτι. Ύστερα από 2 χιλιόμετρα κατηφόρας θα βρεθείς στον πυθμένα. Σε αυτό το σημείο μπορεί να φτάσει και κάποιος που θα κατέβει από το μονοπάτι που ξεκινάει από το Εξωχώρι. Από εκεί στα 3 χλμ. αγνάντι συναντάς το υπέροχο μοναστήρι του Σωτήρος και στα 2 χλμ. κατάντη τη Μονή Λυκακίου.
Επίσης, στα 4,5 χλμ. κατάντη περιμένει τους περιπατητές η τεράστια κατάλευκη βοτσαλωτή παραλία Ριτσά της Καρδαμύλης. Στο φωτογραφικό άλμπουμ που σας παρουσιάζουμε θα δείτε κάποια από τα σημεία της διαδρομής, ενώ τις επόμενες ημέρες θα ακολουθήσει και αφιέρωμα στη Μονή Λυκάκη.
Γυρίζοντας τον χρόνο πίσω και ανοίγοντας το βιβλίο "Μάνη" του Πάτρικ Λη Φέρμορ, του Εγγλέζου που περπάτησε στα 1952 τα φαράγγια της περιοχής, ανακαλύπτεις ότι τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει πολύ από τότε. Η περιγραφή του είναι εντυπωσιακή: Το φαράγγι έγινε υπερβολικά στενό, έτσι που να σου προκαλεί κλειστοφοβία. Τα στριφογυριστά στρώματα των πετρωμάτων κάθε πλευράς προσαρμόζανε στα ταίρια τους σα νάταν χωρισμένα με μια μαχαιριά. Ενώνονταν σχεδόν πάνωθέ μας - και συνδεόντουσαν σ' ένα μέρος, ψηλά πάνω μας, με μια παλιά ημικυκλική γέφυρα - βυθίζοντας τη στενή κοίτη που ήταν σπαρμένη με κομμάτια από βράχους, στο μισοσκόταδο. Οι κορνίζες των υγρών βράχων κρεμιόντουσαν από πάνω κι έσταζαν σταλακτίτες κι ένα όλο και πιο χοντρό υφάδι από αναρριχητικά φυτά, αγριόχορτα και κουτσουρεμένα δέντρα έπνιγαν τους κατωφερικούς βραχότοιχους. Όλα τριγύρω ήταν σκοτεινά και υγρά...
Περισσότερες φωτογραφίες εδώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου