Εραστές της εξουσίας και του κρατικού ταμείου !

Γράφει ο Θεόδωρος Π. Λιανός

Η ανίερη συμμαχία των πολιτικών κομμάτων, των επαγγελματικών συντεχνιών και των τοπικών αρχόντων, δηλαδή των εραστών της εξουσίας και του κρατικού ταμείου, έχει υποστεί σοβαρές ρωγμές λόγω των καταστροφών που η ίδια έχει προκαλέσει.
Εν τούτοις, όταν η παρούσα οικονομική ύφεση υποχωρήσει και η χώρα βρεθεί πάλι στον δρόμο της ανάπτυξης, είναι βέβαιο ότι η συμμαχία αυτή θα ανασυνταχθεί για να συνεχίσει εκ νέου την καταλήστευση του πλούτου που παράγουν οι έλληνες εργαζόμενοι.
Προς αποφυγή τούτου, είναι αναγκαίο οι έντιμοι και φωτισμένοι πολιτικοί που έχουν γνώση της κατάστασης (και ασφαλώς υπάρχουν τέτοιοι πολιτικοί) να λάβουν μέτρα τώρα.
Ιδού μερικά τέτοια μέτρα:
Η απομόνωση των τοπικών αρχόντων από τέτοιες συμμαχίες είναι σχετικά εύκολη.
Αρκεί να προβλεφθεί ότι οι δήμοι θα λειτουργούν με ισοσκελισμένο προϋπολογισμό, χωρίς κρατικές ενισχύσεις και χωρίς εγγυημένα από το κράτος δάνεια.
Η υποχρέωση εξίσωσης εσόδων-εξόδων σε ετήσια βάση θα καταστήσει εύκολη την αξιολόγηση του έργου των δημάρχων και θα αφυπνίσει τους δημότες ως προς τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις τους.
Για παράδειγμα: δεν θα γεμίζει ο δημότης τον δρόμο με σκουπίδια αν ξέρει ότι ο ίδιος θα πληρώσει για την καθαριότητα.
Οι επαγγελματικές συνδικαλιστικές συντεχνίες εύκολα ξεδοντιάζονται αν ληφθούν ορισμένα απλά νομοθετικά μέτρα, όπως π.χ. η απαγόρευση συμμετοχής προέδρων, αντιπροέδρων και μελών του ΔΣ σε βουλευτικές και δημοτικές εκλογές αν δεν παρέλθει τετραετία από τη λήξη της θητείας τους.
Επίσης, θετικό μέτρο θα είναι η απαγόρευση συμμετοχής τους σε διοικητικά συμβούλια των ΔΕΚΟ από τα οποία εισπράττουν σημαντικές αμοιβές.
Επίσης πρέπει να αποκλεισθούν οι συνδικαλιστές από τα πειθαρχικά συμβούλια, όπου το μόνο που κάνουν είναι να ευνοούν τους ημετέρους ή να εκδικούνται τους αντιπάλους.
Με τέτοια και άλλα παρόμοια μέτρα είναι πιθανόν ο συνδικαλισμός να αναδείξει ηγέτες που να ενδιαφέρονται για την καλυτέρευση της θέσης των εργαζομένων και για το καλό της χώρας.
Στην περίπτωση των πολιτικών, η αποδυνάμωση των παραγόντων που οδηγούν στη δημαγωγία, στον λαϊκισμό, στη διαφθορά και στη φαυλότητα δεν είναι εύκολη.
Και τούτο διότι συνδυάζονται προσωπικές φιλοδοξίες (άμετρες και αδικαιολόγητες), οικογενειοκρατία, εγχώρια και διεθνή οικονομικά συμφέροντα, κουλτούρα, δύσκολα αποβαλλόμενες συνήθειες κτλ. και δημιουργούν πηγές εξουσίας που δεν στερεύουν εύκολα.
Εν τούτοις, η αντιστροφή των καταστρεπτικών για τη χώρα τάσεων μπορεί να επιτευχθεί αν ληφθούν ορισμένα μέτρα, όπως τα παρακάτω:
Πρώτον, μείωση του αριθμού των βουλευτών, π.χ. σε 150.
Δεύτερον, απαγόρευση άσκησης επαγγέλματος κατά τη διάρκεια της βουλευτικής θητείας.
Πώς μπορεί κανείς να υπηρετεί τον λαό, να μελετάει νομοσχέδια, να βρίσκεται στη Βουλή κτλ., όταν ασκεί επάγγελμα ή κάνει επαγγελματικό τουρισμό σε μακρινές χώρες;
Ας μην ξεχνάμε, ουδείς αναντικατάστατος σε αυτόν τον κόσμο.
Τρίτον, κατάργηση της ασυλίας για τα μη πολιτικά παραπτώματα ή λάθη, και γενικά αντιμετώπιση των βουλευτών ως απλών πολιτών έναντι του νόμου.
Τέταρτον, κατάργηση της κρατικής χρηματοδότησης των κομμάτων.
Πέμπτον, υποχρεωτική διαφάνεια στη διαχείριση των κρατικών υποθέσεων.
Είναι τυφλός όποιος δεν βλέπει ότι η χώρα βουλιάζει στο χάος.
Οι πολιτικοί που διαθέτουν ευθυκρισία και εντιμότητα πρέπει να σκεφθούν και να δράσουν αποφασιστικά τώρα.

Ο κ. Θεόδωρος Π. Λιανός είναι καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.