38ο Εκλογοαπολογιστικό Συνέδριο της ΠΟΕΠΔΧΒ

Ξεκινάει αυτή τη στιγμή στο αμφιθέατρο των ΕΛΠΕ στον Ασπρόπυργο, το 38ο Εκλογοαπολογιστικό Συνέδριο της ΠΟΕΠΔΧΒ με Διοικητικό και Οικονομικό απολογισμό, παρουσίαση σχεδίου δράσης για την νέα τριετία, χαιρετισμούς φορέων και ξένων αντιπροσωπειών, ενώ θα συνεχιστεί και αύριο με τις τοποθετήσεις των συνέδρων και τις ψηφοφορίες.

ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΠΟΕΠΔΧΒ

4-5 Μάρτη 2011

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ Ε.Κ.Ε. ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥ ΚΛΑΔΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΕΙΔΗ ΔΙΥΛΙΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΧΗΜΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ

Συναδέλφισσα, συνάδελφε,
Το 2010 ήταν χρονιά δραματικών ανακατατάξεων για το εισόδημα και τα δικαιώματα των εργαζόμενων και της ελληνικής κοινωνίας συνολικά. Αυτό όμως που έχει σημασία να αποτυπωθεί στα πλαίσια του συνεδρίου, πέρα από ουδέτερες διαπιστώσεις, είναι η καθαρή απόδοση πολιτικών ευθυνών. Το συνέδριο πρέπει να χαράξει κατεύθυνση αγώνα για τον κλάδο μας και το εργατικό κίνημα ευρύτερα.
Σήμερα 15 μήνες μετά τις τελευταίες εκλογές, είναι γνωστό και στον τελευταίο πολίτη της Ελλάδας ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υπηρέτησε την πιο αντιπατριωτική, αντιλαϊκή και φιλοεργοδοτική πολιτική από κάθε άλλη κυβέρνηση, από την μεταπολίτευση ως σήμερα. Άλλα υποσχέθηκε προεκλογικά, τα ακριβώς αντίθετα υλοποιεί. Ο λαός ψήφισε με την ελπίδα και με την δέσμευση εφαρμογής ενός φιλολαϊκού προγράμματος αντίστοιχου με αυτό των αρχών της δεκαετίας του ’80.
Μόνιμη δικαιολογία για την υπαγωγή της Ελλάδας στο μνημόνιο, για τους τοκογλυφικούς όρους δανεισμού της, για το χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων και για τον ενεχειριασμό των πλουτοπαραγωγικών πηγών της πατρίδας μας, αποτελεί η παγκόσμια κρίση και η ανάγκη να σωθεί η Ελλάδα. Τι σημαίνει όμως ακριβώς να σωθεί η Ελλάδα; Άλλο σημαίνει Ελλάδα για την κυβέρνηση και άλλο για τα σωματεία και τους εργαζόμενους.
Μήπως η Ελλάδα είναι οι τραπεζικοί όμιλοι, τα εφοπλιστικά και εργολαβικά συμφέροντα που υπηρετούνται από τη μείωση του κόστους εργασίας, οι βιομήχανοι και τα εκδοτικά συγκροτήματα, τα επιτελεία και οι μηχανισμοί που συνεχίζουν να υπηρετούν την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ; Δυστυχώς, είναι και αυτά, αλλά όχι μόνο αυτά.
Η Ελλάδα είναι και οι δημόσιες κοινωνικές παροχές, η ελεύθερη χρήση του δημόσιου λόγου και του δημόσιου χώρου, ο φυσικός πλούτος, το περιβάλλον, η πολιτιστική μας κληρονομιά, αλλά πάνω από όλα είναι οι εργαζόμενοι και το δικαίωμα τους σε μια καλύτερη κοινωνία για αυτούς και τα παιδιά τους. Όμως αυτή, η πραγματική Ελλάδα, όχι μόνο δεν σώζεται, όπως τα κέρδη και οι καταθέσεις του κεφαλαίου, αλλά ξεπουλιέται σε τιμή ευκαιρίας προς κάθε ενδιαφερόμενο, πνίγεται μέσα στην ανεργία και το τσάκισμα των εργασιακών δικαιώματων και των μισθών, σε μια προσπάθεια «κινεζοποίησης» των όρων εργασίας.
Μάταια προσπαθούν διάφοροι απολογητές της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να την εμφανίσουν ως όμηρο των διεθνών εξελίξεων, ότι τάχα έχει εξαναγκαστεί σε αυτή την πολιτική από την κρίση, και δεν την έχει επιλέξει. Προσπαθούν να εμφανίσουν ως μόνο εχθρό του λαού την τρόικα, λες και η τρόικα και το μνημόνιο δεν ψηφίστηκαν στην ελληνική βουλή από την κυβερνητική πλειοψηφία στις 5 Μάη του 2010. Λες και πρέπει να ξεχάσουμε τις αμέτρητες φορές που τόσο ο ΓΑΠ όσο και ο Θ.Πάγκαλος, έχουν επαναλάβει ότι «τις αλλαγές αυτές θα έπρεπε να τις έχουμε κάνει ούτως ή άλλως εδώ και πολλά χρόνια και ανεξάρτητα από τις επιταγές της τρόικας, προκειμένου να είμαστε ανταγωνιστικοί». Δεν είναι τυχαίο ότι η όποια διαφωνία από μέλη της κυβέρνησης, με την τρόικα γίνεται πάνω στο δευτερεύον ζήτημα, το ύφος με το οποίο εκφέρονται οι αποφάσεις και όχι με τις αποφάσεις καθ’ εαυτές.
Αύξηση της φορολογίας στα είδη πρώτης ανάγκης, συρρίκνωση του λαϊκού εισοδήματος, μείωση των συντάξεων ακόμα και των ελάχιστων συντάξεων του ΟΓΑ, μείωση των μισθών στο δημόσιο, ψήφιση νέου ασφαλιστικού στο οποίο ανατρέπονται και τα 3 «δεν», με αύξηση ορίων ηλικίας, εισφορών και μείωση συντάξιμων αποδοχών, πάγωμα των μισθών στον ιδιωτικό τομέα, αύξηση ορίου απολύσεων, μείωση αποζημιώσεων απόλυσης, αύξηση της ανασφάλιστης εργασίας, αύξηση της επινοικιαζόμενης εργασίας, αύξηση της ελαστικής και εκ περιτροπής εργασίας, διάλυση των ΣΣΕ, θεσμοθέτηση της ατομικής διαπραγμάτευσης, ιδιωτικοποίηση της παιδείας, της υγείας, της ασφάλισης, ιδιωτικοποίηση και δημιουργία επιχειρηματικών καρτέλ στις αερομεταφορές, στα λιμάνια, στους εθνικούς δρόμους, στις εταιρείες ύδρευσης-αποχέτευσης, στις τηλεπικοινωνίες, στην ενέργεια, τσιμεντοποίηση των υπολειμμάτων αστικού πρασίνου και των παραλιών, διαχείρηση αποβλήτων και απορριμάτων με τα κριτήρια των εργολάβων. Σύμφωνα με την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ όσοι αντιστέκονται είναι βολεμένοι, συντεχνία, προνομιούχο στρώμα, κλειστό επάγγελμα, τοπικιστική μειοψηφία, πολιτική μειοψηφία, κοινωνική μειοψηφία, ανεύθυνοι μηδενιστές και χωρίς εναλλακτική πρόταση.
Εναλλακτική πρόταση, ωστόσο, υπάρχει και είναι η πρόταση αυτών που πλήτονται απένατι σε αυτούς που τους πλήττουν:
- απαγόρευση των απολύσεων
- αυξήσεις σε όλους τους μισθούς
- δημόσιος έλεγχος όλων των τραπεζών και των εταιρειών κοινής ωφέλειας
- έξοδο από τον μηχανισμό στήριξης και το μνημόνιο
- διασφάλιση της εθνικής κυριαρχίας και του δημόσιου πλούτου
- άρνηση του εξωτερικού δημόσιου χρέους

Για τον κλάδο το 2010 ήταν μια δύσκολη χρονιά για την παραγωγική δραστηριότητα.
Την ίδια στιγμή που η κερδοφορία του κεφαλαίου στον κλάδο αυξάνεται, η συνολική δραστηριότητα συρρικνώνεται δραματικά. Χιλιάδες θέσεις εργασίας χάθηκαν, καθώς πάνω από 1000 πρατήρια έχουν κλείσει σε όλη τη χώρα. Τεράστια είναι τα κέρδη των πετρελαϊκών επιχειρήσεων, αλλά το δημόσιο μετοχικό κεφάλαιο υποχωρεί σε όφελος των βιομηχάνων. Τα κέρδη από την εμπορία αυξάνονται, αλλά ο τελικός καταναλωτής έχει υποστεί διαδοχικά 3 αυξήσεις του Φόρου Ειδικής Κατανάλωσης και 2 αυξήσεις ΦΠΑ.
Η εργοδοτική αυθαιρεσία στον κλάδο καλπάζει, καταπατώντας εργατικά δικαιώματα και συμβάσεις. Η εφαρμογή κλαδικής σύμβασης αποκτά τεράστια σημασία ύστερα από την απόφαση της κυβέρνησης να νομοθετήσει υπέρ της κατάργησης των κλαδικών ΣΣΕ. Η διεκδίκηση, υπογραφή και εφαρμογή νέας κλαδικής ΣΣΕ πρέπει να αποτελέσει απόφαση του συνεδρίου.
Στα πρωτοβάθμια σωματεία πρέπει να εντάξουμε όλους τους εργαζόμενους με επινοικίαση και με κάθε ελαστική μορφή εργασίας, τα σωματεία πρέπει να αποτελούν σημείο αναφοράς και διεκδίκησης για όλους τους εργαζόμενους, πολλώ δε μάλλον για αυτούς που πλήτονται περισσότερο από τον εκφυλισμό των εργασιακών σχέσεων.
Σε αυτές τις συνθήκες η ομοσπονδία μας πρέπει να αρνηθεί το ρόλο του «εποικοδομητικού συνομιλητή» υποδεικνύοντας στις διοικήσεις των εταιρειών του κλάδου διαφορετικούς «αναπτυξιακούς δρόμους». Ο ρόλος των συνδικάτων είναι να υπερασπίζονται συλλογικά τα δικαιώματά των εργαζομένων του κλάδου.
Η διοίκηση της ομοσπονδίας βρίσκεται σήμερα στα χέρια μια φιλοκυβερνητικής πλειοψηφίας. Η ηγεσία αυτή βαρύνεται με την βαρύτατη πολιτική ευθύνη της συναλλαγής με κυβερνητικά και εργοδοτικά κέντρα. Αποτελεί καθήκον, σε αυτή τη συγκυρία της ολόπλευρης επίθεσης στα δικαιώματα των εργαζομένων του κλάδου, η στήριξη μιας ριζικά διαφορετικής επιλογής που να μπορεί να σταθεί στο ύψος των απαιτήσεων για εργατική μάχη και όχι συναλλαγή.
Πρέπει να χαράξουμε το δρόμο της ταξικής ανασυγκρότησης, να ξεκαθαρίσουμε την αντίθεση και τη διαφωνία μας με την φιλοκυβερνητική ηγεσία της ΓΣΕΕ, που διευκολύνει αντί να αντιστέκεται στην ασκούμενη πολιτική, που καταστέλει αντί να ενθαρρύνει τους κλάδους που βγαίνουν σε κινητοποιήσεις, που διαπραγματεύεται αντί να αντιμάχεται το κεφάλαιο και τον ΣΕΒ, που κόπτεται για τα συμφέροντα των ημετέρων και όχι της πληττόμενης εργατικής πλειοψηφίας.
Το συνέδριό μας πρέπει να στείλει μήνυμα σε όλους τους εργαζόμενους του κλάδου «ότι δεν κάνουμε άλλο πίσω», πρέπει να στείλει μήνυμα αγώνα και αλληλεγγύης σε όλους τους χώρους δουλειάς και σε όλα τα σωματεία, πρέπει να ξεκαθαρίσει ότι τα δικαιώματα, που για να κατακτηθούν κάποιοι έχασαν τη ζωή τους, θα τα υπερασπιστούμε ενωτικά και αποφασιστικά.
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας απέναντι στην κυβέρνηση και τα μέτρα της, που στρέφονται απέναντι σε ολόκληρη την κοινωνία. Στηρίζουμε κάθε κλάδο που απεργεί και αγωνίζεται, στηρίζουμε τον αγώνα των εργαζομένων στα Μέσα Συγκοινωνιών, στην ΙΝΤΡΑΚΟΜ, στην COSMOTE, στηρίζουμε τον αγώνα των πολιτών για ελεύθερο και καθαρό δημόσιο χώρο, εκφράζουμε τη συμπαράσταση μας στο κίνημα των κατοίκων της Κερατέας και στο κίνημα «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ».

Η λιτότητα και οι περικοπές δεν αποτελούν μονόδρομο ούτε για τον κλάδο ούτε για την κοινωνία, μπορούμε και πρέπει να διεκδικησουμε αξιοπρεπείς ΣΣΕ, αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας.