Σήμερα, ως Πρόεδρος της ΝΔ εκφώνησε τον επικήδειο…

Εκείνα τα χρόνια ο Έβερτ, εκπρόσωπος της «Καραμανλικής» τάσης, με μαεστρία τον έθετε εκτός ΝΔ και μελλοντικής διεκδίκησης της ηγεσίας της, με μια δήλωση πεπονόφλουδα…

Εγώ θα έφευγα… όποιος διαφωνεί φεύγει…

Αλλά ο ίδιος ποτέ δεν έφυγε, διεκδίκησε και ανέλαβε την ηγεσία του κόμματος μετά τον Μητσοτάκη…

Σήμερα ο Αντώνης Σαμαράς, ως Πρόεδρος της ΝΔ εκφώνησε τον επικήδειο…

Πως έρχονται καμιά φορά τα πράγματα στη ζωή και ιδιαίτερα στην πολιτική…

Δύσκολο να περιγράψεις μια πληθωρική προσωπικότητα.

Η πρώτη λέξη που έρχεται στο νου:
Αγωνιστής!

Αγωνιστής για την Παράταξη, αγωνιστής για τη Δημοκρατία, αγωνιστής για την Ελλάδα.

Αγωνιστής που έβαζε, πριν απ’ όλα και πάνω από όλα, τις αρχές του, τις ιδέες της Παράταξης, τις αξίες του τόπου.

Αυτές υπερασπίστηκε.

Και στον αγώνα του αυτό, ήταν ασυμβίβαστος.

Και σαρωτικός.

Δεν ήταν τυχαίο που ο λαός αποκάλεσε τον Μιλτιάδη Έβερτ «μπουλντόζα».

Δεν του έβγαλαν αυτό το όνομα οι εχθροί του.

Το υιοθέτησαν πρώτα οι φίλοι του.

Κι ο ίδιος το αποδέχθηκε με καμάρι.

Αλλά η μαχητικότητά του ισορροπούσε με ανθρωπιά.

Ήταν πάντα παθιασμένος σε ό,τι καταπιανόταν.

Αλλά ποτέ μνησίκακος.

Χαιρόταν το δημόσιο έπαινο.

Αλλά αποστρεφόταν την κολακεία.

Ξεχώριζε γιατί ήταν αντισυμβατικός…

Κέρδιζε την εκτίμηση όλων γιατί ήταν αντισυμβατικός…

Και σόκαρε, συχνά, γιατί ήταν αντισυμβατικός.

Αντισυμβατικός, που σημαίνει ιδεολόγος, σημαίνει ευθύς, ανοιχτός στις συνεργασίες και, πάνω απ’ όλα, σημαίνει αυθόρμητος.

Δεν έκρυβε τα συναισθήματά του.

Κι αυτό έδειχνε αληθινό πρόσωπο.

Δεν τα έκρυβε, αλλά τα συγκρατούσε, όταν έπρεπε.

Κι αυτό έδειχνε σώφρονα πολιτικό.

Δεν μάσαγε τα λόγια του.

Ακόμα κι όταν ήταν όχι ευχάριστα για το συνομιλητή του.

Αλλά δεν προσέβαλλε, δεν πλήγωνε…

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από τη διαδρομή του στα κοινά;

Ήταν ο Πολιτικός για τις δύσκολες ώρες.

Γιατί έμενε όρθιος.

Και κρατούσε όρθιους και τους γύρω του.

Ήταν ακόμα ο Πολιτικός που άνοιγε δρόμους.

Πρωτο-βρεθήκαμε το 1976, εγώ στην ΟΝΝΕΔ, εκείνος νέος βουλευτής υπεύθυνος για την ΟΝΝΕΔ.

Λίγα χρόνια αργότερα, τον θυμάμαι υπουργό Ενέργειας, στη διάρκεια της δεύτερης παγκόσμιας ενεργειακής κρίσης.

Όταν όλοι καμαρώσαμε την αποφασιστικότητά του να προωθήσει τους εγχώριους ενεργειακούς πόρους και να αξιοποιήσει τον ορυκτό πλούτο της Ελλάδας.

Αληθινά πρωτοπόρος…

Το 1986, όταν έβαλε υποψηφιότητα για το Δήμο της Αθήνας, ήταν η πρώτη φορά που η Παράταξη εξέλεγε δήμαρχο στην Αθήνα, από τη δεκαετία του ’60.

Και πρωτοστάτησε τότε στην Ελεύθερη Ραδιοφωνία του Δήμου Αθηναίων, σπάζοντας το μέχρι τότε μονοπώλιο του κεντρικού ελέγχου στην ηλεκτρονική ενημέρωση.

Και εγκαινιάζοντας μια μοναδική παράδοση πολυφωνίας…

Στην Τοπική Αυτοδιοίκηση καθιέρωσε, για πρώτη φορά, τους αυτοτελείς πόρους, που δεν υπήρχαν μέχρι τότε, όταν κάθε Δήμος, δηλαδή, εξαρτιόταν από την καλή διάθεση της εκάστοτε κυβέρνησης.

Ήταν ένα υπερκομματικό άλμα αντικειμενικότητας.

Άνοιξε, για πρώτη φορά, δημοτικά ιατρεία και παιδικούς σταθμούς.

Κι αυτό ήταν ένα αληθινό άλμα κοινωνικής πολιτικής.

Παράλληλα, αναζήτησε και κατάφερε να βρει ελεύθερους χώρους για να ανασάνει η Πόλη.

Κι αυτό ήταν τότε τομή περιβαλλοντικής πολιτικής.

Όλα αυτά συνέθεταν, άλλωστε, την εικόνα του κοινωνικά φιλελεύθερου, που ο ίδιος υπήρξε και παρέμεινε μέχρι τέλους.

Σε όλη τη διαδρομή του, τον χαρακτήριζε πάντα η προσήλωσή του στις αρχές της Παράταξης.

Αλλά και η προσωπική αφοσίωσή του στον ιδρυτή της Παράταξης και στις παρακαταθήκες του.

Ο Μίλτος ανήκε - και το έφερε υπερήφανα – στη Σχολή του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Όταν έγραψε για το μέντορά του το βιβλίο «Καραμανλής ο Αναμορφωτής», πέρα από τους αριθμούς της προκοπής του τόπου, διακρίνει κανείς τη σημασία που έδινε στην αίσθηση της Αποστολής για τον Ηγέτη.

Είχε κι ο ίδιος αίσθηση αποστολής:

Δυναμικός, αποτελεσματικός, «ρέκτης» θα λέγαμε άλλοτε, απ’ όποιο υπουργείο κι αν πέρασε, άφησε τη σφραγίδα του δημιουργού.

Ορμητικός, πεισματάρης, με επιτυχία στην επιλογή άξιων συνεργατών, αφήνει αποτύπωμα αυθεντικότητας, σήμερα που πολλοί θέτουν σε κυκλοφορία τα κάλπικα νομίσματα της «εικόνας και της επιφάνειας».

Θα τον θυμάμαι πάντα σαν μια έκφραση δυναμικής καλοσύνης.

Με ένα γέλιο δυνατό και γνήσιο, όπως ο ίδιος.

Σε όλα αυτά τα χρόνια, πολλές φορές βρεθήκαμε κοντά.

Κάποιες φορές βρεθήκαμε κι απέναντι.

Πάντα, όμως, μου έμενε η ίδια γεύση.

Η εμμονή του στην ευθεία γραμμή κι η απέχθειά του για την τεθλασμένη.

Κάτι ακόμα:

Έδειχνε πάντα συνέπεια και μαχητικότητα για τα εθνικά θέματα.

Ο Μίλτος ήταν φλογερός πατριώτης.

Γνώρισα πολλούς θαρραλέους ανθρώπους.

Γνώρισα και πολλούς συνετούς πολιτικούς.

Αλλά ο Μίλτος ήταν ταυτόχρονα θαρραλέος και συνετός.

Κι αυτό το μίγμα είναι σπάνια αρετή…

Γνώρισα πολλούς αυθόρμητους στην έκφρασή τους.

Γνώρισα και πολλούς σταθερούς στις πεποιθήσεις τους.

Αλλά ο Μίλτος ήταν ταυτόχρονα αυθόρμητος και αταλάντευτος.

Κι αυτό το μείγμα είναι σπάνια αρετή…

Μέσα στην Πολιτική από πολύ νέος.

Και βουλευτής από το 1974.

Αλλά ποτέ δεν έχασε την επαφή με τον απλό άνθρωπο.

Ποτέ δεν έπαψε να γίνεται ένα με τον απλό τον κόσμο.

Μέχρι τέλους κράτησε τον αυθορμητισμό και την καθαρότητα των νεανικών του χρόνων.

Ήταν πάντα, ένας ώριμος άντρας στο μυαλό κι ένα νεαρό παιδί στην ψυχή.

Όλα αυτά συνοψίζονται σε μια λέξη:

Πάθος!

Πάθος για ό,τι πίστευε.

Πάθος για ό,τι καταπιανόταν.

Πάθος για τις ιδέες του, πάθος για τη ζωή, πάθος για την Πολιτική, πάθος για Ελευθερία και πάθος για την Ελλάδα.

Πάθος για όλα, αλλά ποτέ εμπάθεια.

Για κανένα…

Αμείλικτος με τους αντιπάλους του.

Αλλά πάνω απ’ όλα δίκαιος.

Ήθελε να αλλάξει τα πάντα.

Αλλά δεν επέτρεπε στον εαυτό του να αδικήσει κανένα.

Μεγάλη καρδιά.

Που ξεχείλιζε από μαχητικότητα και ανθρωπιά.

Ανέλαβε την αρχηγία της Παράταξης σε ώρες πολύ δύσκολες.

Την κράτησε όρθια.

Την ανασυγκρότησε.

Κι έβαλε τα θεμέλια για την ανάκαμψή της.

Και ως αρχηγός και ως ηγετικό στέλεχος, ήταν πάντα σταθερό σημείο αναφοράς, σταθερή αξία, στυλοβάτης στα δύσκολα και μπροστάρης στις μεγάλες μάχες.

Αυτός είναι ο Μίλτος που γνωρίσαμε.

Αυτός είναι ο Μίλτος που αγαπήσαμε.

Αυτός είναι ο Μίλτος που θα μας λείψει.

Αλλά όσο υπάρχουν πολιτικοί που αγωνίζονται για τα ίδια ιδανικά, που ασπάζονται τις ίδιες αξίες και που κρατάνε ψηλά την ίδια σημαία, ο Μίλτος θα ζει στις καρδιές μας και η μνήμη του θα φωτίζει τις πράξεις μας.

Όσο υπάρχουν πολιτικοί αληθινοί, όσο υπάρχουν ηγέτες που αγωνίζονται για αρχές, που δεν υποκύπτουν σε σκοπιμότητες, όσο υπάρχουν άνθρωποι μαχητές, που ξέρουν να ενώνουν και να εμπνέουν, όχι να διχάζουν, όσο υπάρχουν πολιτικοί που δεν ξεχνούν ποτέ τον απλό πολίτη, ο Μίλτος θα ζει ανάμεσά μας ως σύμβολο και κομμάτι της Ιστορίας μας.

Μίλτο, μας προσέφερες πολλά, μας έμαθες πολλά.

Μένεις πάντα ανεξίτηλος στη μνήμη μας και φωτεινό σύμβολο μαχητικότητας και ανθρωπιάς στη συνείδησή μας.

Η Πολιτική και η Παράταξη είναι φτωχότερες από προχθές.

Η Ελλάδα είναι φτωχότερη…

Κι εμείς αναλαμβάνουμε το βαρύ χρέος, να συνεχίσουμε το δικό σου αγώνα, να υπηρετήσουμε τα ίδια ιδανικά, να μείνουμε όρθιοι στις ίδιες επάλξεις.

Κι αυτό είναι μια υπόσχεση που δίνουμε σήμερα μπροστά σου, μπροστά στους δικούς σου ανθρώπους, μπροστά στην οικογένειά σου.

Έφυγες από κοντά μας, αλλά πέρασες στην Ιστορία.

Η Μνήμη σου θα είναι παντοτινή.