Γράφει ο Θεόδωρος Π. Λιανός
Πριν από περίπου 30 χρόνια κυκλοφόρησε ευρέως μια θεωρία που υποστήριζε (αν θυμάμαι καλά) ότι η δημοκρατία έχει τρεις πυλώνες, τρία φρούρια: το Κοινοβούλιο, τον συνδικαλισμό και την τοπική αυτοδιοίκηση. Δεν γνωρίζω αν και πόσο η θεωρία αυτή έχει επιστημονική βάση. Η εμπειρία όμως μας δείχνει ότι στην Ελλάδα τα τρία αυτά φρούρια όχι μόνο δεν προστάτευσαν τη δημοκρατία αλλά αντίθετα τη διέλυσαν, τη χρεοκόπησαν κα την έριξαν στο χάος.
Τα κόμματα με τη δράση τους στο Κοινοβούλιο, τα συνδικάτα στους χώρους εργασίας και οι τοπικοί άρχοντες στους δήμους και στις κοινότητες δημιούργησαν σιγά-σιγά μια συμμαχία, άλλοτε ρητή, άλλοτε σιωπηρή, με σκοπό την αλληλοεξυπηρέτηση των συμφερόντων και την αλληλοκάλυψη των παρανομιών. Μοιραία ανέχθηκαν και με τη συμπεριφορά τους ενθάρρυναν τη διαφθορά στον δημόσιο βίο, η οποία ταχύτατα επεκτάθηκε σε όλα τα επίπεδα της ιεραρχίας και σε όλες τις κρατικές δραστηριότητες.
Σε όσους είχαν ελάχιστο μυαλό και μέτριο ενδιαφέρον ήταν φανερό και βέβαιο ότι η χώρα βρισκόταν σε αδιέξοδο και καταστροφικό δρόμο. Η οικονομική κρίση που άρχισε το 2008 δεν προκάλεσε τη χρεοκοπία της Ελλάδας. Μάλλον την επέσπευσε. Αλλά ήταν βέβαιο ότι η χρονική στιγμή της κρίσης για την Ελλάδα ήταν πολύ κοντά.
Πολλοί πολιτικοί (πέραν του να αλληλοκατηγορούνται) και το σύνολο αυτών που εκπροσωπούν συντεχνιακά συμφέροντα κατηγορούν με επαναστατική φρασεολογία την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Κεντρική Τράπεζα της Ευρώπης και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο επειδή δεν μας χαρίζουν τα χρέη ώστε να μπορέσουν να ξαναρχίσουν ανενόχλητοι το φαγοπότι. Υποστηρίζουν ότι η αιτία της άθλιας οικονομικής μας κατάστασης είναι οι αχόρταγοι κερδοσκόποι των διεθνών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, οι κακοί καπιταλιστές και οι ανά τον κόσμο μισέλληνες εχθροί μας. Δεν χρειάζεται να ακούει κανείς τους πολιτικούς, τους συνδικαλιστές και τους δημοτικούς άρχοντες για να εξοργισθεί. Η εμφάνισή τους και μόνο στις οθόνες της τηλεόρασης προκαλεί οργή, απελπισία και κατάθλιψη στους πολίτες.
Δυστυχώς γι΄ αυτούς και ευτυχώς για μας όλα έχουν ένα τέλος και σε κάθε καταστροφή υπάρχει η ελπίδα της αναγέννησης. Η οικονομική ύφεση στην οποία έχει βυθιστεί η χώρα, η ανεργία και η φτώχεια σε συνδυασμό με την τερατώδη και αντικοινωνική συμπεριφορά των συντεχνιών φαίνεται ότι έχουν δημιουργήσει μεγάλες ρωγμές στην ανίερη συμμαχία πολιτικών, συνδικαλιστών και δημοτικών αρχόντων. Ας ελπίσουμε ότι οι ρωγμές αυτές θα διευρυνθούν και θα φέρουν το τέλος της καταστροφικής για τη χώρα συμμαχίας τους.
Βέβαια οι συμμαχίες διαλύονται αλλά εύκολα δημιουργούνται ξανά όταν τα συμφέροντα συμπίπτουν. Για τούτο είναι αναγκαίο οι πολιτικοί, οι οποίοι μέσα στην καταιγίδα που περνάμε έχουν διατηρήσει την ψυχραιμία τους και την ευθυκρισία τους, να λάβουν σοβαρά νομοθετικά μέτρα που να προστατεύουν τη χώρα από παρόμοιες μελλοντικές επιθέσεις και λεηλασίες. Τέτοια μέτρα υπάρχουν, όπως θα δούμε στο επόμενο άρθρο.
Ο κ. Θεόδωρος Π. Λιανός είναι καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου