Η Λιάνα Γούτα γεννήθηκε, ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Είναι Χημικός Μηχανικός του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου και επί σειρά ετών εργάζεται στην πετρελαϊκή βιομηχανία, σε θέματα σχεδιασμού, τεχνολογίας, βιομηχανικής ασφάλειας και προστασίας περιβάλλοντος. Διετέλεσε επιστημονική σύμβουλος σε θέματα Βιομηχανίας, Ενέργειας, Περιβάλλοντος και Ανάπτυξης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Στις εκλογές του 2007 ήταν υποψήφια βουλευτής με τη ΝΔ στην Α’ Θεσσαλονίκη, ενώ τους 12 τελευταίους μήνες είναι πρόεδρος του Παραρτήματος Θεσσαλονίκης του Ινστιτούτου Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής. Διετέλεσε αντιπρόεδρος και γενική γραμματέας του Πανελληνίου Συλλόγου Χημικών Μηχανικών, γενική γραμματέας του Συνδέσμου Χημικών Βιομηχανίας-ΒΕ, πρόεδρος της Μόνιμης Επιτροπής Βιομηχανίας του ΤΕΕ-ΤΚΜ και μέλος πολλών επιστημονικών Επιτροπών.
Νέοι με πρόωρο γήρας στην πολιτική
Από την «καινούρια» χρονιά περιμένουμε πολλά! Άλλωστε η χρονιά που πέρασε δεν ήταν σαν όλες τις άλλες. Ήταν χρονιά ανατροπών και μεγάλων αναταράξεων. Η ελπίδα για το «καινούργιο» δεν είναι πλέον μια απλή συνηθισμένη ευχή, αλλά μοιάζει επιτακτική ανάγκη σε καιρούς απόγνωσης. Αυτό το «καινούργιο» το αναμένουμε, κυρίως, από το πολιτικό σκηνικό και τους ανθρώπους που εμείς επιλέξαμε να καθορίζουν τις τύχες μας.
Μέσα στην κρίση που διανύουμε ως χώρα, αναλύουμε όλο και πιο συχνά, όλο και με μεγαλύτερη ένταση, την ευθύνη του πολιτικού κόσμου και την ανάγκη ανανέωσης πρακτικών, αξιών και προσώπων. Φτάνει να κατανοήσουμε και να συμφωνήσουμε πώς ορίζεται το «καινούργιο».
Το αίτημα για ανανέωση αποτέλεσε, μεταξύ άλλων, και ένα από τα κεντρικά συνθήματα των τελευταίων αυτοδιοικητικών εκλογών, σερβιρισμένο με διάφορα περιτυλίγματα, καθώς ήταν σαφές ότι τσίγκλιζε τον κόσμο και ήταν ζητούμενο της κοινωνίας. Ωστόσο, είναι σαφές ότι υπήρξαν και αρκετές παρανοήσεις ως προς το τί εστί «ανανέωση» και τί «καινούργιο». Όπως πχ ότι το «καινούργιο» δεν έχει να κάνει με ηλικίες. Το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών το κατέγραψε σε διάφορες περιπτώσεις.
Η ανανέωση δεν υπηρετείται με το ληξιαρχικά νεαρό της ηλικίας, αλλά με το διαφορετικό, το προοδευτικό, το ανατρεπτικό, το αντισυστημικό. Γιατί δεν είναι λίγες οι φορές που νέοι άνθρωποι μιλούν και σκέφτονται με τρόπο που μυρίζει ναφθαλίνη, πιο συντηρητικά και ξύλινα από πολύ μεγαλύτερούς τους. Συμβαίνει μάλιστα κυρίως σε αυτούς, που πριν αποκτήσουν τα εφόδια και την τριβή της εργασιακής εμπειρίας, αποφασίζουν να ακολουθήσουν το «επάγγελμα του πολιτικού», περνώντας μόνο από τα καλούπια του κομματικού μηχανισμού.
Αποτέλεσμα: νέοι άνθρωποι χωρίς εμπειρία και ιδέες, αντίγραφα των παλαιοκομματικών προτύπων. Σε περίπτωση, μάλιστα, που κουβαλούν και κάποιο πολιτικό όνομα για προίκα, τότε το «πακέτο» ολοκληρώνεται!
Πόσο καινούρια και σύγχρονα είναι όλα αυτά; Καθόλου! Πιστή αναπαραγωγή ενός συστήματος που κυριάρχησε στη χώρα επί δεκαετίες και την έφερε στο σημείο που είναι σήμερα.
Στη σημερινή κρίση, η ηχηρή απαίτηση για ουσιαστική ανανέωση ανεβάζει τον πήχη πολύ ψηλά. Απαιτεί από τους ανθρώπους της πολιτικής να κουβαλούν εμπειρία και γνώση και να έχουν αποδείξει αποτελεσματικότητα στη ζωή, στην κοινωνία, στο επάγγελμα. Δεν έχουμε, πλέον, την πολυτέλεια να εκλέγουμε πολιτικούς με βάση την αναγνωρισιμότητα, την εικόνα, την ηλικία ή το πολιτικό όνομα. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να εκλέγουμε ανθρώπους που βλέπουν την πολιτική ως επάγγελμα. Δεν έχουμε την πολυτέλεια της εν λευκώ ψήφου για να μάθουν στις πλάτες μας. Χρειαζόμαστε ανθρώπους μαθημένους, έμπειρους και ικανούς που να έχουν δώσει δείγμα γραφής για το τί μπορούν να πετύχουν και τότε μόνο να τους εμπιστευτούμε την εξουσία, την διοίκηση, την χάραξη πολιτικής.
Αυτού του είδους την ανανέωση χρειαζόμαστε. Αυτήν που δεν έχει να κάνει με ηλικίες, αλλά με νέες και ανατρεπτικές αντιλήψεις και νοοτροπίες. Είναι αυτό το καινούργιο που περιμένουμε από την πολιτική ζωή του τόπου και τους πρωταγωνιστές της για την καινούρια χρονιά και για όλες τις επόμενες…
Από την «καινούρια» χρονιά περιμένουμε πολλά! Άλλωστε η χρονιά που πέρασε δεν ήταν σαν όλες τις άλλες. Ήταν χρονιά ανατροπών και μεγάλων αναταράξεων. Η ελπίδα για το «καινούργιο» δεν είναι πλέον μια απλή συνηθισμένη ευχή, αλλά μοιάζει επιτακτική ανάγκη σε καιρούς απόγνωσης. Αυτό το «καινούργιο» το αναμένουμε, κυρίως, από το πολιτικό σκηνικό και τους ανθρώπους που εμείς επιλέξαμε να καθορίζουν τις τύχες μας.
Μέσα στην κρίση που διανύουμε ως χώρα, αναλύουμε όλο και πιο συχνά, όλο και με μεγαλύτερη ένταση, την ευθύνη του πολιτικού κόσμου και την ανάγκη ανανέωσης πρακτικών, αξιών και προσώπων. Φτάνει να κατανοήσουμε και να συμφωνήσουμε πώς ορίζεται το «καινούργιο».
Το αίτημα για ανανέωση αποτέλεσε, μεταξύ άλλων, και ένα από τα κεντρικά συνθήματα των τελευταίων αυτοδιοικητικών εκλογών, σερβιρισμένο με διάφορα περιτυλίγματα, καθώς ήταν σαφές ότι τσίγκλιζε τον κόσμο και ήταν ζητούμενο της κοινωνίας. Ωστόσο, είναι σαφές ότι υπήρξαν και αρκετές παρανοήσεις ως προς το τί εστί «ανανέωση» και τί «καινούργιο». Όπως πχ ότι το «καινούργιο» δεν έχει να κάνει με ηλικίες. Το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών το κατέγραψε σε διάφορες περιπτώσεις.
Η ανανέωση δεν υπηρετείται με το ληξιαρχικά νεαρό της ηλικίας, αλλά με το διαφορετικό, το προοδευτικό, το ανατρεπτικό, το αντισυστημικό. Γιατί δεν είναι λίγες οι φορές που νέοι άνθρωποι μιλούν και σκέφτονται με τρόπο που μυρίζει ναφθαλίνη, πιο συντηρητικά και ξύλινα από πολύ μεγαλύτερούς τους. Συμβαίνει μάλιστα κυρίως σε αυτούς, που πριν αποκτήσουν τα εφόδια και την τριβή της εργασιακής εμπειρίας, αποφασίζουν να ακολουθήσουν το «επάγγελμα του πολιτικού», περνώντας μόνο από τα καλούπια του κομματικού μηχανισμού.
Αποτέλεσμα: νέοι άνθρωποι χωρίς εμπειρία και ιδέες, αντίγραφα των παλαιοκομματικών προτύπων. Σε περίπτωση, μάλιστα, που κουβαλούν και κάποιο πολιτικό όνομα για προίκα, τότε το «πακέτο» ολοκληρώνεται!
Πόσο καινούρια και σύγχρονα είναι όλα αυτά; Καθόλου! Πιστή αναπαραγωγή ενός συστήματος που κυριάρχησε στη χώρα επί δεκαετίες και την έφερε στο σημείο που είναι σήμερα.
Στη σημερινή κρίση, η ηχηρή απαίτηση για ουσιαστική ανανέωση ανεβάζει τον πήχη πολύ ψηλά. Απαιτεί από τους ανθρώπους της πολιτικής να κουβαλούν εμπειρία και γνώση και να έχουν αποδείξει αποτελεσματικότητα στη ζωή, στην κοινωνία, στο επάγγελμα. Δεν έχουμε, πλέον, την πολυτέλεια να εκλέγουμε πολιτικούς με βάση την αναγνωρισιμότητα, την εικόνα, την ηλικία ή το πολιτικό όνομα. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να εκλέγουμε ανθρώπους που βλέπουν την πολιτική ως επάγγελμα. Δεν έχουμε την πολυτέλεια της εν λευκώ ψήφου για να μάθουν στις πλάτες μας. Χρειαζόμαστε ανθρώπους μαθημένους, έμπειρους και ικανούς που να έχουν δώσει δείγμα γραφής για το τί μπορούν να πετύχουν και τότε μόνο να τους εμπιστευτούμε την εξουσία, την διοίκηση, την χάραξη πολιτικής.
Αυτού του είδους την ανανέωση χρειαζόμαστε. Αυτήν που δεν έχει να κάνει με ηλικίες, αλλά με νέες και ανατρεπτικές αντιλήψεις και νοοτροπίες. Είναι αυτό το καινούργιο που περιμένουμε από την πολιτική ζωή του τόπου και τους πρωταγωνιστές της για την καινούρια χρονιά και για όλες τις επόμενες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου