Μου λέτε φίλοι μου πόσο όμορφες είναι οι εικόνες που σας μεταφέρω εδώ από τις εξορμήσεις μας και πως δεν βλέπετε συχνά αντίστοιχες εικόνες από την πόλη μου, το Χαϊδάρι. Όμως, τι να σας μεταφέρω από μια πόλη που κάποτε ήταν κόσμημα στη Δυτική Αθήνα και τώρα όπου και αν σταθούμε μας πληγώνει… Αυτή είναι η εικόνα που με συγκινεί το τελευταίο διάστημα. Ο αθάνατος που στέκει αγέρωχος στην ανατολική πλευρά του λόφου του Προφήτη Ηλία. Εκεί, που μέχρι πριν κάποια χρόνια υπήρχε η είσοδος της σπηλιάς του Νταβέλη, όπως λέγαμε πιτσιρικάδες, και που δεν ήταν άλλο από την είσοδο ενός παλαιού πολεμικού καταφύγιου!
Πολίτη του διαδικτύου καλώς όρισες. Βρίσκεσαι σε βήμα διαλόγου, διεκδίκησης, σαρκασμού και αμφισβήτησης της κάθε λογής εξουσίας. Επειδή τίποτα δε χαρίζεται και όλα κατακτώνται, σε προτρέπω να διεκδικείς αυτά που σου αναλογούν και να μην απεμπολάς τα δικαιώματά σου. ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Ελεύθερα και με οιονδήποτε τρόπο, η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, διακίνηση, ακόμα και οικειοποίηση, των ενυπόγραφων ιδεών μου, απ’ αυτό το blog. Γιατί οι Ιδέες πρέπει να διακινούνται Ελεύθερα, δίχως περιορισμούς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου