Το πρόβλημα των ασφαλιστικών ταμείων ήταν πάντα η διαχείριση των αποθεματικών των.
Από το 1950 και μέχρι το 1985 τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων ήταν κατατεθειμένα σε άτοκους λογαριασμούς στην τράπεζα της Ελλάδος. Με αυτά τα χρήματα λοιπόν χρηματοδοτούσαν τον Μποδοσάκη τον Νιάρχο τον Ανδρεάδη και όλους τους επιχειρηματίες για να γίνει η πάντα πολυπόθητη οικονομική ανάπτυξη. Μία ανάπτυξη όμως που κατεύθυνση της ήταν προς τους λίγους. Οι απώλειες εκείνης της περιόδου ήταν περίπου 25 τρισεκατομμύρια δηλαδή 70 δισεκατομμύρια ΕΥΡΩ. Αυτή η απώλεια δεν έγινε αισθητή γιατί οι συνταξιούχοι μέχρι τότε ήταν πολύ λίγοι και οι συντάξεις ήταν πολύ μικρές.
Επί ημερών Ανδρέα Παπανδρέου εδόθη μία κάπως βιώσιμη λύση για τα ταμεία. Τα κεφάλαιά τους παρέμειναν στην Τρ. Ελλάδος αλλά με επιτόκιο 14%.
Όταν έφθασε η ώρα που οι εργαζόμενοι άρχισαν να βγαίνουν σε σύνταξη και να παίρνουν συντάξεις οι κυβερνήσεις Μητσοτάκη και Σημίτη επικαλούμενοι το δημογραφικό πρόβλημα αλλά και την αύξηση του προσδόκιμου ζωής των Ελλήνων συνέχισαν να εκμεταλλεύονται τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και φυσικά προς όφελος του Ελληνικού Κεφαλαίου.
Για να καλύψουν την κατάσταση αυτή βρήκαν τον τρόπο των δήθεν υψηλών αποδόσεων που θα προσέφεραν στα ασφαλιστικά ταμεία. Όμως αυτές οι επενδύσεις ήταν πολύ υψηλού κινδύνου γιατί κατευθύνονταν σε μετοχές και χρηματιστηριακά προϊόντα που και αυτά ήταν υψηλού ρίσκου.
Το 1992 η Κυβέρνηση τότε (Μητσοτάκη) τοποθετεί το 20% των αποθεματικών των ταμείων σε προϊόντα υψηλού κινδύνου. Το 1995 το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη με σύμφωνη γνώμη της ΝΔ ανεβάζει το ποσοστό στο 23%. Την ίδια εποχή μεταφέρεται ο έλεγχος του τραπεζικού συστήματος στον ιδιωτικό τομέα.
Με όλα αυτά τα ταμεία στα χρόνια 1999-2002 έχασαν 4 δισεκατομμύρια Ευρώ. Το 2003 η κυβέρνηση Σημίτη επέτρεψε στα ασφαλιστικά ταμεία να επενδύσουν σε χρηματιστηριακά παράγωγα. Τί είναι αυτά; ΑΕΡΑΣ ΚΟΠΑΝΙΣΤΟΣ…
Μετά έρχονται τα δομημένα ομόλογα που ήταν και αυτά πολύ υψηλού ρίσκου και αυτές οι τοποθετήσεις δεν γίνονται από το 23% αλλά από το 77% που έπρεπε να επενδύονται μόνο σε σταθερές αξίες και σταθερούς τίτλους.
Και φυσικά η μεγάλη αφαίμαξη έγινε με κούρεμα του χρέους το περίφημο PSI του κου Βενιζέλου που ήταν της τάξεως του 50%. Και φυσικά ήταν και η κακή διαχείριση της ακίνητης περιουσίας των.
Άρα λοιπόν ας αφήσουν το παραμύθι των υψηλών συντάξεων των αγάμων θυγατέρων τις πρόωρες συντάξεις και όλα αυτά τα σκαριφήματα και να φροντίσουν να δώσουν πίσω αυτά που κατάκλεψαν οι κυβερνήσεις και οι πολιτικοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου