Στο σπήλαιο "καταφύγι" Αγίου Δημητρίου Σελίνιτσας Μάνης!

Είχαμε ίσως και πάνω από τριάντα χρόνια να επισκεφθούμε τα "σκαφιδάκια" και το "καταφύγι" στο ενδιάμεσο περίπου της διαδρομής Άγιος Δημήτριος - Τραχήλα, στη Δυτική Μάνη. Η αλήθεια είναι πως τα "σκαφιδάκια" δεν καταφέραμε να τα βρούμε διότι πιθανόν σε αυτό το σημείο που τα θυμόμασταν υπάρχει σήμερα σύγχρονη κατοικία. Χαρακτηριστικό της περιοχής οι μαρμαρόπετρες και οι πορόπετρες που οι παλαιοί κάτοικοι δεν τις άφησαν ανεκμετάλλευτες. Προσπαθούσαν να τις χρησιμοποιούν ακόμα και στην καθημερινή τους ζωή. Έπαιρναν πέτρες διαφόρων μεγεθών και τις πελέκαγαν δίνοντάς τους το σχήμα της γούρνας (κάτι σαν λεκάνη). Αυτά ήταν τα "σκαφίδια" που τα χρησιμοποιούσαν για να ταΐζουν τα ζώα τους ή για να πλένουν τα ρούχα και τα σκεύη που χρησιμοποιούσαν.

Στις "πλάκες" όμως σταθήκαμε τυχεροί. Τις βρήκαμε όπως ήταν εκείνα τα χρόνια, που ήταν η αγαπημένη καβάτζα των γυμνιστών. Στο Καταφύγιο, λίγο μετά τον οικισμό του Αγίου Δημητρίου, το τοπίο είναι εντυπωσιακό. Πέτρινες οριζόντιες πλάκες και βράχια που καταλήγουν στη θάλασσα. Η περιοχή αυτή προσελκύει πολλούς λουόμενους που επιδίδονται σε βουτιές από τα βράχια και απολαμβάνουν τον καυτό ήλιο. Ωστόσο, πρέπει να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί όταν στην περιοχή υπάρχει κύμα, όπως αυτές τις ημέρες. Εδώ σύμφωνα με τους ειδικούς βρίσκεται ένα από τα μεγαλύτερα σε μήκος σπήλαια στην Ελλάδα. Το μήκος του υπολογίζεται γύρω στα 2 χιλιόμετρα, ενώ ακόμα δεν έχει εξερευνηθεί πλήρως. Μεγάλο τμήμα του σπηλαίου εξερευνήθηκε το 1953 από τον Γιάννη Πετροχείλου και τον Σουηδό σπηλαιολόγο K. Lindberg. Αργότερα συνεχίστηκε η εξερεύνηση το 1972 από τον σπηλαιολόγο Ιωάννη Ιωάννου ο οποίος το χαρακτηρίζει ως "μνημείο της φύσης, και από τα πιο σημαντικά σπήλαια που διαθέτει η χώρα μας" ["Το σπήλαιο καταφύγι Αγίου Δημητρίου Σελίνιτσας Μάνης" Ψηφιακή βιβλιοθήκη Θεόφραστος, Τμήμα γεωλογίας ΑΠΘ, Αριθ. σπ. μητρώου 36].

Το σπήλαιο είναι κοίτη παλαιού υπόγειου ποταμού, θεωρείται ως η παλαιά κοίτη του σημερινού υπόγειου ποταμού που εκβάλλει στη θάλασσα σε απόσταση 200 μέτρων από τη σπήλαιο, η οποία ονομάζεται Δράκος. Η είσοδος του σπηλαίου υπήρξε η έξοδος του παλαιού ποταμού, η οποία είναι εντυπωσιακή καθώς έχει δημιουργηθεί ένα τεράστιο αμφιθέατρο απαράμιλλης άγριας ομορφιάς. Στο συγκεκριμένο σημείο έχει δημιουργηθεί φυσική παραλία με λείους βράχους στους οποίους μπορεί άνετα κάποιος να ξαπλώσει πάνω τους. Κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας υπάρχει υποθαλάσσιο σπήλαιο ιδανικό για σπηλαιοκατάδυση.

Το σπήλαιο υπήρξε ιδανική κρυψώνα για πολλούς ανθρώπους (γι αυτό και η ονομασία "καταφύγι"), ιδίως στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και όχι μόνο... Το μεγάλο μήκος του, αλλά κυρίως η πολυμορφία και η αφθονία των στοών - παρακλαδιών του, βοήθησε αρκετούς ντόπιους να βρίσκουν καταφύγιο κατά καιρούς στις δύσκολες στιγμές.

Περισσότερες φωτογραφίες εδώ!