Εκπαιδευτικοί και Πολύτεκνοι, διπλή κατάρα!

Αν η Ελλάδα έχει καταντήσει ένα είδος οικονομικού πειραματόζωου, η Ελληνική Παιδεία υπήρξε πειραματόζωο ανέκαθεν. Αλλαγές επί αλλαγών (ακόμα και επί της αυτής κυβέρνησης), ράβε – ξήλωνε, τραγελαφικά πισωγυρίσματα και ανεδαφικές προτάσεις. Το έργο το έχουμε ξαναδεί – δυστυχώς, πολλές φορές.

Μία από τις τελευταίες πράξεις του έργου στην πολύπαθη Παιδεία είναι κι αυτή που αφορά στην κατάργηση του νόμου Γιαννάκου, περί διορισμού των πολυτέκνων εκπαιδευτικών. Προσέξτε, μιλάμε για εκπαιδευτικούς – γονείς πολύτεκνων οικογενειών, οι οποίοι βρέθηκαν ξαφνικά – και εντελώς παράλογα – εκτός διορισμού, έχουν εγκλωβιστεί πέντε χρόνια τώρα στους πίνακες και, ελέω οικονομικής κρίσης και γενικότερης πολιτικής κατάπτωσης, βρίσκονται υπό καθεστώς φτωχοποίησης. Οι περισσότεροι, δε εξ αυτών ετοιμάζονται να ενταχθούν στον νόμο περί ανθρωπιστικής κρίσης!

Άνθρωποι με πτυχία, που κόπιασαν να σπουδάσουν – πολλοί εξ αυτών σπούδαζαν ενώ είχαν ήδη οικογένεια! – και σε καμία περίπτωση δε θα μπορούσαν να αναμείνουν τις εξετάσεις ΑΣΕΠ (αν γίνουν κι αυτές ποτέ…), για τον απλούστατο λόγο ότι δεν βρίσκονται στην ίδια μοίρα με τους κατά πολύ νεαρότερους συναδέλφους τους, ούτε έχουν τα περιθώρια να εργαστούν αλλού (οι περισσότεροι είναι άνω των 40 ετών κι οι περισσότεροι έχουν ιδέα τι σημαίνει αυτό για την αναζήτηση εργασίας σε μια τόσο δυσχερή οικονομική συγκυρία). Αν σ’ όλα τα παραπάνω προστεθεί και το γεγονός ότι είναι γονείς πολύτεκνων οικογενειών με ό, τι αυτό συνεπάγεται για τις καθημερινές ανάγκες και τη φροντίδα των παιδιών τους, καθένας αντιλαμβάνεται ότι ο «κάβος» για τους ανθρώπους αυτούς είναι ιδιαίτερα δύσκολος κι επίπονος και το «κουπί» που τραβάνε ιδιαζόντως βαρύ...

Την ίδια ώρα που πολλοί υποκριτικά κλαυθμηρίζουν και διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για τα δεινά των μεταναστών, πολύτεκνες οικογένειες υποφέρουν τα πάνδεινα, παραμένοντας σε καθεστώς απόλυτης οικονομικής ένδειας. Την ίδια ώρα που η πληθυσμιακή αλλοίωση συνιστά, πλέον γεγονός αναπόφευκτο, Ελληνικές πολύτεκνες οικογένειες πλήττονται από τη θορυβώδη αδιαφορία και την κραυγαλέα ανοησία των πολιτικών μας ταγών. Την ίδια ώρα που η Παιδεία πνέει τα λοίσθια και οι παραδοσιακές οικογενειακές μας αξίες περιθωριοποιούνται ως δήθεν οπισθοδρομικές, πολύτεκνοι εκπαιδευτικοί «τιμωρούνται» επιδεικτικά κι αδιάντροπα, διότι θέλησαν, οι αφελείς, «να γίνουν εκπαιδευτικοί από αγάπη για την Παιδεία και πολύτεκνοι από αγάπη για τα παιδιά» (Φράση από επιστολή τους προς τον Πρωθυπουργό και τον Υπουργό Παιδείας τον Σεπτέμβριο του 2012). Κάλλιο να έμεναν ανεπάγγελτοι κι άτεκνοι, να δήλωναν «προοδευτικοί» και να καταγίνονταν με πορείες που διυλίζουν τον κώνωπα, αντί να ασχολούνται με τους συμπολίτες δίπλα τους που υποφέρουν...

Εκπαιδευτικοί και Πολύτεκνοι