Τρίτη 1 Ιουλίου 2014

Φοιτητής στην Κομοτηνή: Τέλος!



Έβγαλα τις βαλίτσες στο διάδρομο, έριξα μια τελευταία ματιά, στο σπίτι που φιλοξένησε τα φοιτητικά μου χρόνια και κλείδωσα την πόρτα δυο φορές. Κατέβασα τα πράγματα στο αυτοκίνητο που περίμενε από κάτω και ξεκίνησα, για μια τελευταία βόλτα στην Πλατεία… Την Πλατεία Ειρήνης, που μου πρόσφερε μερικές, από τις ομορφότερες αναμνήσεις της ζωής μου. 
Κάθε γωνιά αυτής της πόλης, μου θύμιζε και κάτι διαφορετικό. Μια μικρή ιστορία, ένα συναίσθημα και μια ανάμνηση…  Έκατσα στο παγκάκι δίπλα στο συντριβάνι και κοίταξα νοσταλγικά γύρω μου. Τόσες όμορφες αλλά και περίεργες στιγμές πέρασαν με ταχύτητα φωτός από μπροστά μου. Μια γλυκιά μελαγχολία, συνόδευε τη θλίψη του αποχωρισμού…  
Προσπάθησα να κάνω έναν πρόχειρο απολογισμό, των 4 αυτών ετών. Μάταια η προσπάθεια, το πρόσημο πάντοτε το ίδιο. Αυτή η πόλη, με τα θετικά και τα αρνητικά, με τα καλά και τα κακά της, με τα όμορφα και με τα άσχημα, είναι σίγουρα μοναδική. Σε αυτό συμβάλει καθοριστικά και η ηλικία, στην οποία συνήθως τη ζεις, η πιο έντονη της ζωής σου. 
Στην Κομοτηνή ήρθα 17 χρονών παιδί, από την άλλη άκρη της Ελλάδας. Προσαρμόστηκα αρκετά εύκολα, έκανα τα σωστά μα και τα λάθη μου. Έκανα φίλους μοναδικούς μα δε κατάφερα να κερδίσω και ποτέ, άτομα που εκτίμησα. 
Σπούδασα, διασκέδασα, χαμογέλασα, τσακώθηκα, ερωτεύτηκα και πληγώθηκα. 
Τώρα που φεύγω, θα ξαναγυρίσω μόνο για την εξεταστική. Τίποτε δε θα ναι πια το ίδιο. Λίγες μέρες, σε κάποιο φιλικό σπίτι, ίσα ίσα για να αποφύγω τα έξοδα και μετά πάλι αποχώρηση. Δε θα ξαναδώ το σπίτι μου, δε θα βγω πάλι στο μπαλκόνι για να πιω τον καφέ μου, δε θα πάρω τηλέφωνο την παρέα, για να περάσει να πιούμε μπίρες και να ακούσουμε μουσική. 
Ανηφόρισα ξανά προς το Δημαρχείο… 
Στην Κομοτηνή έρχεσαι κλαίγοντας και φεύγεις κλαίγοντας, το ξέρω πια καλά. Εγώ φεύγω με ένα χαμόγελο και ένα παράπονο. Το χαμόγελο, για όλες αυτές τις στιγμές που έζησα, καλές και κακές. 
Το παράπονο, είναι κάτι πιο προσωπικό… 
Αυτή ξέρει και αν διαβάζει, ελπίζω να καταλάβει. Μα πάνω από όλα, ελπίζω να χαμογελά… 


Δεν υπάρχουν σχόλια: