Πολιτικό τανγκό!!!

Γράφει ο Θεόδωρος Π. Λιανός 

Οι μαθηματικοί υποστηρίζουν ότι όλα έχουν κάποιο όριο, πλην του απείρου. Έχω την εντύπωση ότι κάνουν λάθος. Υπάρχουν πολλά πράγματα χωρίς όριο, όπως π.χ. η ευγενής φιλοδοξία πολλών πολιτικών να μας σώσουν. Η παρούσα εμπειρία ενισχύει την εντύπωσή μου.

Η πτώση του ΠαΣοΚ μετά την κρίση και το Μνημόνιο οδήγησε στην πρώτη φυγή στελεχών του (με μηδενική πολιτική αξία) που έτρεξαν να προλάβουν να πιάσουν θέση στον ανερχόμενο ΣΥΡΙΖΑ. Η συνεχιζόμενη για πέμπτο έτος πρωτοφανής ύφεση έχει δημιουργήσει έναν πολιτικό στρόβιλο όπου κάθε εκτίμηση είναι δύσκολη, πράγμα που έχει ζουρλάνει τους φιλόδοξους πολιτικούς, που θέλουν οπωσδήποτε να μας σώσουν. Αυτόν τον καιρό και εν όψει των εκλογών παρατηρούμε ένα απίστευτο αλισβερίσι. Νέα κόμματα δημιουργούνται, συμμαχίες προτείνονται, γίνονται και ξαναγίνονται, προσεγγίσεις επιδιώκονται, άλλοι κινούνται δεξιά, άλλοι αριστερά και άλλοι εκεί που ελπίζουν να βρουν στέγη που θα τους εξασφαλίσει τον επιούσιον. Ιδού μερικά παραδείγματα.

Ας αρχίσουμε με το πιο πρόσφατο. Ο κ. Βύρων Πολύδωρας (ναι, αυτός που ως Πρόεδρος της Βουλής για μία μόνο ημέρα κατάφερε να διορίσει την κόρη του), αφού διεγράφη από τη ΝΔ, έφτιαξε κόμμα με τον κ. Χρ. Ζώη, πρώην ΝΔ, πρώην ΑΝΕΛ και αρχηγό του κόμματος «Νέα ΜΕΡΑ». Η «Συμφωνία για την Ελλάδα» του κ. Λοβέρδου με τη ΔΗΜΑΡ συγκλίνουν προσωρινά, αποκλίνουν στη συνέχεια και κινούνται προς αντίθετες πλευρές. Ο κ. Λοβέρδος προς το ΠαΣοΚ, ίσως και προς την «Κίνηση των 58», ενώ ο κ. Κουβέλης ίσως προς ΣΥΡΙΖΑ, κατά ορισμένες πληροφορίες, ίσως προς κάπου αλλού. Η «Κοινωνική Συμφωνία» των πρώην υπουργών του ΠαΣοΚ κυρίας Κατσέλη και κ. Καστανίδη, αφού χώρισαν τα τσανάκια τους, μετά την εξαφάνισή τους στις εκλογές, ρίχνουν προκλητικές ματιές προς τον ΣΥΡΙΖΑ η μεν, προς τη ΔΗΜΑΡ ο δε. Ο κ. Οδ. Βουδούρης, αφού μετανάστευσε από ΠαΣοΚ προς ΔΗΜΑΡ, κάνει στη συνέχεια την «Κοινωνία Πρώτα» (πάλι καλά που το θυμήθηκε) και τώρα πλασάρεται στον ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη και ο κ. Θ. Κατσανέβας έκανε κόμμα με τον εμπνευσμένο τίτλο «Δραχμή Πέντε Αστέρων» (του Μπέπε Γκρίλο ή του Μεταξά;) με σκοπό να μας σώσει από τους ευρωπαίους τοκογλύφους. Το ΠαΣοΚ, φοβούμενο (κακώς, νομίζω) πλήρη εξαφάνιση, ρίχνει πονηρές ματιές προς τον κ. Λοβέρδο και προς τον κ. Κουβέλη, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να καπελώσει την «Κίνηση των 58». Ο ΣΥΡΙΖΑ, συνηθισμένος σε καταλήψεις πολυτεχνείων, πανεπιστημίων, δρόμων κτλ., δέχεται κάθε καρυδιάς καρύδι προκειμένου να καταλάβει και την εξουσία. Μόνο ο κ. Τατσόπουλος δεν αποκαλύπτει αν στο μέλλον θα συνεχίσει την πολιτική σταδιοδρομία του ή αν θα ασχοληθεί με τη συνηθισμένη δραστηριότητά του. Όλα αυτά και πολλά άλλα που έρχονται καθημερινά στη δημοσιότητα μου θυμίζουν ετήσιο χορό αποφοίτων μεικτού κολεγίου όπου, αφού καταναλώσουν την απαιτούμενη ποσότητα αλκοόλ, το ρίχνουν στο τανγκό αλλάζοντας συνεχώς και αδιακρίτως παρτενέρ. Είμαι βέβαιος ότι θα δούμε κι άλλα όσο πλησιάζουν οι εκλογές.

Ο κ. Θεόδωρος Π. Λιανός είναι ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.