Υφυπουργός ΥΠΗΡΕΤΗΣ του Λάτση, ο Μανιάτης από την Αργολίδα;

Επαναφέρουμε όπως είχαμε δεσμευθεί, την ανάρτηση της 12ης Μαΐου που χάθηκε, μετά τη διεθνή δυσλειτουργία του Blogger από τους χειρισμούς της Google

Συνάδελφοι,

Να το θυμόμαστε το Αργείτικο φρούτο (βαρύ πεπόνι;) του πράσινου μπαξέ...

Αλήθεια,

Καρχιμάκης & ΠΑΣΚΕ ΕΛΠΕ τι έχουν τώρα να μας πουν;

Απαντώντας σήμερα, 12 Μαΐου, στη Βουλή, σε επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή του ΚΚΕ, Γιάννη Πρωτούλη, με θέμα: «Προβλήματα εργαζομένων στον Όμιλο Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛΠΕ)», ο Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Γιάννης Μανιάτης, ανέφερε τα ακόλουθα:

«Ερχόμενος τώρα στο ζήτημα της επίκαιρης κοινοβουλευτικής ερώτησης που αφορά στα προβλήματα των εργαζομένων στα ΕΛ.ΠΕ, σας τονίζω ότι είναι πολύ βολικό και πολύ εύκολο να συντάσσεται κανείς με κάθε αίτημα, με κάθε διεκδίκηση. Όπως επίσης είναι εξαιρετικά ειδυλλιακή η σκέψη που κάνουν ορισμένοι, καθώς φαντάζονται την Ελλάδα ως μία χρυσοτόκο όρνιθα που μπορεί να ικανοποιεί κάθε επιθυμία.

Συνιστά ηθική και πολιτική ανευθυνότητα να συμπεριφερόμαστε σαν να ζούμε στην Ελβετία και όχι σε μια χώρα που έφτασε στο χείλος του γκρεμού και σήμερα πρέπει μέσα από δύσκολες αποφάσεις και έναν δραματικό αγώνα, να κάνουμε τα πάντα για τη σωτηρία της.

Δεν γίνεται, να έχουμε και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Δεν γίνεται να σώσουμε τη χώρα από την καταστροφή, αλλά ταυτόχρονα να μη θίξουμε προνόμια, να μην εξορθολογήσουμε στρεβλώσεις, να μην αγγίξουμε κεκτημένα, να μην προσπαθήσουμε να εξυγιάνουμε την παραγωγική βάση της χώρας και να την καταστήσουμε περισσότερο εξωστρεφή και ανταγωνιστική.

Είναι η ώρα της ευθύνης και κανείς δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από το δάκτυλό του. Από πουθενά δεν προκύπτει πως τα ΕΛΠΕ αξιώνουν μειώσεις αποδοχών των εργαζομένων τους έως και 40%.
Λόγω των δυσμενών συνθηκών της αγοράς, που έχουν πλήξει και τις πωλήσεις και τα περιθώρια της αγοράς πετρελαιοειδών, αυτό που ζητείται είναι η αύξηση της παραγωγικότητας, στο επίπεδο που είναι αναγκαίο, για να διασφαλιστεί η ανταγωνιστικότητα με ομοειδείς εταιρείες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Διότι η πραγματικότητα είναι πως σήμερα οι εργαζόμενοι στα ΕΛΠΕ σε σχέση με άλλα διυλιστήρια της χώρας μας, αλλά και της Δυτικής Ευρώπης, εργάζονται 8% και 19% λιγότερο χρόνο αντίστοιχα.

Παράλληλα, οι εργαζόμενοι στα ΕΛΠΕ παίρνουν 17,8 μισθούς το χρόνο και πολλές οικονομικές και κοινωνικές παροχές, οι οποίες υπερβαίνουν αυτές που παίρνουν οι περισσότεροι Έλληνες εργαζόμενοι στο Δημόσιο και Ιδιωτικό τομέα.

Οι αμοιβές των εργαζομένων στα ΕΛΠΕ ξεπερνούν κατά πολύ τις αμοιβές στις ομοειδείς επιχειρήσεις της Δυτικής Ευρώπης. Από 13% έως και 49% πάνω από τους αντίστοιχους εργαζόμενους σε Γερμανικά και Ολλανδικά διυλιστήρια και από 48% έως 62% πάνω από τους αντίστοιχους εργαζόμενους σε Ιταλικά και Ισπανικά διυλιστήρια.

Το μέσο κόστος ετήσιων τακτικών αποδοχών των εργαζομένων στα ΕΛΠΕ το 2009 ήταν 65.538 ευρώ και μαζί με τις εργοδοτικές εισφορές, το ιατροφαρμακευτικό πρόγραμμα και τις κοινωνικές παροχές, ο μέσος όρος του συνολικού κόστους για κάθε εργαζόμενο ανήλθε στο ποσό των 85.424 ευρώ ανά εργαζόμενο. Ξέρετε πολλές κατηγορίες εργαζομένων στη χώρα μας που να έχουν τέτοιες αποδοχές;

Κύριε συνάδελφε, υπερασπίζεσθε να υπάρχει επιχείρηση που δίνει 17,8 μισθούς για 197 ημέρες εργασίας ετησίως. Υπερασπίζεσθε εισοδήματα τέσσερις και πέντε φορές πάνω από το μέσο όρο εισοδήματος του απλού και μη προνομιούχου έλληνα εργαζόμενου.

Δεν είναι αριστερή πολιτική η αντίληψη για ένα κράτος – γκουβερνάντα που παρεμβαίνει παντού με κομματική υστεροβουλία.

Δεν είναι αριστερή πολιτική να καταγγέλλεις την κερδοφορία ενός Ομίλου – που άλλωστε δεν έχουμε και πολλούς στη χώρα – αλλά να μην ρωτάς ποτέ γιατί η Ελλάδα έχει μόνο 16,5 δις ευρώ εξαγωγές, όταν η σχεδόν ίσου μεγέθους Ολλανδία, έχει 430 δισ. ευρώ εξαγωγές. Πολύ περισσότερο που το 2009 και το 2010 για τους εργαζόμενους στα ΕΛΠΕ όχι μόνο δεν υπήρξαν μειώσεις μισθών, αλλά αυξήσεις 7% και 7% αντίστοιχα, δηλαδή συνολικά 14%.

Δεν θα πρέπει να προβληματιστούμε για την ανταγωνιστικότητά μας, όταν αυτό κάνει σήμερα ακόμα και η Κούβα;

Δεν θα πρέπει αντί να καταγγέλλουμε, αντίθετα να ενισχύουμε την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων, όχι μόνο για όφελος των μετόχων τους και των ήδη εργαζομένων σε αυτές αλλά και για όφελος των άλλων συμπολιτών μας που αναζητούν με αγωνία μια θέση δουλειάς για να βγάλουν το ψωμί τους; Και ασφαλώς θέσεις δουλειάς δημιουργούν μόνο οι επιχειρήσεις που έχουν κέρδη.

Πολλές φορές, η ιστορία διδάσκει ότι κάτω από έναν δήθεν προοδευτικό μανδύα κρύβεται ένας ακραίος συντηρητισμός, ένας ακραίος μηδενισμός, ένας ακραίος καιροσκοπισμός, που επιδιώκουν συνειδητά να παραμείνουν ανέγγιχτες οι παθογένειες της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, να κακοφορμίζουν μέχρι να μας οδηγήσουν στη διάλυση.

Η αλλαγή της χώρας και η δημιουργία μιας Ελλάδας καλύτερης και δικαιότερης είναι η μόνη αληθινά προοδευτική πολιτική. Και αυτή την πολιτική υπηρετούμε σήμερα, ως κυβέρνηση που συναισθάνεται απόλυτα το φορτίο της εθνικής ευθύνης που ακουμπά στους ώμους της. Δεν φταίει για όλα μόνο ο κακός καπιταλισμός. Ας σκεφθούμε σοβαρά ποιο θέλουμε να είναι το δικό μας αποτύπωμα στις σελίδες της ιστορίας που γράφονται σήμερα».