Κύριε Δήμαρχε, κ.κ Δημοτικοί Σύμβουλοι
Έχω την τιμή να εκπροσωπώ την επιτροπή των κατοίκων που καταγγείλαμε τη ΠΕ/87 και να πω ότι επιμένουμε ότι η πράξη αυτή, είναι μια «αμαρτωλή» πράξη, όταν:
Λεηλατήθηκε η δημοτική περιουσία, συνέβησαν τραγικά γεγονότα, στήθηκαν δίκες, χάθηκαν αρκετοί και πολύτιμοι χώροι, αδικήθηκαν μικροϊδιοκτήτες, «βάφτιζαν» οικόπεδα με ότι όνομα ήθελαν, οι ψίθυροι οργίαζαν, τα στόματα όμως έμεναν ερμητικά κλειστά, πολλοί γνώριζαν και δεν μιλούσαν, δυστυχώς τα ανομήματα της εποχής εκείνης έχουν στοιχειώσει και είναι ορατά.
Έπρεπε να περάσουν 21 χρόνια να δικαιωθούμε (τυχαίο; όταν στα 20 λένε ότι υπάρχει παραγραφή) με την ομολογία ΒΟΜΒΑ και κατά ομολογία έντιμου κ. Σπηλιώτη να μάθουμε και να μας λέει με κάθε ειλικρίνεια -ΝΑΙ- παραβιάσαμε τον Νόμο, κάναμε λάθος, μας εξαπάτησαν, η περιοχή σας σχεδιάστηκε και οικοδομήθηκε με λάθος στοιχεία, πλανηθήκαμε.
«Όταν σας λέγαμε ότι θα σας κάνουμε ένα προάστιο όνειρο, σας παραμυθιάζαμε, κατόπιν τούτου σας καταδικάζουμε και θα πρέπει να ζήσετε, σε μια άναρχα σχεδιασμένη πόλη, θα σας τσιμεντάρουμε σε ποικιλόμορφα κουτιά, θα σας κάνουμε όλα τα οικόπεδα, μικρά και μικρότερα, άρτια και οικοδομήσιμα, μαζί με εμάς θα σας αναγκάσουμε να παρανομήσετε και εσείς, γιατί δεν πρέπει να μείνει ούτε ένα τετραγωνικό ελεύθερος χώρος, θα στοιβάξουμε όσους πιο πολλούς μπορούμε, θα σας απαξιώσουμε, αλλά θέλουμε να εισπράξουμε και πολλά τέλη.
Θα σας στερήσουμε το οξυγόνο να ψοφήσετε σαν τα ποντίκια, όπου υπάρχουν πεζοδρόμια έχετε δύο επιλογές ή θα φυτέψετε ένα δέντρο ή θα περπατάτε με το ένα πόδι επάνω και το άλλο κάτω στο δρόμο, τα παιδιά σας δεν χρειάζονται ψυχαγωγία, αλλά ούτε και σχολεία, γιατί έχουμε προβλέψει στις συνενώσεις, αλλά δεν χρειαζόσαστε ούτε και ΚΑΠΗ γιατί και αυτά σκεφτόμαστε να τα καταργήσουμε.
Σχεδιάσαμε την οδό Ακροπόλεως να μην έχει αρχή ούτε τέλος, η ευθεία της να μοιάζει σαν συνεχόμενη περισπωμένη, κάναμε την διαπλάτυνση, αλλά σας αφήσαμε τα παλιά σπίτια, να σας θυμίζουμε την συνοικία όνειρο…το μαχαλά, γιατί τα χρήματα που έπρεπε να αποζημιώσουμε τους κατοίκους αυτούς, τα χαρίσαμε στους καταπατητές, μπορεί και αυτό με πλάνη… επίσης το ίδιο και με το «στενό» της οδού Μάνης, δρόμος της αστικής συγκοινωνίας, συνεχούς ροής και διπλής κατεύθυνσης, δύο άνθρωποι να συναντιούνται δίπλα-δίπλα, ενώ δύο αυτοκίνητα ποτέ, ακόμη σχεδιάσαμε και οικοδομήσαμε τον βρεφονηπιακό σταθμό, αλλά δεν προβλέψαμε την είσοδο, θα δούμε είναι στις άμεσες σκέψεις μας.
Προβλέψαμε να πηγαίνετε στα σπίτια σας, αλλά να μην μπορεί να φύγετε, δεν είναι απαραίτητο, θέλουμε να σας καταδικάσουμε σε κοινωνικό μαρασμό»
Με τον συλλογισμό αυτό με λύπη αποτυπώνουμε την σκληρή πραγματικότητα, θα μπορούσαμε να αραδιάσουμε πολλά ακόμη, όμως σταματάμε εδώ, δυστυχώς δαπανήθηκαν εκατομμύρια ευρώ από τους κατοίκους, το αποτέλεσμα όμως ήταν να στηθεί ένα οικοδομικό έκτρωμα, ένα τερατούργημα, όταν το ατενίζουμε από μακριά να προκαλεί θλίψη και πόνο, μπορεί να συμβάλαμε και εμείς σε αυτό, όμως κάποιοι μας ανάγκασαν και μας το επέβαλαν.
Γι΄αυτό το εγκληματικό, το ανεπανόρθωτο, το πρωτάκουστο, το ανεκτίμητο σε αξία «ΛΑΘΟΣ» που μας χρησιμοποίησαν σαν πειραματόζωα, αφού μας είπαν ότι είμαστε οι δεύτεροι στην Ελλάδα και έκαναν χαρακίρι στις πλάτες μας, ποιος θα μας απαντήσει;
Τελειώνοντας εδώ πρέπει να πούμε ότι η καταγγελία μας δεν κρύβει κανενός είδους σκοπιμότητα, όμως είναι μια αντίδραση θυμού και θλίψης, και την ανάδειξή της, την οφείλουμε στους εαυτούς μας και στα παιδιά μας, αλλά δεν μπορούμε όμως να μην τονίσουμε ότι για εμάς η ΠΕ/87 είναι μια πράξη ντροπής, κάποιοι ασέλγησαν στο τόπο μας, είναι μια πολύ μελανή πράξη που σημάδεψε την περιοχή μας, την πόλη μας, αλλά και της ψυχές των κατοίκων γενικότερα.
Μπάμπης Δούμουρας
Μέλος της επιτροπής κατοίκων
Λεηλατήθηκε η δημοτική περιουσία, συνέβησαν τραγικά γεγονότα, στήθηκαν δίκες, χάθηκαν αρκετοί και πολύτιμοι χώροι, αδικήθηκαν μικροϊδιοκτήτες, «βάφτιζαν» οικόπεδα με ότι όνομα ήθελαν, οι ψίθυροι οργίαζαν, τα στόματα όμως έμεναν ερμητικά κλειστά, πολλοί γνώριζαν και δεν μιλούσαν, δυστυχώς τα ανομήματα της εποχής εκείνης έχουν στοιχειώσει και είναι ορατά.
Έπρεπε να περάσουν 21 χρόνια να δικαιωθούμε (τυχαίο; όταν στα 20 λένε ότι υπάρχει παραγραφή) με την ομολογία ΒΟΜΒΑ και κατά ομολογία έντιμου κ. Σπηλιώτη να μάθουμε και να μας λέει με κάθε ειλικρίνεια -ΝΑΙ- παραβιάσαμε τον Νόμο, κάναμε λάθος, μας εξαπάτησαν, η περιοχή σας σχεδιάστηκε και οικοδομήθηκε με λάθος στοιχεία, πλανηθήκαμε.
«Όταν σας λέγαμε ότι θα σας κάνουμε ένα προάστιο όνειρο, σας παραμυθιάζαμε, κατόπιν τούτου σας καταδικάζουμε και θα πρέπει να ζήσετε, σε μια άναρχα σχεδιασμένη πόλη, θα σας τσιμεντάρουμε σε ποικιλόμορφα κουτιά, θα σας κάνουμε όλα τα οικόπεδα, μικρά και μικρότερα, άρτια και οικοδομήσιμα, μαζί με εμάς θα σας αναγκάσουμε να παρανομήσετε και εσείς, γιατί δεν πρέπει να μείνει ούτε ένα τετραγωνικό ελεύθερος χώρος, θα στοιβάξουμε όσους πιο πολλούς μπορούμε, θα σας απαξιώσουμε, αλλά θέλουμε να εισπράξουμε και πολλά τέλη.
Θα σας στερήσουμε το οξυγόνο να ψοφήσετε σαν τα ποντίκια, όπου υπάρχουν πεζοδρόμια έχετε δύο επιλογές ή θα φυτέψετε ένα δέντρο ή θα περπατάτε με το ένα πόδι επάνω και το άλλο κάτω στο δρόμο, τα παιδιά σας δεν χρειάζονται ψυχαγωγία, αλλά ούτε και σχολεία, γιατί έχουμε προβλέψει στις συνενώσεις, αλλά δεν χρειαζόσαστε ούτε και ΚΑΠΗ γιατί και αυτά σκεφτόμαστε να τα καταργήσουμε.
Σχεδιάσαμε την οδό Ακροπόλεως να μην έχει αρχή ούτε τέλος, η ευθεία της να μοιάζει σαν συνεχόμενη περισπωμένη, κάναμε την διαπλάτυνση, αλλά σας αφήσαμε τα παλιά σπίτια, να σας θυμίζουμε την συνοικία όνειρο…το μαχαλά, γιατί τα χρήματα που έπρεπε να αποζημιώσουμε τους κατοίκους αυτούς, τα χαρίσαμε στους καταπατητές, μπορεί και αυτό με πλάνη… επίσης το ίδιο και με το «στενό» της οδού Μάνης, δρόμος της αστικής συγκοινωνίας, συνεχούς ροής και διπλής κατεύθυνσης, δύο άνθρωποι να συναντιούνται δίπλα-δίπλα, ενώ δύο αυτοκίνητα ποτέ, ακόμη σχεδιάσαμε και οικοδομήσαμε τον βρεφονηπιακό σταθμό, αλλά δεν προβλέψαμε την είσοδο, θα δούμε είναι στις άμεσες σκέψεις μας.
Προβλέψαμε να πηγαίνετε στα σπίτια σας, αλλά να μην μπορεί να φύγετε, δεν είναι απαραίτητο, θέλουμε να σας καταδικάσουμε σε κοινωνικό μαρασμό»
Με τον συλλογισμό αυτό με λύπη αποτυπώνουμε την σκληρή πραγματικότητα, θα μπορούσαμε να αραδιάσουμε πολλά ακόμη, όμως σταματάμε εδώ, δυστυχώς δαπανήθηκαν εκατομμύρια ευρώ από τους κατοίκους, το αποτέλεσμα όμως ήταν να στηθεί ένα οικοδομικό έκτρωμα, ένα τερατούργημα, όταν το ατενίζουμε από μακριά να προκαλεί θλίψη και πόνο, μπορεί να συμβάλαμε και εμείς σε αυτό, όμως κάποιοι μας ανάγκασαν και μας το επέβαλαν.
Γι΄αυτό το εγκληματικό, το ανεπανόρθωτο, το πρωτάκουστο, το ανεκτίμητο σε αξία «ΛΑΘΟΣ» που μας χρησιμοποίησαν σαν πειραματόζωα, αφού μας είπαν ότι είμαστε οι δεύτεροι στην Ελλάδα και έκαναν χαρακίρι στις πλάτες μας, ποιος θα μας απαντήσει;
Τελειώνοντας εδώ πρέπει να πούμε ότι η καταγγελία μας δεν κρύβει κανενός είδους σκοπιμότητα, όμως είναι μια αντίδραση θυμού και θλίψης, και την ανάδειξή της, την οφείλουμε στους εαυτούς μας και στα παιδιά μας, αλλά δεν μπορούμε όμως να μην τονίσουμε ότι για εμάς η ΠΕ/87 είναι μια πράξη ντροπής, κάποιοι ασέλγησαν στο τόπο μας, είναι μια πολύ μελανή πράξη που σημάδεψε την περιοχή μας, την πόλη μας, αλλά και της ψυχές των κατοίκων γενικότερα.
Μπάμπης Δούμουρας
Μέλος της επιτροπής κατοίκων
Ακούστε κι άλλες φωνές συμπολιτών μας... εδώ ! ! !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου