Ο Αγρίλης είναι μια παραθαλάσσια κοινότητα ανάμεσα στην Κυπαρισσία και τα Φιλιατρά. Διαθέτει λιμανάκι, ταβέρνες και καφετέριες καθώς και γήπεδα μπάσκετ και ποδοσφαίρου για τους νεότερους. Για όλους αυτούς τους λόγους έχει αρκετούς επισκέπτες όλο το χρόνο και ακόμα περισσότερους κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Ο οικισμός απέχει περίπου 6 χιλιόμετρα από τα Φιλιατρά και 9 χιλιόμετρα από την Κυπαρισσία. Η ονομασία του οικισμού λέγεται πως προέρχεται από τις άγριες ελιές που υπήρχαν στην περιοχή. Αποτελεί καλοκαιρινό θέρετρο και ο επισκέπτης μπορεί να κάνει μπάνιο στην παραλία με την πολύ όμορφη αμμουδιά. Από τα ίχνη ενός παλαιού λιθόστρωτου δρόμου, φαίνεται πως ο Άγριλος υπήρξε το λιμανάκι εκείνο, από την Βυζαντινή ακόμη περίοδο, που εξυπηρετούσε όλη την περιοχή της ενδοχώρας, τότε, μάλιστα, που ήκμαζε η Χριστιανούπολη. Τάφοι με ιδιαίτερο Ρωμαϊκό «κονίαμα» μαρτυρούν πως η περιοχή κατοικούταν επί Ρωμαιοκρατίας. Ο οικισμός καταστράφηκε ολοσχερώς από τον σεισμό του 1886. Στον Άγριλο δεσπόζει η εκκλησία της «Παναγίας της Αγριλιώτισσας», με τον γαλάζιο τρούλο, η οποία σύμφωνα με τις τοπικές παραδόσεις κτίστηκε τον 13ο αιώνα πάνω στα ερείπια αρχαίου ναού, πιθανώς αφιερωμένου στην Αρτέμιδα. Ο ναός έπαθε σημαντικές ζημιές κατά την διάρκεια της εκστρατείας του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο, το 1825, οι οποίες αποκαταστάθηκαν λίγο αργότερα από τον καλόγερο Παρθένιο. Στον ειδυλλιακό Αγρίλη δεσπόζει ο πασίγνωστος Μύλος. Ένα καφέ - μπαρ - εστιατόριο υψηλών προδιαγραφών, που περιμένει να ικανοποιήσει και τους πιο απαιτητικούς. Είτε θέλετε να απολαύσετε έναν πρωινό καφέ, ένα Κυριακάτικο γεύμα ή ένα εξωτικό κοκτέιλ με φόντο το ηλιοβασίλεμα, ο Μύλος είναι η απόλυτη επιλογή. Εκτός όμως από την καθημερινή του ενασχόληση με την ευχαρίστησή μας, ο Μύλος αναλαμβάνει δεξιώσεις για ειδικές περιστάσεις όπως γάμους και βαφτίσια. Αν βρεθείτε λοιπόν στον Αγρίλη, μη παραλείψετε να επισκεφθείτε τον Μύλο, να αγναντέψετε τη θέα στο Ιόνιο και να απολαύσετε την κουζίνα και το ψαγμένο μπαρ του. Κι αφήστε όλες σας τις σκοτούρες να τις σκορπίσει ο άνεμος. Το σημαντικότερο αξιοθέατο του οικισμού είναι το «Κάστρο των Παραμυθιών», έργο και δωρεά του ντόπιου γιατρού και γλύπτη Χάρυ Φουρνιέ, το αληθινό όνομα του οποίου ήταν Χαράλαμπος Φουρναράκης. Κατασκευάστηκε την δεκαετία του 1960 και σήμερα, δυστυχώς, είναι απλώς ένα ξεχασμένο στολίδι αφημένο στην φθορά του χρόνου. Το εξωτερικό του κάστρου κοσμούν σκηνές και αγάλματα από την ελληνική μυθολογία, όπως είναι οι τεράστιες φιγούρες του Ποσειδώνα και της Αθηνάς, αλλά και ήρωες της Επαναστάσεως του 1821 μαζί με ιππότες. Στο πλάι του βρίσκεται ένα μεγάλο κτίριο με την μορφή ενός αλόγου, σαν τον Δούρειο Ίππο, το οποίο παλαιότερα φιλοξενούσε μία βιβλιοθήκη. Χαρακτηριστική είναι η πινακίδα η οποία γράφει: Για να θυμίζει σε όλους μας, έτσι με τη θωριά του, τα παραμύθια που γλυκά μας έλεγε η γιαγιά μας! Όμως η επιγραφή που θα συναντήσετε εδώ, έχει χαράξει τη ζωή μου, και βρίσκεται όλα αυτά τα χρόνια στην προμετωπίδα αυτού του blog είναι η ακόλουθη: Μέτρα τον άνθρωπο όχι με τα λεφτά του, ούτε και με τις γνώσεις του ακόμη, αλλά με το ποσόν της ευτυχίας που χαρίζει στους συνανθρώπους του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου