Στο εσωτερικό της Μονής Δαφνίου μετά από δεκαετίες...

Εκδρομές στη Μονή Δαφνίου στα παιδικά μας χρόνια... Εικόνες θαμπές στο μυαλό μας από τα ψηφιδωτά και κάποιες έκτακτες πρωινές Θείες Λειτουργίες κατόπιν αδείας των υπηρεσιών... Και κατόπιν ο σεισμός του Φεβρουαρίου του 1981... Σιωπή... εργοτάξιο... αποκλεισμένος χώρος... Φτάνουμε στα μέσα της δεκαετίας του '90 και ω του θαύματος... Η Μονή επισκέψιμη... Φως άπλετο... Μουσικές εκδηλώσεις υψηλού επιπέδου... Για να έρθει ο σεισμός τον Σεπτέμβριο του 1999 και να αφήσει τις πληγές του έως σήμερα... Σχεδόν είκοσι χρόνια και οι ζημιές δεν έχουν αποκατασταθεί εξ ολοκλήρου... Παρά τις εξαγγελίες Πρωθυπουργών και Υπουργών ολόκληρου του πολιτικού φάσματος, ο χώρος δεν είναι ακόμα λειτουργικός και επισκέψιμος... Πολλές γενιές συμπολιτών μας τα τελευταία σχεδόν σαράντα χρόνια, αλλά και πολλοί ξένοι επισκέπτες δεν κατόρθωσαν να επισκεφθούν τη Μονή Δαφνίου και να θαυμάσουν τα περίτεχνα ψηφιδωτά της... Το τελευταίο χρονικό διάστημα, κάθε Τρίτη και Παρασκευή από τις 8 το πρωί έως τις 3 το απόγευμα, χτυπώντας το κουδούνι του εργοταξίου θα σας ανοίξουν να δείτε όσα επιτρέπονται από την μέχρι τώρα πρόοδο των εργασιών που δεν λένε να ολοκληρωθούν... Πολλά είναι τα θέματα που έχουμε κάνει όλα αυτά τα χρόνια σε αυτό εδώ το blog... Την Καθαρή Δευτέρα σας μεταφέραμε εικόνες από το εξωτερικό της Μονής φωτογραφίζοντας περιμετρικά του συρματοπλέγματος του εργοταξίου... Σήμερα σας παρουσιάζουμε εικόνες από το εσωτερικό της Μονής με τα ξακουστά ψηφιδωτά... Αν και ο κόσμος δεν το ξέρει, πολλοί ήταν χθες οι επισκέπτες... Οι περισσότεροι ξένοι... Που για να εισέλθουν στον Αρχαιολογικό χώρο πέρασαν εμπρός από μια πληγή της πόλης που χρόνια τώρα δεν λέει να γιατρευτεί... 

Περισσότερες εικόνες εδώ!   

Η Ιερά Μονή Δαφνίου είναι το σημαντικότερο μνημείο στην Αττική από την εποχή της μεγάλης ακμής της βυζαντινής τέχνης (11ος-12ος αιώνας). Η θέση της Μονής είναι στα μέσα περίπου της αρχαίας Ιεράς οδού την οποία ακολουθούσαν όσοι πήγαιναν από την Αθήνα στην Ελευσίνα για να πάρουν μέρος στα Ελευσίνια Μυστήρια. Εκεί κατά το πρώτο μισό του 5ου αιώνα οι χριστιανοί έκτισαν με τα υλικά των παλαιών κτηρίων μια εκκλησία (βασιλική) και οχύρωσαν τον χώρο με τείχος. Στα χρόνια του Ιουστινιανού του Α΄ (527-565 μ.Χ.) συμπληρώθηκε το τείχος αυτό.

Για το όνομα της Μονής υπάρχουν πολλές εξηγήσεις. Το πήρε από τον Δάφνιο Απόλλωνα ή από το μοναστήρι της Δάφνης στην Κωνσταντινούπολη ή από μία βασίλισσα Δάφνη που ναυάγησε στον Σκαραμαγκά ή από τις πολλές δάφνες που ήταν κάποτε εκεί.

Το Μοναστήρι ερημώθηκε από τον 7ο έως και τον 9ο αιώνα. Το 1100 μ.Χ κάποιος άγνωστος αλλά σπουδαίος χριστιανός, πραγματοποιώντας ένα προσκύνημα στην Ιερά Μονή, έκτισε καινούργιο Ναό, τον οποίο κόσμησε με θαυμάσια ψηφιδωτά και πολύχρωμα μάρμαρα. Τα περίφημα αυτά ψηφιδωτά κάνουν την Ιερά Μονή Δαφνίου να ξεχωρίζει απ’ όλες τις άλλες βυζαντινές Εκκλησίες της Αττικής. Τα χαρακτηρίζουν η αρμονία των χρωμάτων, η συμμετρία στις παραστάσεις, η χάρη και οι σωστές αναλογίες στα σώματα, οι συγκρατημένες χειρονομίες, οι ευλίγιστες και πλαστικές πτυχές στα ενδύματα, η διάχυτη ευγένεια σ’ όλα τα πρόσωπα. Γι’ αυτό και οι ειδικοί θεωρούν τα ψηφιδωτά του Δαφνίου ως τα καλύτερα έργα της μεσοβυζαντινής περιόδου. Ανάμεσα στα ψηφιδωτά που διασώζονται ξεχωρίζουν ο Παντοκράτορας στον θόλο του Ναού, οι 16 Προφήτες ανάμεσα στα παράθυρα του τυμπάνου του τρούλου και οι 4 σκηνές στα ημιχώνια: ο Ευαγγελισμός, η Γέννηση, η Βάπτιση και η Μεταμόρφωση. Επίσης η προδοσία του Ιούδα, η προσευχή του Ιωακείμ και της Άννας, τα Εισόδια της Θεοτόκου, ο Νιπτήρας, η Γέννηση της Θεοτόκου, η προσκύνηση των Μάγων, η είσοδος στα Ιεροσόλυμα, η Σταύρωση, η Ανάσταση, η ψηλάφηση του Θωμά κ.ά.