Υποθέτω πως όλοι έχετε δει τα τηλεοπτικά διαφημιστικά σποτάκια γνωστής ζυθοποιίας, που οι δυο φίλοι κάνουν σχέδια για τη δική τους ζυθοποιία. Για το πώς θα παράγουν το προϊόν, πως θα το εμφιαλώνουν και πως θα το διαθέτουν στην αγορά.
Όνειρα… Μεγαλόπνοα πολλές φορές… Που όμως για κάποιους γίνονται πραγματικότητα…
Κάπως έτσι ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και η ιστορία ενός Αυστριακού, του Fritz Bläuel, που επισκέφθηκε τη Μάνη, σαγηνεύθηκε από τις ομορφιές της, αγάπησε τους ανθρώπους της και αποφάσισε να μείνει εδώ σχεδιάζοντας το μέλλον του…
Οι ασημοπράσινοι απέραντοι ελαιώνες, ο καρπός της ελιάς, το τελετουργικό της συγκομιδής και η παραγωγή του χρυσαφένιου εύγευστου ελαιόλαδου του κέντρισαν το ενδιαφέρον από την πρώτη στιγμή.
Και όπως κάθε επισκέπτης της Μεσσηνιακής γης, αυτό που θέλει να πάρει μαζί του ή να στείλει στους φίλους του είναι λίγο ελαιόλαδο, έτσι και ο Fritz αυτό που έστειλε στην Αυστρία και γι’ αυτό που μίλησε στους φίλους του ήταν το ελαιόλαδο της Μάνης, μιας περιοχής που από τα πανάρχαια χρόνια η ζωή των κατοίκων της είναι συνυφασμένη με την καλλιέργεια της ελιάς και την παραγωγή του ελαιολάδου.
Αυτό ήταν και το έναυσμα για την κατάρτιση των πρώτων σχεδίων. Τον εξόργιζε το γεγονός ότι αυτός ο χρυσός της Μανιάτικης γης κατέληγε σε άλλες χώρες για να συσκευασθεί και να πωληθεί στις ξένες αγορές ως δικό τους προϊόν.
Ξεκίνησε να εμφιαλώνει με τα χέρια και το χωνί ότι μπουκάλι έβρισκε και το έστελνε στους φίλους του, αναζητώντας τρόπους εμπορίας στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Από τότε πέρασαν σχεδόν σαράντα χρόνια για να φτάσουμε στο σήμερα που το όνειρο έγινε πραγματικότητα.
Το 1980 υπήρξε κομβικό σημείο σε αυτή τη μακροχρόνια πορεία. Ήταν η χρονιά που ιδρύθηκε η εταιρεία και εγγράφηκε επίσημα στα μητρώα της Καλαμάτας.
Σαράντα χρόνια αδιάλειπτης και άοκνης προσπάθειας για να επιτευχθεί αυτό το ζηλευτό επιχειρηματικό κατόρθωμα που πολλοί από εμάς θέλουμε να πετύχουμε εν μια νυκτί…
Πολλές φορές τα τελευταία χρόνια στις ταξιδιωτικές εξορμήσεις μας έχουμε περάσει από τον Πύργο Λεύκτρου της Δυτικής Μάνης, έχουμε δει τις εγκαταστάσεις Bläuel και έχουμε συζητήσει με τους ντόπιους για τον δικό τους άνθρωπο, όπως λένε.
Τους προηγούμενους μήνες μάλιστα, είχαμε αναδημοσιεύσει αφιερώματα επαγγελματικών δημοσιογραφικών σελίδων για την εν λόγω επιχείρηση. Όμως κάτι δεν μας πήγαινε καλά και θέλαμε να υπάρχει στο προσωπικό μας blog κάτι δικό μας γι’ αυτόν τον άνθρωπο, γι’ αυτόν τον φιλέλληνα, γι’ αυτόν τον μανιάτη, γι’ αυτήν την επιχειρηματική προσπάθεια.
Πιστεύουμε ακράδαντα πως ο Πάτρικ Λη Φέρμορ και ο Φριτζ Μπλάουελ είναι οι άνθρωποι που απογείωσαν την περιοχή και την έκαναν γνωστή στα πέρατα του κόσμου!
Ένα τηλέφωνο στην εταιρεία ήταν αρκετό για να κανονίσουμε την επίσκεψη και την ξενάγηση στις σύγχρονες εγκαταστάσεις. Παρασκευή πρωί 20 Μαΐου η υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων κ. Silvia Lazzari μας υποδέχθηκε με ένα πλατύ χαμόγελο στην είσοδο, πρόθυμη να απαντήσει στις απορίες μας και να μας συνοδεύσει σε όλους τους χώρους των εγκαταστάσεων.
Η συζήτηση πέρα από την αναδρομή στο παρελθόν εστιάστηκε στο σήμερα. Της μιλήσαμε για την κρίση και μας είπε ποια κρίση;
Πράγματι, ποια κρίση;
Η εταιρεία που με μεθοδευμένες ενέργειες και άοκνες προσπάθειες έχει κατακτήσει τις ξένες αγορές, τα τελευταία χρόνια έχει διπλασιάσει τον τζίρο της, τα κέρδη της και το προσωπικό της!
Οι νταλίκες στο προαύλιο φορτώνουν τις παραγγελίες, που η μια διαδέχεται την άλλη, για το εξωτερικό. Η γκάμα των προϊόντων πλέον αυξάνεται. Ελαιόλαδο, ελιές βρώσιμες, αλάτι μανιάτικο, καλλυντικά προϊόντα περιποίησης με βάση το ελαιόλαδο και ένα σωρό άλλα προϊόντα…
Και η ποιότητα; Αδιαπραγμάτευτη!
Η ύπαρξη χημείου εντός των εγκαταστάσεων και ο υπό κατασκευήν κλιματιζόμενος αποθηκευτικός χώρος τα λένε όλα!
Στην εταιρεία είναι όροι αδιαπραγμάτευτοι ο σεβασμός στο περιβάλλον και ο σεβασμός στον άνθρωπο. Στον κάτοικο της περιοχής, στον εργαζόμενο, στον συνεργάτη, στον πελάτη… Και βέβαια αυτόν τον σεβασμό τον ανταποδίδουν με τη συνέπειά τους οι εργαζόμενοι και οι συνεργάτες στην εταιρεία και τον εισπράττουν στο πολλαπλάσιο από τους ανθρώπους της περιοχής οι ιδιοκτήτες.
Στην εταιρεία πάντα υπήρχαν καινοτόμες για την εποχή ιδέες και πολύ κέφι για την υλοποίησή τους. Παραδείγματος χάριν αντιλήφθηκαν πολύ νωρίτερα από τους άλλους και εφάρμοσαν πρότυπα Δίκαιου Εμπορίου πιστοποιημένα από την Γερμανική Naturland Fair.
Οι αγρότες της Μάνης και τα ελαιοτριβεία της περιοχής πείσθηκαν και ακολουθούν συγκεκριμένους κανόνες καλλιέργειας, συγκομιδής και παραγωγής ελαιολάδου που σε συνδυασμό με τις κλιματολογικές συνθήκες δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης της κορυφαίας ποιότητας του τελικού προϊόντος.
Είναι το προϊόν που γνώρισαν και εκτίμησαν οι καταναλωτές, που έγινε brand name, που η Μάνη (Mani) έγινε συνώνυμο του εκλεκτότερου βιολογικού ελαιολάδου και που πλέον είναι περιζήτητο και κάνει θραύση στις αγορές του κόσμου συσσωρεύοντας παραγγελίες και κέρδη στην εταιρεία.
Και επειδή όπως λέει η παροιμία, τρώγοντας έρχεται η όρεξη ο οίκος Bläuel ξεκίνησε να υλοποιεί άλλη μια πρωτοποριακή επιχειρηματική ιδέα, αυτή τη φορά στο χώρο του τουρισμού.
Το Mani-Sonnenlink είναι γεγονός!
Πρόκειται για το πρώτο πιστοποιημένο BIO-Hotel στην Ελλάδα και όσοι έχετε περιβαλλοντικές, βιολογικές, οικολογικές και πολιτιστικές ανησυχίες ή χρειάζεστε ξεκούραση και αναζωογόνηση, δεν έχετε παρά να το επισκεφθείτε.
Η συζήτηση με την κ. Σύλβια δεν έλεγε να πάρει τέλος. Ήταν ενήμερη, χειμαρρώδης και αφοπλιστική και η τελευταία μας ερώτηση ήταν εάν μετά από αυτή την επιτυχία και την κατάκτηση της κορυφής που απολαμβάνουν, υπάρχουν άλλα όνειρα…
Η απάντηση ήταν άμεση και καταλυτική: Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα όνειρα για το μέλλον δεν λείπουν και ίσως είναι περισσότερα από ποτέ άλλοτε!!!
Εμείς με τη σειρά μας, ευχόμαστε να υλοποιηθούν όλα εις το ακέραιο προς όφελος της εταιρείας, των εργαζομένων, της τοπικής κοινωνίας και της πολύπαθης πατρίδας μας.
Και ενώ ήρθε η ώρα της ξενάγησης στις σύγχρονες εγκαταστάσεις, κάτι που μπορεί να ζητήσει ο κάθε ενδιαφερόμενος και να προμηθευτεί πληθώρα ενημερωτικών εντύπων, ευχαριστήσαμε την κ. Σύλβια για τον πολύτιμο χρόνο της που μας διέθεσε, διακρίνοντας μια δυσπιστία από μέρους της για το κατά πόσο θα μπορούσαμε να θυμηθούμε και να μεταφέρουμε όσα μας είπε αφού δεν κρατούσαμε σημειώσεις…
Ελπίζουμε διαβάζοντας το σημερινό αφιέρωμα να μην την απογοητεύσουμε…
Περισσότερες φωτογραφίες εδώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου