Ποιους συμφέρει και ποιοι τον επιχειρούν ;
ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΤΑΙ ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΔΙΧΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
Τα τελευταία χρόνια η άσχημη οικονομική κατάσταση της Χώρας έχει εξελιχθεί σε έναν διαρκή εφιάλτη όχι μόνο για τον Λαό μας αλλά και για τις πολιτικές δυνάμεις που καλούνται (με την ψήφο του Λαού)να δια χειριστούν την κατάσταση αυτή.
Από την εκτροπή των δημοσιονομικών δεδομένων της Ελλάδος το 2009 (που συνδυάστηκε με μία παταγώδη αποτυχία-καταψήφιση της τότε Κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Καραμανλή) ως την είσοδο στην τριμερή χρηματοδότηση και την υπογραφή Μνημονίων την επόμενη χρονιά, το 2010, από την νέα Κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου άλλαξαν πολλά: τα κόμματα που κυβέρνησαν κατά την Μεταπολίτευση έχασαν το λαϊκό τους έρεισμα (που φάνηκε στις πρόσφατες Εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου 2012), ενώ απέκτησαν οντότητα και εκλογική δύναμη πολιτικοί σχηματισμοί που δεν υπήρχαν ή ήσαν στο περιθώριο.
Οι δύο σημερινές πολιτικές παρατάξεις
Με σημαία την παραμονή μας στην Ευρωζώνη και την οικονομική μας επιβίωση (που τελικά δεν έχουν ακόμη διασφαλιστεί) σχηματίστηκε ένας κυβερνητικός συνασπισμός υπό τον Αντώνη Σαμαρά. Τα τρία κόμματα αυτού του κυβερνητικού συνασπισμού εκφράζουν, κατά την κοινή λογική, την αντίληψη της πολιτικής σεβασμού (υποταγής κατά τους αντιπάλους τους) στα Μνημόνια που έχει ήδη ψηφίσει η Βουλή των Ελλήνων, μιας πολιτικής που προβάλλεται ως μονόδρομος σωτηρίας για την Οικονομία της Χώρας.
Από την άλλη, σε ισόποσο ποσοστό ψήφων, βρίσκονται στην Βουλή ως Αντιπολίτευση άλλα 4 κόμματα με δική τους σημαία (με σαφείς διαφοροποιήσεις στην ιδεολογία και την πρακτική πολιτική) την αντιμνημονιακή έκφραση και την αντίθεση στα όσα κατά καιρούς έχουν υπογραφεί. Κόμματα από την Άκρα ή ριζοσπαστική Αριστερά ως την Άκρα ή ριζοσπαστική Δεξιά κατέχουν αυτήν την στιγμή την θέση της Αντιπολίτευσης.
Και έτσι, παράλληλα με τον Πολιτικό Κόσμο έχουμε τον ανάλογο διχασμό του Ελληνικού Λαού σε Μνημονιακούς και Αντιμνημονιακούς. Τα επιχειρήματα της κάθε πλευράς είναι ειλικρινή ή όχι, αλλά δεν θα το θίξουμε αυτό εδώ.
Το θέμα μας είναι άλλο: τις τελευταίες εβδομάδες εξυφαίνεται με μαεστρία (δεν μπορούμε να πιστεύσουμε ότι όλα αυτά είναι τυχαία) ένας νέος διχασμός, ο οποίος θα τέμνει τον ως τώρα διαχωρισμό σε Μνημονιακούς και Αντιμνημονιακούς. Αυτός ο Διχασμός αφορά την πολιτική αντιμετώπιση του ζωτικού για την Χώρα μας θέματος των λαθρομεταναστών.
Ο νέος Διχασμός που επιχειρείται
Στο θέμα αυτό επιχειρείται από τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς μία νέα πραγματικότητα: θα χωριστούν και οι Μνημονιακοί και οι Αντιμνημονιακοί εσωτερικά σε φιλομετανάστες και σε αντιμετανάστες. Και αυτός ο διχασμός επιχειρείται να στηριχτεί σε βασικά στοιχεία της ιδεολογίας των Κομμάτων, σε αρχές της παρουσίας τους αλλά και του κομματικού τους προγράμματος.
Από την μία πλευρά είναι η ευρύτερη κεντροδεξιά που θεωρεί το μεταναστευτικό ως υπαρκτό και ζωτικό πρόβλημα της Ελληνικής Κοινωνίας (σε αυτήν την πλευρά αναγκαστικά, για λόγους σχολιαστικής απλούστευσης, θα θέσουμε και το κεντροαριστερά-σοσιαλιστικό κόμμα του ΠΑΣΟΚ, που ως Κυβέρνηση προσπάθησε ανεπιτυχώς να λάβει μέτρα για την επίλυση του θέματος αλλά σαφώς απέτυχε, αλλά και την εθνικιστική Χρυσή Αυγή, για την οποία το πρόβλημα αυτό είναι πρώτο στην πολιτική της ατζέντα). Να μην αναφέρουμε ότι αυτονόητα στον χώρο αυτό είναι το κόμμα της ΝΔ και αυτό των Ανεξαρτήτων Ελλήνων που το έχουν αναφέρει σαφώς στο πρόγραμμα τους στις τελευταίες Εκλογές.
Μάλιστα η πρόσφατη επιλογή της Κορίνθου (περιοχής με ιδιαίτερη επιβάρυνση από τους λαθρομετανάστες και με το ποσοστό της Χρυσής Αυγής σε διψήφιο νούμερο) δεν ήταν τυχαία. Κάποιοι ήξεραν ότι εκεί θα προκύψουν αντιδράσεις και επεισόδια, όπως και έγινε. Έτσι ήταν τόσο σίγουρο πως αυτά τα γεγονότα θα λάβουν μεγάλες, πανελλήνιες διαστάσεις και θα υποχρεώσουν όλα τα Κόμματα να λάβουν ανοικτά θέση για το ζήτημα της λαθρομετανάστευσης. Και έτσι έγινε…
Από την άλλη πλευρά είναι η ευρύτερη Αριστερά ή Κεντροαριστερά, από τον Συνασπισμό-ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ ως την μετέχουσα στην Κυβέρνηση Δημοκρατική Αριστερά (και τμήμα του ΠΑΣΟΚ). Μιλάμε δηλαδή για τις λεγόμενες αριστερές δυνάμεις που είτε επειδή έχουν πίστη στο πρότυπο της πολυπολιτισμικής κοινωνίας (κάτι που ασπάζονται και άλλα παρόμοιας ιδεολογίας Κόμματα στην σημερινή Ευρώπη) είτε επειδή θεωρούν την ύπαρξη ξένων πληθυσμών, νομίμων ή παρανόμων, σε μία Χώρα ως δείγμα προοδευτικότητας, αντιλαμβάνονται τα όποια μέτρα κατά των λαθρομεταναστών ως μία αντιδραστική και καταδικαστέα πολιτική.
Και αυτές οι αντιλήψεις δεν μένουν σε επίπεδο ηγεσίας αλλά συστηματικά περνούν και προς τον Λαό, προς τους ψηφοφόρους των κομμάτων αυτών. Και εκεί που οι διαφωνίες των πολιτών ως τώρα ήταν σχετικές με την άσκηση της Α΄ ή της Β΄ πολιτικής στην Οικονομία, τώρα οι διαφωνίες θα επεκταθούν και στο θέμα των λαθρομεταναστών.
Ποιες θα είναι οι νέες διαχωριστικές γραμμές
Έτσι ο Λαός μας θα δεχθεί μία νέα διαχωριστική γραμμή και θα χωριστεί σε τέσσερα μέρη:
1. Οι Αντιμνημονιακοί και αντιμετανάστες (όπως οι οπαδοί ή ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής, των Ανεξάρτητων Ελλήνων, του ΛΑΟΣ, της Δημιουργίας Ξανά και άλλων παρατάξεων).
2. Οι Αντιμνημονιακοί και φιλομετανάστες (όπως οι οπαδοί ή ψηφοφόροι του Συνασπισμού, του ΚΚΕ του κόμματος Καζάκη, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλων).
3. Οι φιλομνημονιακοί και αντιμετανάστες (όπως της Νέας Δημοκρατίας, τμήματος του ΠΑΣΟΚ και των δυνάμεων που την στηρίζουν).
4. Οι φιλομνημονιακοί και φιλομετανάστες (όπως της Δημοκρατικής Αριστεράς, τμήματος του ΠΑΣΟΚ – υπενθυμίζουμε ότι ένα τμήμα του ιδεολογικά στηρίζει αυτούς, βλέπε Νόμος Ραγκούση, ενώ ένα άλλο έπαιρνε μέτρα εναντίον του, βλέπε τα μέτρα (ή μάλλον ημίμετρα) Παπουτσή και φράκτης Έβρου, αλλά και άλλες παραπλήσιες πολιτικές δυνάμεις).
Πάλι ο Ελληνικός Λάος θύμα ενός νέου Διχασμού;
Ποιος θα είναι το θύμα αυτού του επιχειρούμενου νέου Διχασμού; Από ό,τι φαίνεται, οι επιπτώσεις του θα πλήξουν άμεσα όλους μας, ως πολίτες και κοινωνία. Μα είναι λογικό και δίκαιο αυτό; Αντέχουμε νέες φασαρίες; Έχουμε την… πολυτέλεια να διχαζόμαστε, όταν μας κυριεύει η πείνα, η ανεργία, η εξαθλίωση;
Η απάντηση είναι μία και σαφής: Όχι !
Και φυσικά δεν πρέπει να είναι ο Ελληνικός λαός που βλέπει να εξαθλιώνεται οικονομικά και κοινωνικά και ταυτόχρονα να υφίσταται εισβολή τόσων δεκάδων χιλιάδων λαθρομεταναστών που αλλοιώνουν το πληθυσμιακό τοπίο της Χώρας.
Μήπως η πραγματικότητα δεν είναι αυτή; Έχει κανείς αντίρρηση;
Τελικά το αν ο νέος αυτός διχασμός είναι τυχαίος ή σκόπιμος, δεν μπορούμε άμεσα να το αντιληφθούμε. Ξένοι τον επιχειρούν ή ντόπιοι παράγοντες;
Πάλι θα χρησιμοποιηθεί ο Ελληνικός Λαός για πειραματόζωο; Καλό είναι να μην υποκύψουμε ως Λάος σε διχαστικές λογικές και να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας και την συνοχή μας ως Κοινωνία.
Κάθε άλλη λύση βλάπτει τους πάντες βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα…
Γεώργιος Διον. Κουρκούτας - Καθηγητής Φιλόλογος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου