Ταξίδεψε στην αιωνιότητα ο Γιαννιώτης Γλύπτης Παύλος Βρέλλης !

Ο Παύλος Βρέλλης δεν είναι πλέον μαζί μας.

Άφησε προχθές την τελευταία του πνοή σε ηλικία 87 ετών.

Τα Γιάννενα θρηνούν τον θάνατο του μεγάλου γλύπτη ο οποίος ξεκίνησε για το τελευταίο του ταξίδι αφήνοντας πίσω του βαριά κληρονομιά.
Το πλούσιο έργο του θα θυμίζει το πέρασμά του απ’ αυτή τη ζωή στις επόμενες γενιές.
Είχα την τύχη να τον γνωρίσω πριν 30 χρόνια στο πρώτο Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων σε μια από τις συχνές τότε επισκέψεις μου στα Ιωάννινα.

Μας δόθηκε η ευκαιρία ακριβώς πριν από ένα χρόνο να επισκεφθούμε οικογενειακώς το νέο Μουσείο και να θαυμάσουμε τα εκθέματά του.
Ένα Μουσείο που έγινε εκ θεμελίων με την προσωπική έμπνευση και εργασία του καλλιτέχνη.

Αυτοβιογραφία Παύλου Βρέλλη

Γεννήθηκα στα Γιάννενα, στις 25 Μάρτη του 1923.

Σπούδασα στη Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία, και στο τμήμα γλυπτικής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών (1949 - 1954), με πρακτικό και θεωρητικό πτυχίο.

Παρακολούθησα μαθήματα τέχνης και τεχνικής της χαλκογλυπτικής στη Φλωρεντία, και ψηφοθεσίας στη Ραβέννα.

Ως γλύπτης και συντηρητής, δούλεψα στο Μουσείο Ακρόπολης και στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών, οργάνωσα το τμήμα αναπαραγωγής κλασικών έργων (με δύο δικά μου διπλώματα ευρεσιτεχνίας).

Έλαβα μέρος σε ομαδικές εκθέσεις στο εσωτερικό και εξωτερικό.

Σε ατομική μου έκθεση (Λονδίνο 1972) παρουσίασα τη δουλειά μου με θέμα «Αναμνήσεις από την Τανάγρα» και «κινητική γλυπτική».

Έργα μου (προτομές και συνθέσεις) υπάρχουν σε ιδιωτικές συλλογές της Ελλάδας και του εξωτερικού, καθώς και στην Πινακοθήκη Ιωαννίνων.

Έργα μου δε (από πέτρα και μάρμαρο) υπάρχουν στο λεκανοπέδιο της πόλης μας.
Το 1960, δημιούργησα (και διατήρησα μέχρι το 1980) στους Μουζακαίους, μονάδα αναπαραγωγής κεραμικών προτομών των μεγαλύτερων προσωπικοτήτων της αρχαίας Ελλάδας - Περικλή, Ασπασίας, Αλέξανδρου, Σοφοκλή, Ευριπίδη, Αισχύλου, Θουκυδίδη, Σωκράτη, Ιπποκράτη, Σαπφούς, ...

Για τα 50 ξεχωριστά μοντέλα που φιλοτέχνησα - για τον παραπάνω σκοπό - συμβουλεύτηκα τα αντίστοιχα κλασικά εκθέματα των Μουσείων της Ελλάδας και του εξωτερικού.

Μελέτησα ιδιαίτερα τη λαϊκή τέχνη, την παράδοση και την αρχιτεκτονική της Ηπείρου.

Από το 1973 - 1981, έκανα στους Μουζακαίους το «Μουσείο Προεπανάστασης 1611 - 1821» (με κέρινα ομοιώματα), ενώ υπηρετούσα ως καθηγητής Τεχνικών (από το 1958) στα Γιάννενα, ή ήμουν αποσπασμένος (1971 - 1977) στην έδρα της Ιστορίας της Τέχνης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, όπου δίδασκα τα Σύγχρονα Ρεύματα Τέχνης.

Μέχρι τότε κυκλοφόρησα πέντε ποιητικές συλλογές και τον οδηγό εκείνου του Μουσείου.
Όταν συνταξιοδοτήθηκα, με το βαθμό του γυμνασιάρχη (1981), έψαξα για μεγαλύτερο (απ' αυτό των Μουζακαίων) χώρο, προκειμένου να δημιουργήσω νέο - μεγαλύτερο - μουσείο με κέρινα ομοιώματα.

Βρήκα και αγόρασα 17 στρέμματα στη θέση Πλαγούλια - Καταβόθρα της κοινότητας Μπιζανίου, το Φλεβάρη του 1983.
Έκανα σύναξη ηρώων, σε κτίριο αστικής φρουριακής αρχιτεκτονικής της ενδοχώρας της Ηπείρου του 18ου αιώνα.

Δούλεψα ως αρχιτέκτονας και ως κτίστης, ως τεχνίτης και ειδικευμένος εργάτης, ως εργολάβος και ιδιοκτήτης, ως ιστορικός και ως ερευνητής, ως γλύπτης και ζωγράφος, ως λαοδόμος και πολεοδόμος, ως ενδυματολόγος, ..., ως υμνητής της Ελληνικής ψυχής.

Με 36 διαδεχόμενες γλυπτικές συνθέσεις και με 150 κέρινα ομοιώματα σε φυσικό μέγεθος, μέσα σε όγκο 2.500 κυβικών μέτρων, κατάφερα την προσέγγιση 2.500 χρόνων Ελληνικού Πνεύματος.

Για το έργο μου, δόθηκαν τιμητικές διακρίσεις από:

Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδας (1981), Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία Ελλάδας (1982), Φυσιολατρικό Σύνδεσμο Πατρών (1984), Τοπική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων (1991), Δήμο Ιωαννιτών (1992), Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων (1992), Σύλλογο Ιωαννιτών Άγιος Γεώργιος (1992), Ροταριανό Όμιλο Ιωαννίνων (1993), VIIIη Μεραρχία (1993), Αναπτυξιακό Σύνδεσμο 13ης Γεωργ. Ενότητας Νομού Ιωαννίνων (1993).

Στις τιμητικές επίσης διακρίσεις πρέπει να συμπεριληφθεί και η απόφαση - παλιών μαθητών και φίλων μου - για ίδρυση (1987) συλλόγου με την επωνυμία «Φίλοι του Μουσείου Παύλου Βρέλλη», η συμβολή του οποίου υπήρξε ουσιαστική στο δύσκολο τούτο δρόμο της δημιουργίας του έργου μου.

Το Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων που λειτουργεί στα Ιωάννινα αποτελεί ένα μνημείο, το οποίο ζωντανεύει την ιστορία.

Ιδρύθηκε από τον καλλιτέχνη Παύλο Βρέλλη το Φεβρουάριο του 1983.

Τα κέρινα ομοιώματα του μουσείου, σε φυσικό μέγεθος και ενταγμένα σε μια πιστή αναπαράσταση του περιβάλλοντος της εποχής τους, αναπαριστούν μορφές της νεώτερης κυρίως ιστορίας.

Τα εκθέματα χωρίζονται σε τρεις θεματικές ενότητες: στην προεπαναστατική περίοδο, στα γεγονότα του 1821 και στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Σε αυτά μπορεί κάποιος να δει σκηνές από το Κρυφό Σχολειό, την ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας, το θάνατο του Αλή Πασά, το Κούγκι, τη μάχη της Κρήτης, τις γυναίκες της Πίνδου, μορφές όπως ο Κολοκοτρώνης, ο Μακρυγιάννης, ο Ρήγας Βελεστινλής και πολλά άλλα.

Το μουσείο βρίσκεται στο 14ο χλμ. της εθνικής οδού Ιωαννίνων - Αθηνών, στην περιοχή Μπιζάνι.

Ώρες Λειτουργίας Μουσείου:

Από 1/10 ως 31/3: 10:00 μέχρι 16:00

Από 1/04 ως 30/9: 09:30 μέχρι 17:00

Το 1983 (60 χρονών τότε), αγοράζει με το εφ' άπαξ του ένα χώρο 17 στρεμμάτων, στο χωριό Μπιζάνι. Χάραξε δρόμους και πλατείες. Διαμόρφωσε τον εξωτερικό χώρο ώστε να μη δημιουργεί «οπτική μόλυνση» στο περιβάλλον. Τον πλούτισε φυτεύοντας πάμπολλα δέντρα. Τέλος, έδωσε ο ίδιος μορφή αστικής φρουριακής αρχιτεκτονικής της ενδοχώρας της Ηπείρου κατά τον 18ο αιώνα, στο κτίριο που θα στέγαζε το καινούριο του Μουσείο, με απόλυτο σεβασμό στην παράδοση.

Στο ίδιο το κυρίως κτίριο, διαιρεί το εσωτερικό με ανάλογα επίπεδα (παράλληλα, συνάλληλα, διάλληλα) και δημιουργεί έτσι ένα χώρο απολύτως μοναδικό. Αποδεσμευμένος από τις γνωστές «αίθουσες-βιτρίνες», διαμορφώνει τον εσωτερικό αυτό χώρο, προσπαθώντας να φτιάξει ποικίλα σκηνικά, που θα ενσωματώνουν τα ομοιώματά του. Όλα τους, παρμένα απ' την Ελληνική Ιστορία.

Το Μουσείο αυτό αρχίζει να δέχεται επισκέπτες στις 31/7/1995 και τα σχόλια που εισπράττει ο καλλιτέχνης για το έργο του, τον δικαιώνουν για την προσπάθεια τόσων χρόνων χειρωνακτικής και πνευματικής εργασίας.

Πάντα πίστευε και έλεγε ότι: «Πλούσιος δεν είναι αυτός που έχει χρήματα, αλλά αυτός που προσφέρει. Και εγώ είμαι πλούσιος, γιατί κατάφερα και πρόσφερα στον Έλληνα τούτο το έργο».