Η κοινωνία βοά κι αυτοί το χαβά τους…

Πάντα έτσι ήταν, ένα κλειστό κύκλωμα εξουσίας, μια κλειστή ροτόντα, που είχαν τους ανθρώπους της παράταξης νεροκουβαλητές και πειθήνια όργανα στα βίτσια και τις ορέξεις τους.
Οι μέρες που διανύουμε μου θυμίζουν Μάρτιο 1987, μέρες 1ου Συνεδρίου ΟΝΝΕΔ, μέρες επιβολής Βουλγαράκη (Ντοράκη), μέρες διαγραφών και διώξεων.
Τότε μπήκε οριστικά η ταφόπλακα στη νεολαία της παράταξης και διεκόπη βίαια η παραγωγή στελεχών, που είχε ως αποτέλεσμα την αδυναμία επάνδρωσης της κρατικής μηχανής όταν το κόμμα κατάφερε να δει εξουσία.
Τώρα επιδιώκουν να κάνουν το ίδιο και στο κόμμα, αφήνοντάς το μόνιμα διχασμένο και τραυματισμένο, στερώντας του τον ρόλο που πρέπει να διαδραματίσει στη μίζερη μεταπολιτευτική δημοκρατία μας.
Για εξουσία ούτε που να το σκέφτονται, το χρονοντούλαπο της ιστορίας που επικαλέσθηκε ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1981, θα το βιώσουν τώρα, επί των ημερών του Γεωργίου Παπανδρέου, του αντιπάλου που τόσο χλεύασαν και υποτίμησαν.
Η προσφυγή στο λαό που επικαλούνται, μετά το δεδομένο αποτέλεσμα της μονοήμερης διαδικασίας εκλογής, είναι λόγια και δώρα για τους ιθαγενείς της… ζούγκλας του Αμαζονίου.
Αφυπνιστείτε την ύστατη στιγμή… Η ηγεσία που θα προκύψει επ’ ουδενί δεν πρέπει να αμφισβητηθεί… Οι καιροί ου μενετοί !
Ο κόσμος της παράταξης απαιτεί, οι πολίτες της χώρας περιμένουν:
Μια διαδικασία εκλογής, ανοικτή στην κοινωνία, με ίσες ευκαιρίες προβολής στους υποψήφιους, κοινά αποδεκτή και εγγυημένα αδιάβλητη.
Τέλος εκτός από τα διαδικαστικά της εκλογής ας ακούσουμε και κάτι για την Πολιτική και τη Φιλοσοφία που θέλουν να προσδώσουν στη Νέα Δημοκρατία οι μνηστήρες της ηγεσίας...

Το ξεκατίνιασμα των στελεχών στα ΜΜΕ το βλέπουμε, Πολιτική συζήτηση δεν έχουμε δει ακόμα.