Για πρώτη φορά φέτος βρεθήκαμε στην παραλία της Μπούκας στη Μεσσήνη, αναζητώντας μια Όαση μετά τον πολύμηνο εγκλεισμό μας λόγω της πανδημίας. Αυτό το μεσημέρι του Ιουνίου βρήκαμε αυτό που ποθούσε η ψυχή μας σε έναν ιδιαίτερης ομορφιάς χώρο που επισκεπτόμαστε τακτικά εδώ και τριάντα χρόνια. Κοιτώντας την απέραντη παραλία έρχονται στο μυαλό μας εικόνες από το παρελθόν. Εικόνες από τα παιδικά μας χρόνια που εδώ στην ανάβαθη θάλασσα μάθαμε κολύμπι. Εδώ που ίσα - ίσα προλάβαμε κάποιες καλοκαιρινές καλύβες από καλάμια πάνω στην αμμουδιά. Εδώ που μέχρι πριν λίγα χρόνια, απέναντι από το παλιό Τελωνείο, βρισκόταν το ταβερνάκι εκείνης της εποχής με τον μπαξέ πάνω στην άμμο να μας θυμίζει μυρωδιές από φρεσκοκομμένη ντομάτα και πιπεριά, τηγανιτές μαρίδες, σαρδέλες, καλαμαράκια και ούζο. Πολλά έχουν αλλάξει από τότε, αλλά ο νους μας πεισματικά δεν λέει να ξεχάσει... Καλό καλοκαίρι να έχουμε. Η Μπούκα είναι πανέτοιμη και μας περιμένει. Η απεραντοσύνη της, μας χωράει όλους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου