Θα έδινες 0,14 τη μέρα για να ξαναδείς τον Παναθηναϊκό πρωταθλητή παντού;

Γράφει ο Αριστοτέλης Μπενόγλου

Φίλε μου, φίλε του Παναθηναϊκού, συνοπαδέ μου, δώσε μου 2' για να σου πω δυο πραγματάκια μόνο.

Έχεις κάθε δικαίωμα να εξοργίζεσαι που πριν από λίγες ημέρες η ομάδα του βόλεϊ ηττήθηκε με ανατροπή από τον ΠΑΟΚ των μηδέν ξένων. Έχεις κάθε δικαίωμα ακόμα και να κατακρίνεις ή να αποδοκιμάσεις τους παίκτες ή τον προπονητή. Η κριτική, δίκαιη ή μη, είναι, άλλωστε, δωρεάν.

Έχεις κάθε δικαίωμα, επίσης, να πανηγυρίζεις απόψε την άνετη επικράτηση στο Ρέντη επί του Ολυμπιακού. Να κάνεις καζούρα στους γαύρους, να αναρτάς διθυραμβικά σχόλια, να χαίρεσαι, να απαιτείς πρωτάθλημα μετά από... χρόνια (δυσκολεύομαι να γράψω αριθμό).

Εκτός από δικαιώματα, όμως, έχεις και υποχρεώσεις. Βασικά, έχεις μόνο μία υποχρέωση. Μία.

Απόψε γεύσου το γλυκό ποτήρι της νίκης, χαλάλι. Αύριο, όμως, απλώς θα κάνεις αυτό που σου ζήτησαν άνθρωποι οι οποίοι αγαπούν το σύλλογο το ίδιο, ίσως και περισσότερο από εσένα. Θα γίνεις μέλος του Παναθηναϊκού Αθλητικού Ομίλου. Αυτό δεν είναι δωρεάν, όπως τα δικαιώματά σου. Κοστίζει μόνο 50 ευρώ το χρόνο. Ήτοι, περίπου €0,14 την ημέρα.

Το ξέρεις ότι με 14 cents την ημέρα ο Παναθηναϊκός μπορεί να συνεχίσει να είναι ανταγωνιστικός, όχι μόνο στο βόλεϊ, αλλά σε όλα τα σπορ; Το ξέρεις ότι με τόσο λίγα χρήματα μπορείς να μεταμορφώσει τον αγαπημένο σου σύλλογο σε Σύλλογο Μεγάλο; Να ξαναγίνει Πρωταθλητής σ' όλα τα σπορ παντοτινός; Να ξαναβρεί της νίκης τα κλειδιά;

Γνωρίζεις, ακόμα, ότι αν το παράδειγμά σου ακολουθήσουν άλλοι 49.999 συμπαναθηναϊκοί, το Τριφύλλι θα πρωταγωνιστήσει -σαν άλλοτε- και στα διεθνή παρκέ/τάραφλεξ/κολυμβητήρια;

Δεν απευθύνομαι σε εσένα που μετράς ευρώ-ευρώ τα χρήματά σου και δεν σου βγαίνουν. Που τα 50 ευρώ δεν περισσεύουν και που θα πρέπει να θυσιάσεις βασικές ανθρώπινες ανάγκες για να τα προσφέρεις στον Παναθηναϊκό. Όχι, φίλε μου, εσύ είσαι απολύτως δικαιολογημένος. Εννοείται ότι προέχουν άλλα, πιο σοβαρά πράγματα. Προέχει ο εαυτός σου, η οικογένειά σου, το καθημερινό φαγητό, το νοίκι, ένας καφές με φίλους, ένας κινηματογράφος, και, φυσικά, κανένα γήπεδο, πού και πού.

Απευθύνομαι σε όσους δεν θα επιβαρύνουν τη ζωή τους, δεν θα δυσχεράνουν την καθημερινότητά τους με 50 ευρώ που θα δώσουν για τον σύλλογο, πράττοντας το παναθηναϊκό τους καθήκον, που κάποτε αποτελούσε τίτλο τιμής και περηφάνιας: να γίνουν μέλη του πρωτοπόρου, του πολυτιτλούχου, του μεγαλύτερου αθλητικού σωματείου της Ελλάδας.

"ΌΛΟΙ ΜΕΛΗ", λοιπόν; Όχι, όχι...

"ΌΣΟΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ". Αυτό.

Και μη μου πείτε ότι δεν μπορούμε 50.000 Παναθηναϊκοί!

1.587 τίτλους μετράει έως σήμερα ο σύλλογός μας και στρογγυλοκάθεται στο θρόνο του. Οι τίτλοι αυτοί δεν ήρθαν μόνο από την ποδοσφαιρική ή την μπασκετική ομάδα. Τίτλους δεκάδες, εκατοντάδες, χάρισαν στο Τριφύλλι και το βόλεϊ, η πυγμαχία, ο στίβος, η άρση βαρών, ακόμα και το σκάκι ή το μοντέρνο πένταθλο (το ήξερες ότι στο εν λόγω σπορ μια αθλήτρια του Ομίλου, η Πηνελόπη Νίκα, αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης και τρίτη στον κόσμο, φερ' ειπείν;).

"Ο Παναθηναϊκός είναι ένας σύλλογος κομπλέ, που δουλεύει για όλα τα σπορ", είπε κάποτε ο σεβάσμιος αθλητάνθρωπος, Χρήστος Σβολόπουλος.

Μη στερήσουμε την ταυτότητα του πολυαθλητικού συλλόγου από τον Παναθηναϊκό. Ας στερηθούμε 50 ευρώ από τον ετήσιο προσωπικό μας προϋπολογισμό. Πλέον, δεν υπάρχουν μεγαλομέτοχοι και μεγαλοχρηματοδότες. Υπάρχεις εσύ, εγώ, όλοι μας.

Αν δεν μπορείς να βοηθήσεις, κοινοποίησέ το σε ένα φίλο σου που μπορεί. Θα είναι σαν να έδωσες εσύ τον οβολό σου. Και θα έχεις κάνει "το κάτι" που κάποτε ζητούσε ο σπουδαίος, Μιχάλης Παπάζογλου, από τους φίλους του Παναθηναϊκού.

Καλή επιτυχία στην ομάδα μας την Κυριακή. Χάσει-κερδίσει, θα την αγαπάμε το ίδιο, για τον εξής απλούστατο λόγο: έχει το τριφύλλι στην καρδιά. Κυριολεκτικά και μεταφορικά...

Αν κάποιος πάλι, θελήσει να δώσει καταφατική απάντηση στο ερώτημα του κεντρικού τίτλου δεν έχει παρά να πατήσει εδώ!