Τα Τσέρια βρίσκονται στο μεγαλύτερο υψόμετρο από τα κατοικήσιμα χωριά της Μάνης και αποτελούνται από 6 οικισμούς: τα Τσέρια, τα Γιατρέικα, τον Ζαχαριά, το Καταφύγγιο, το Πεδινό και το Λεπτίνι. Επικρατέστερη εκδοχή για την ονομασία τους είναι ότι προέρχεται από τα τσεράτσια, δηλαδή τα ξυλοκέρατα, που αφθονούν εδώ. Ήταν κέντρο φημισμένων πετρομαστόρων γι αυτό και τα σπίτια εδώ είναι αληθινά μνημεία. Εντυπωσιακή είναι η κυκλική διάταξη των οικισμών για να ελέγχεται η πρόσβαση στην περιοχή και για να είναι εύκολή η διαφυγή σε περίπτωση επίθεσης. Μεγάλη ήταν η συμβολή των Τσεριωτών στον αγώνα για την απελευθέρωση από τους Τούρκους. Μελανό σημείο για τον τόπο αυτό ήταν η δολοφονία του κορυφαίου κλεφταρματωλού Καπετάν Ζαχαριά Μπαρμπιτσιώτη στον πύργο του κουμπάρου του Κουκέα. Σήμερα υπάρχει ο πύργος με την προτομή του ήρωα. Ο Ζαχαριάς Μπαρμπιτσιώτης γνωστός επίσης και ως Καπετάν Ζαχαριάς, ήταν κλέφτης επί Τουρκοκρατίας, ο οποίος έδρασε στον Μωριά, από το 1776 έως τον θάνατό του. Καταγόταν από μεγάλη κλέφτικη οικογένεια του Μωριά. Κατά τον Γιάννη Βλαχογιάννη, γεννήθηκε το 1759 στη Μπάρμπιτσα και έδρασε κυρίως στη Μάνη. Σε ηλικία 18 ετών, έγινε κλέφτης και σύντομα, ανέλαβε καπετάνιος. Η φήμη του, απογειώθηκε στην Μάχη του Σάλεσι το 1781. Ο Ζαχαριάς, στρατολόγησε στο αρματολίκι του σπουδαίους αγωνιστές, όπως τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τον Νικηταρά και άλλους, ενώ κατάφερε να ενώσει όλους τους κλέφτες και αρματωλούς της Πελοποννήσου, εναντίον των Τούρκων. Επιπλέον, συνεργάστηκε και πολέμησε τους Τούρκους, με διάφορους Ρουμελιώτες κλέφτες, μεταξύ των οποίων τον Ανδρέα Βερούση, πατέρα του Οδυσσέα Ανδρούτσου. Ο Ζαχαριάς δολοφονήθηκε το 1805, έπειτα από προδοσία, τέλος συνηθισμένο για τους κλέφτες, από τον κουμπάρο του, Κουκέα, στη Μάνη. Ο ίδιος έστειλε το κεφάλι του Ζαχαριά στην Τριπολιτσά. Γύρω από το πρόσωπό του αναπτύχθηκε ένας θρύλος, καθώς μεταγενέστεροι ιστορικοί μεγαλοποίησαν τη δράση του και θέλησαν να τον παρουσιάσουν ως αρχηγό ομοσπονδίας αρματολών στην Πελοπόννησο. Ξένοι περιηγητές, όπως ο Jacob Salomon Bartholdy, το 1805, και ο John Shibthorp, τον αναφέρουν ως τον πιο γενναίο, αλλά και πιο ανήσυχο και άσπλαχνο από όλους τους ληστές. Ήταν μισητός για την αγριότητά του και τα πάθη του και θαυμαστός για την τόλμη του, φαίνεται μάλιστα πως είχε ασκήσει και την πειρατεία, όπως οι περισσότεροι Μανιάτες. Το κλέφτικο τραγούδι Του Ζαχαριά (στην εκδοχή που παραδίδεται από τον Κλοντ Φοριέλ), αναφέρει έναν προεστό από τον Άγιο Πέτρο Κυνουρίας, για τον οποίο ο Ζαχαριάς καυχιέται ότι του σκότωσε τον ένα γιο, αιχμαλώτισε τον άλλο για λύτρα και ατίμασε τη νύφη του και τις δύο του κόρες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου