Σήμερα επισκεφθήκαμε το σκιάχτρο του Χαϊδαρίου… Τολμώντας να διαβούμε την είσοδο(;) του εγκαταλελειμμένου κτιρίου και κοιτάζοντας με δέος πάνω από τα κεφάλια μας μήπως και προσγειωθεί κανένα δοκάρι, αρχίσαμε να φωτογραφίζουμε ό,τι βλέπαμε γύρω μας. Το "Θεαθήναι" (από το θέα στην Αθήνα) υπήρξε κάποτε ένα κόσμημα για τη Δημοτική μας περιουσία. Ένας χώρος αναφοράς για τη Δυτική Αθήνα που προσέλκυε χιλιάδες συμπολίτες μας και ξένους επισκέπτες της πόλης μας. Κατόπιν ήρθαν ο σταρχιδισμός και ο κομμουνισμός που μας προσγείωσαν στην σκληρή πραγματικότητα. Μας έμειναν μόνον οι όμορφες αναμνήσεις. Δυστυχώς για πάνω από μία πενταετία βρίσκεται σε αυτή την αφημένη κατάσταση χωρίς οι δυο τελευταίες δημοτικές αρχές να δείξουν το παραμικρό ενδιαφέρον. Την τελευταία πενταετία βέβαια (και όχι τετραετία), που είναι στα πράγματα η παρούσα δημοτική αρχή, περί άλλων τυρβάζει… Όμως, όσο και αν το επιδιώκει ο απερχόμενος δήμαρχος Χαϊδαρίου, οι εκλογές δεν θα γίνουν με την προ 25ετίας ατζέντα, αλλά με τη σημερινή που το Χαϊδάρι είναι μέσα στη μπίχλα και την απαξίωση. Μια χαμένη πενταετία χωρίς να γίνει το παραμικρό στην πόλη μας φτάνει στο τέλος της!
Έπεται συνέχεια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου