Λάτση Θεέ κράτα τα ΕΛΠΕ... γερά!!!

Ξεκίνησαν σήμερα οι στάσεις εργασίας στα διυλιστήρια Ασπροπύργου, Ελευσίνας και Θεσσαλονίκης, που έχει προκηρύξει το Πανελλήνιο Σωματείο Εργαζομένων στα ΕΛΠΕ με στόχο να παρεμποδίσει τις επισκέψεις των κλιμακίων της Glencore και της Vitol, των δύο υποψήφιων για την εξαγορά του 50,1% των μετοχών του ομίλου των Ελληνικών Πετρελαίων. Για το τρέχον δεκαπενθήμερο το ΤΑΙΠΕΔ έχει προγραμματίσει επισκέψεις εκπροσώπων των δυο υποψήφιων επενδυτών, στα τρία διυλιστήρια των ΕΛΠΕ και οι εργαζόμενοι έχουν κηρύξει στάσεις εργασίας.

Διαβάζω στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ ότι: Το Σωματείο των εργαζομένων στα ΕΛΠΕ αντιδρά στην ιδιωτικοποίηση του ομίλου και προτιμά τη διατήρηση του υφιστάμενου καθεστώτος με την ισχυρή παρουσία του ομίλου Λάτση, τόσο σε μετοχικό επίπεδο όσο και στο μάνατζμεντ.

Ποιος να το περίμενε ότι το «Λάτση Θεέ πάρε τα ΕΛΠΕ» που έλεγα και μου την έπεφταν εκείνα τα χρόνια οι τότε ΠΑΣΟΚοι και νυν ΣΥΡΙΖΑίοι, θα γινόταν έπειτα από μια δεκαετία «Λάτση Θεέ κράτα τα ΕΛΠΕ» από τους ίδιους και άλλους πολλούς.

Και σχεδόν πάντα και παντού έτσι συμβαίνει. Κάποιοι λοιδορούνται για να τους δικαιώσουν οι εξελίξεις έπειτα από… χρόνια πολλά!!!

Σήμερα λέω να κάνουμε μια μικρή ιστορική αναδρομή για πράγματα που συνέβησαν κατά το παρελθόν και που κάποιοι από εμάς τα βιώσαμε έντονα. Πολλοί έκτοτε συνταξιοδοτήθηκαν, κάποιοι συνεχίζουμε προς το παρόν και οι νεότεροι δεν έχουν καν ιδέα για ό,τι συνέβαινε τότε.

Πέρασε μια δεκαετία από τότε που είπα από εδώ αλλά και από τo blog των εργαζομένων στα ΕΛΠΕ το αμίμητο «Λάτση Θεέ πάρε τα ΕΛΠΕ». Εδώ να πούμε πως οι νεότεροι δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξη αυτού του blog γι’ αυτό σας παραθέτω παρακάτω τους δυο συνδέσμους που αντιστοιχούν στην πρώτη εδώ και στη δεύτερη εδώ περίοδο ζωής του, ώστε να εντρυφήσουν οι νεότεροι και να θυμηθούν οι παλαιότεροι. Εναλλακτικά και εδώ.

Από τη στιγμή που τερματίστηκε ο διαδικτυακός βίος τους, τις ανάγκες ενημέρωσης και επικοινωνίας κάλυψε το blog επι-δεξιος (ψάλτης) με την καθολική και καθοριστική παρουσία του στη διεκδίκηση της πρώτης μνημονιακής σύμβασης το 2011, και αργότερα το blog petrelaiopigi.

Στο διάβα των χρόνων υπήρξαν συνδικαλιστές και διευθυντές που επέβαλαν αποκλεισμούς στα εργασιακά blog οι οποίοι και εξακολουθούν. Είναι κάτι που δεν τους τιμά αλλά πλέον δεν έχει καμιά σημασία. Η τεχνολογία προχώρησε και ο κάθε συνάδελφος ανά πάσα στιγμή με ένα κλικ στο κινητό του ή σε άλλα ηλεκτρονικά μέσα μπορεί να έχει πρόσβαση όπου θέλει. Εξακολουθεί όμως να είναι ένα ζήτημα ηθικής τάξεως ο αποκλεισμός που έχει επιβάλει η εταιρεία...