Είναι σπουδαίος blogger και το διαπιστώνεις από την άκρως επιμελημένη διαδικτυακή σελίδα του και την καθημερινή του δραστηριότητα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είναι Showman, είναι Maître, είναι Chef, είναι σπουδαίος επιχειρηματίας, είναι για όσους τον ξέρουν και για όσους με καθυστέρηση τον ανακαλύπτουν ο επόμενος θρύλος της Ελληνικής παραδοσιακής κουζίνας, είναι ο Κώστας Βασιλειάδης στην Καλαμάτα...
Τον τελευταίο καιρό όπου και αν βρισκόμουν με "καθωσπρέπει" παρέες και συζητούσαμε για τις εξορμήσεις μου και τα αφιερώματα στη Μεσσηνία και την Καλαμάτα, όταν η συζήτηση έφτανε στο "ψητό" όλοι έκαναν λόγο για ένα εξαιρετικό εξοχικό κέντρο στη Μεσσηνιακή πρωτεύουσα που βρίσκεται κάπου στο κέντρο - απόκεντρο και που προσφέρει ότι εκλεκτότερο είχαν δοκιμάσει έως τότε...
Στου Κώστα την ταβέρνα θα πας μου έλεγε ο ένας, κάπου εκεί στην Αεροπορία... Στου Κώστα Βασιλειάδη μου έλεγε ο άλλος, πίσω από το Βιοτεχνικό Πάρκο, δεν υπάρχει διάσημος που να μην το έχει επισκεφθεί, εκεί έχει φάει αυτός, έχει φάει ο άλλος... Τους κοιτούσα σαν χαζός γιατί με έπιαναν αδιάβαστο. Όπως σας έχω ξαναπεί, γυρίζω ανελλιπώς, οδικώς τη Μεσσηνία από το 1978 και διαρκώς ανακαλύπτω πράγματα που τις περισσότερες φορές είναι σχεδόν δίπλα μου... Η Μεσσηνία είναι ανεξάντλητη!
Κάποιος από την παρέα μου την είπε: εσύ τα πας καλά με το ίντερνετ, μπες και δες... Στου Κώστα Βασιλειάδη...
Μπήκα λοιπόν και είδα. Έκανα και like στη σελίδα του στο facebook. Και έτσι άρχισε η σχεδόν καθημερινή διαδικτυακή μου ενημέρωση για τον πόλεμο των γεύσεων στην περιοχή "Μπουρνιάς" της Καλαμάτας...
Μέχρι που αποφάσισα την προηγούμενη Κυριακή να έρθω κατάλληλα προετοιμασμένος, νηστικός και φουνταριστός!
Εξωτερικά, θες η περιοχή, θες ο χώρος, δεν σε προδιαθέτουν γι' αυτό που πρόκειται να ακολουθήσει...
Έκπληξη πρώτη: Κυριακή μεσημέρι οι αίθουσες γεμάτες από κόσμο και μπαίνουμε δειλά - δειλά από την πόρτα που ο μικρός προθάλαμος με το καθιστικό σε οδηγεί στην κουζίνα. Δεν ξέρουμε κανέναν. Ρωτάμε αν υπάρχει περίπτωση να καθίσουμε κάπου και να φάμε κάτι... Κι εδώ αρχίζει το show του Κώστα που δεν σε αφήνει στιγμή να σκεφτείς πως είσαι ξένος... Λίγα λεπτά αναμονής στο σαλονάκι και μέσα σε αυτόν τον πανικό, το τραπεζάκι μας ήταν έτοιμο, μαζί με το τραπέζι άλλου ενός ζευγαριού, τακτικών θαμώνων του καταστήματος!
Έκπληξη δεύτερη: Ο Κώστας, με τον δικό του μοναδικό τρόπο μας παρουσιάζει τα φαγητά, μας ακούει και μας προτείνει... Τίποτα το επιπλέον ή το περιττό στην παραγγελία... Κανένα άγχος να ξεφορτώσει τα ψυγεία του και την πραμάτεια του στο έρημο στομάχι μας... Αυτό σημαίνει σεβασμός στον πελάτη... Βέβαια, το ότι ο Κώστας είναι χαλαρός και τον ενδιαφέρει μόνον η φήμη του, το συμπεραίνεις και από το ότι το κατάστημα είναι ανοιχτό από τις 12 το μεσημέρι έως τις 7 το απόγευμα. Τα βράδια ξεκουράζεται για να έχει κέφια την άλλη μέρα... Εκτός και αν η παρέα είναι μεγάλη, πάνω από 25 άτομα, οπότε το μαγαζί είναι για πάρτη της και το βράδυ!
Έκπληξη τρίτη: Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι χορτάσαμε μόνο και μόνο με το που τα είδαμε σερβιρισμένα τα φαγητά στα πιάτα μας... Και δεν είναι τόσο η ποσότητα, όσο ο τρόπος, η παρουσία, η εμφάνιση, και βέβαια οι μυρωδιές που αναδύονταν, μυρωδιές από την ελληνική φύση... Δυόσμος, μάραθο, χλωρό κρεμμύδι, λεμόνι, ελαιόλαδο... Οι εικόνες που σας μεταφέρουμε αδικούν τα πιάτα... Γευστικά τι να σας πούμε... Δεν είναι ότι πεινούσαμε. Και άλλες φορές συμβαίνει αυτό, αλλά τα φαγητά μένουν... Εδώ έγινε πλήρης εκκαθάριση!
Έκπληξη τέταρτη: Φύγαμε έχοντας κάνει άλλον έναν φίλο. Δεν υπάρχει περίπτωση να έρθεις ως εδώ και να μην κερδίσεις τη φιλία του!
Σκεφτήκαμε να έρθουμε και την επόμενη ημέρα: την Πρωτομαγιά. Δεν το τολμήσαμε γιατί σκεφτήκαμε ότι τα χωράφια γύρω - γύρω δεν θα επαρκούσαν τέτοια μέρα ούτε για να παρκάρουμε...
Πήγαμε σήμερα το μεσημέρι για να δούμε πως είναι τα πράγματα και μια καθημερινή...
Ίδια γεύση!!! Κορυφή!!!
Και αυτό που μας "έστειλε" στην κυριολεξία, ήταν όταν πελάτισσα του ζήτησε να τροποποιήσει το πιάτο με το γεμιστό - τυλιχτό ψαρονέφρι... Εγώ το πιάτο μου δεν το αλλάζω!!! Εάν θέλεις ρύζι, να σου βράσω μια κούπα και να στο σερβίρω χώρια!!! Κέρασμα του καταστήματος!!!
Αυτά λοιπόν!!!
Και να σας πω και το αστείο... σταθμεύσαμε με τη Mercedes απ' έξω και αισθανθήκαμε λίγο άβολα... μπορεί να το είχε η μέρα σήμερα, αλλά ήταν ίσως το πιο φτωχικό όχημα!
Όλη η οικονομική elite της περιοχής πρέπει να ήταν παρούσα... για καλομαγειρεμένο σπιτικό και φτηνό φαγητό!!!
Κάπως έτσι με τα χρόνια και από στόμα σε στόμα γίνονται οι θρύλοι...
Περισσότερες φωτογραφίες εδώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου