Μπακαλιάρος τσιλαδιά για το αυριανό τραπέζι!!!

Μια παραδοσιακή συνταγή από τη Μεσσηνία, όπως μας την εμπιστεύτηκε η κυρία Μαντώ Ηλιοπούλου από το εστιατόριο Θάμα στον Χολαργό. Οι σταφίδες δίνουν στη σάλτσα της ντομάτας μια ιδιαίτερη, ελαφρώς γλυκόξινη γεύση που μεταμορφώνουν τον μπακαλιάρο σε ένα πιάτο απίστευτης νοστιμιάς.

Υλικά

• 1 κιλό μπακαλιάρο παστό, ξαλμυρισμένο, σε φέτες

• 3 κρεμμύδια μεγάλα, σε ροδέλες

• 1 φλιτζάνι ελαιόλαδο

• 1 φλιτζάνι σταφίδα μαύρη Κορινθιακή

• 1 φλιτζάνι χυμό ντομάτας φρέσκιας

• 3 ντομάτες, σε ροδέλες

• 3 φύλλα δάφνης

• 3 σκελίδες σκόρδο

• αλάτι, πιπέρι

Διαδικασία

Βήμα 1

Ξαρμυρίζετε τον μπακαλιάρο σύμφωνα με τις οδηγίες που θα βρείτε εδώ!

Βήμα 2

Σε ένα τηγάνι ρίχνετε το λάδι και τσιγαρίζετε το κρεμμύδι και το σκόρδο. Αφού μελώσουν, ρίχνετε το χυμό της ντομάτας, πολύ λίγο αλάτι, πιπέρι και τις σταφίδες.

Βήμα 3

Σε ένα ταψί στρώνετε τις ροδέλες της ντομάτας, από πάνω ακουμπάτε τις φέτες του μπακαλιάρου και τα δαφνόφυλλα.

Βήμα 4

Περιχύνετε το φαγητό στο ταψί με τη σάλτσα από το τηγάνι και ψήνετε στο φούρνο για 35-40 λεπτά μέχρι το λάδι να βγει στην επιφάνεια. Σερβίρετε το φαγητό σε πιάτα, συνοδεύοντας με φρέσκο ψωμί.

Καλή σας όρεξη!!!

Γιατί τρώμε μπακαλιάρο την 25η Μαρτίου;

Η 25η Μαρτίου έχει συνδυαστεί γαστρονομικά με τον μπακαλιάρο. Κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής, η Εκκλησία επιτρέπει στους πιστούς να φάνε ψάρι μόνο δύο φορές, συγκεκριμένα του Ευαγγελισμού και την Κυριακή των Βαΐων.

Στην ορεινή όμως Ελλάδα και στις πιο φτωχές περιοχές ο παστός μπακαλιάρος ήταν από τα παλιά τα χρόνια η εύκολη και οικονομική λύση. Όποιες κι αν ήταν οι καιρικές συνθήκες οι πιστοί ήξεραν ότι θα βρουν παστό μπακαλιάρο ακόμη και στα μικρά μπακάλικα. Με τα χρόνια, αυτή η συνήθεια εδραιώθηκε στη ζωή των ανθρώπων και έγινε μέρος της εθιμοτυπίας του διπλού εορτασμού.

Η ιστορία του μπακαλιάρου ξεκινάει με την εποχή των Βίκινγκς το 800 μ.Χ.

Πρώτοι τον πάστωσαν οι Βάσκοι, που ξεκίνησαν το εμπόριο του μπακαλιάρου από το Μεσαίωνα και τον ονόμασαν "ψάρι του βουνού", ενώ στη χώρα μας ήρθε τον 15ο αιώνα και στο ελληνικό τραπέζι μπήκε μέσω της σαρακοστιανής νηστείας…