Η ΕΚΛΟΓΗ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ

Η ι σ τ ο ρ ί α που θα μας απασχολήσει έχει λάβει χώρα κάπου στην Αφρική. Αναφέρεται σε μπαμπουίνους και για να μην παρεξηγηθούμε, κάθε ομοιότητα με ανθρώπινα πρόσωπα ή καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική.
Ο αρχηγός της αγέλης των μπαμπουίνων έχει γεράσει, δεν μπορεί πλέον να προστατεύει και να οδηγεί την αγέλη και δύο αρσενικά μάχονται έντονα για την αρχηγία. Οι δαγκωματιές είναι έντονες και αφήνουν σημάδια στο σώμα των διεκδικητών. Σε λίγο αρχίζουν να τρέχουν και αίματα. Η μάχη όμως είναι αδυσώπητη. Στο τέλος, ο πιο δυνατός υπερισχύει. Ο άλλος είναι αναγκασμένος να εγκαταλείψει την αγέλη.

Τα θηλυκά και τα παιδιά μαζί με τα μικρότερα αρσενικά δέχονται χωρίς αντίρρηση τον νέο αρχηγό που από εδώ και στο εξής θα οδηγεί και θα προστατεύει την ομάδα. Μία δυνατή κραυγή του νικητή και μια κυκλωτική κίνηση γύρω από την αγέλη επιβεβαιώνει την κυριαρχία του. Και η πορεία της αγέλης συνεχίζεται με νέο αρχηγό.

Προς τα πού θα κινηθούν για να βρουν τροφή; Πώς θα προστατευτούν από τους εχθρούς τους; Πώς θα συνεργαστούν για να κυνηγήσουν; Να σημειώσουμε εδώ ότι όταν το κυνήγι γίνεται με συνεργασία πολλών ατόμων είναι περισσότερο αποδοτικό, από ότι αν γίνεται μεμονωμένα. Και οι πρωτεΐνες που παίρνουν από το κυνήγι, τους είναι απαραίτητες τόσο για την σωματική τους ευεξία όσο και για το ζευγάρωμα.
Τα αρσενικά που έχουν τη δυνατότητα να συλλαμβάνουν μικρότερα ζώα, εκτός από το ότι αυξάνουν τη δύναμή τους, προσφέρουν και κάποια κομμάτια στα θηλυκά. Έτσι όταν θα έρθει η ώρα της αναπαραγωγής, το θηλυκό θα προτιμήσει το αρσενικό που του έχει προσφέρει την περισσότερη τροφή.
Αλλά ας πάμε πάλι στον αρχηγό που στη συγκεκριμένη περίπτωση επιβεβαιώνει την κυριαρχία του με το να συλλαμβάνει και να τρώει περισσότερο, όπως και με το να προσφέρει φαγητό στα θηλυκά της αγέλης που προστατεύει… Αυτό είναι απαραίτητο, καθώς κάποια αρσενικά καθώς μεγαλώνουν έχουν βλέψεις στα θηλυκά και την αρχηγία.
Και ο χρόνος περνάει. Το άγχος του αρχηγού συνεχώς μεγαλώνει. Δεν αρκεί να υπερισχύει των άλλων αρσενικών αλλά χρειάζεται και να μπαίνει πρώτο αυτό στην μάχη, αν κάποιο άλλο ζώο απειλεί την αγέλη. Σε μια τέτοια μάχη με ύαινες που επιτέθηκαν σε ένα αδύναμο μικρό, ο αρχηγός τραυματίστηκε. Το τραύμα του αρχηγού σε συνδυασμό με το γεγονός ότι έχει αρχίσει πλέον να γερνάει, έχει φέρει μια αμφισβήτηση για την υπεροχή του ανάμεσα στα άλλα άτομα της ομάδας.

Κάποια στιγμή που ένα θηλυκό κινδύνεψε από μια επίθεση, ο αρχηγός από φόβο και ανασφάλεια δεν προσπάθησε να το προστατέψει. Αυτό ήταν η αρχή του τέλος του. Τα άλλα αρσενικά που τώρα έχουν δυναμώσει τον προκαλούν σε μονομαχία. Το ισχυρότερο από αυτά σε μια σύντομη μάχη όχι μόνο τον νικά αλλά και τον τραυματίζει επικίνδυνα. Εκδιώκεται από την αγέλη. Μένει μόνος του και τραυματισμένος. Το τέλος είναι κοντά καθώς οι ύαινες καραδοκούν. Ο νέος αρχηγός θα αναλάβει να συνεχίσει την πορεία της αγέλης.
Έτσι εκλέγουν οι μπαμπουίνοι τον αρχηγό τους ή καλύτερα αφήνουν κάποιον να τους οδηγεί, ο οποίος πλέον νιώθει χρέος του να τους προσέχει και να τους προφυλάσσει.
Με τους ανθρώπους τι γίνεται; Γνωρίζουμε ότι εξελικτική διαδικασία προωθεί και ευνοεί την επιβίωση. Είναι άγνωστο όμως πώς έχουμε φτάσει σήμερα στο σημείο να εκλέγουμε αρχηγούς, προέδρους, διευθυντές και να μην έχουμε ούτε ίχνος ελπίδας ότι σε δύσκολες στιγμές ούτε θα μας προσέξουν ούτε θα μας βοηθήσουν.
Φαίνεται ότι στον άνθρωπο έχουν αναπτυχθεί μηχανισμοί και ομάδες που νέμονται τα αγαθά και την εξουσία (κατά τόπους και παγκοσμίως) και όλη τους η προσπάθεια είναι να κρατούν τους υπόλοιπους σε ομηρία ή ακόμα χειρότερα να τους αδρανοποιούν και να τους κοιμίζουν ώστε να μην αντιδρούν και τους αμφισβητούν.
Καλό χειμώνα και καλή συνέχεια στην πορεία μας.

Ο βιοηθικός
Κωσταρίδης Παναγιώτης

«Ευωδία» Τριμηνιαίο περιοδικό του Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Νέας Φωκαίας – Χαϊδαρίου