Η ΕΚΡΗΞΗ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ

Η χώρα φλέγεται απ’ άκρου σ’ άκρου.

Το πολιτικό σύστημα, ο πρωθυπουργός, σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος, φαντάζουν ανίκανοι να διαχειριστούν την κρίση που οι ίδιοι δημιούργησαν. Η έκρηξη οργής ήταν προδιαγεγραμμένη. Οι αιτίες προϋπήρχαν, δόθηκε η αφορμή και αν δεν ήταν ο πυροβολισμός του ειδικού φρουρού κάτι άλλο θα βρισκόταν. Ήταν ζήτημα χρόνου. Όσο το κοινωνικό χάσμα μεγάλωνε τόσο ερχόμασταν ποιο κοντά στην έκρηξη του ηφαιστείου. Όσο οι πολίτες ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας και προκαλούνταν από την διαφθορά και τα σκάνδαλα ενός σάπιου συστήματος, τόσο πιο βέβαιο ήταν πως η πυριτιδαποθήκη θα τιναζόταν στον αέρα. Η επανίδρυση του κράτους που αποδείχτηκε λόγος κενός, οι βερμπαλισμοί περί νταβατζήδων, οι θεωρίες περί σεμνότητας και ταπεινότητας που δεν έγιναν πράξη, ο Εθνικός πλούτος που συσσωρεύεται σε μια χούφτα οικογένειες, οι μαζικές απολύσεις εργαζομένων, οι άνεργοι πτυχιούχοι, η γενιά των τετρακοσίων ή επτακοσίων ευρώ, η ανασφάλιστη εργασία, η κοροϊδία των τετράωρων stage, η ανήθικα νόμιμη τοκογλυφία των τραπεζιτών, η μείωση της αγοραστικής ικανότητας των πολιτών, ήταν η θρυαλλίδα για ανυπολόγιστες και αλυσιδωτές αντιδράσεις, την αρχή των οποίων ζούμε αυτές τις ημέρες και πολύ φοβάμαι πως αν κάποιοι δεν κατανοήσουν το πρόβλημα, θα πάρει τέτοιες διαστάσεις, που η ανικανότητα του κράτους θα αναπληρωθεί από την αυτοδικία και την αυτοάμυνα.

ΜΠΕΝΕΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ