Χωρίς να θεωρηθεί ρατσιστική η τοποθέτησή μου, μήπως πρέπει να ανησυχώ;Μήπως πρέπει η Πολιτεία να αναλύσει και να αξιολογήσει την συμπεριφορά των αλλοδαπών που συμμετείχαν στις εκδηλώσεις βίας των προηγούμενων ημερών;
Μήπως σε ενδεχόμενη Εθνική κρίση λειτουργήσουν ως Δούρειοι Ίπποι στο μαλακό υπογάστριο της κοινωνίας μας;
Μήπως πρέπει να πάψουμε να είμαστε ξέφραγο αμπέλι και να γίνουμε συντεταγμένο κράτος που θα διαθέτει τις ασφαλιστικές δικλείδες για την περιφρούρησή του;
Μήπως κάποιοι απ’ αυτούς δεν εκτιμούν την φιλοξενία ή και την ανοχή της κοινωνίας μας;
Μήπως η αλλόγιστη εκμετάλευση και η εξαθλίωση, τους οδηγήσουν σε ατραπούς εξέγερσης και αντεκδίκησης;
Δεν θέλω να επεκταθώ περισσότερο και για να προλάβω κάποιους υπέρμετρα Δημοκράτες που θα σπεύσουν να με κατηγορήσουν για τις βάσιμες ανησυχίες μου, σας παραθέτω παλαιότερη δημοσιευμένη τοποθέτησή μου σχετική με τους φίλους αλλοδαπούς που ζουν και προκόβουν στον τόπο μας.
Όταν πριν από χρόνια χιλιάδες οικονομικοί μετανάστες έφθαναν στην χώρα μας, όλοι πιστέψαμε ότι δύσκολα θα ενταχθούν στο παραγωγικό μας σύστημα και οι φόβοι για την δημιουργία ποικίλων προβλημάτων ήταν ορατοί.
Η μαζική εισροή αλλοδαπών βρήκε την Ελλάδα απροετοίμαστη τόσο στο να τους δεχθεί όσο και να τους αξιοποιήσει.
Η χώρα μας όπως και άλλες χώρες μεταμορφώθηκε από χώρα προέλευσης σε χώρα προορισμού εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών.
Η ψωροκώσταινα όπως την έλεγαν και οι άθλιες συνθήκες ζωής και διαβίωσης, αποτελούν παρελθόν και μόνον κάποιες παλιές ελληνικές ταινίες απομένουν πλέον να απεικονίζουν το δράμα εκείνης της εποχής.
Άνθρωποι ξεριζωμένοι, φτωχοί, κουρελήδες , προδομένοι και βασανισμένοι έχτισαν την ζωή τους από την αρχή και μαζί με την άνοδο του βιοτικού τους επιπέδου και τη μετάταξή τους στην τάξη των μικροαστών, προέκυψε και η ανάγκη για νέο, πρόθυμο και υπάκουο εργατικό δυναμικό.
Το βρήκαν στα πρόσωπα των οικονομικών μεταναστών που συνέρεαν από τις γειτονικές χώρες και οι παλαιοί κουρελήδες έδωσαν την θέση τους στους νέους.
Οι νέοι, πεινασμένοι αλλά αποφασισμένοι να παλέψουν να επιβιώσουν και να στεριώσουν στην νέα τους πατρίδα, ανέλαβαν να συντηρήσουν το καθεστώς ευμάρειας των νεόκοπων αφεντάδων τους.
Θέλοντας να κατοχυρώσουν την θέση τους και βλέποντας μακριά, έστειλαν τα παιδιά τους σε ελληνικά σχολεία προτρέποντάς τα να μάθουν την γλώσσα και τον πολιτισμό αυτής της χώρας , έτσι ώστε να ενταχθούν στον κοινωνικό ιστό και να προκόψουν.
Πολλά από αυτά τα παιδιά αρίστευσαν στις σπουδές τους γιατί απλά γνωρίζουν πολύ καλά πως μόνο με κόπο και προσπάθεια μπορείς να αποδείξεις και στον εαυτό σου και στους άλλους ότι αξίζεις μια καλύτερη τύχη.
Την ίδια στιγμή οι αυτόχθονες συμμαθητές τους παρά τα φροντιστήρια, την ενισχυτική διδασκαλία και τις άλλες ευκολίες προτιμούσαν την ενασχόληση με την αποστολή μηνυμάτων από τα κινητά τους τηλέφωνα και την θεραπευτική μέθοδο της ανίας τους μέσω καταναλωτικών αγορών.
Τώρα γονείς και κηδεμόνες λυσσομανούν γιατί βάσει του νόμου αλλοδαποί μαθητές καλούνται να γίνουν σημαιοφόροι στις παρελάσεις, γραφικοί πολιτικοί σηκώνουν τα φλάμπουρα της εθνικής καθαρότητας και τοπικοί άρχοντες νίπτουν τας χείρας των.
Πόσοι από αυτούς που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους μπροστά στις αδηφάγες κάμερες δεν έχουν περάσει από τους προθάλαμους κάθε λογής πολιτικών γραφείων για την διευθέτηση αιτημάτων που έχουν να κάνουν με την στρατιωτική θητεία του κανακάρη τους;
Εκεί, η Εθνική Συνείδηση πηγαίνει… περίπατο, γιατί προέχει η καλοπέραση του παιδιού !
Σαν δεν ντρεπόμαστε !
Χαϊδάρι Οκτώβριος 2003
ΜΠΕΝΕΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
E-mail: beneas13@hol.gr
Δημοσίευση : «ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ» Φύλλο 37 Δεκέμβριος 2003
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου