Τριήμερο του Αγίου Πνεύματος στη Μάνη!!!

Τριήμερο του Αγίου Πνεύματος και επισκεφτήκαμε για πρώτη φορά στα χρονικά την Λακωνική Μάνη. Όσα μας έλεγαν οι γονείς μου και οι γνωστοί μας για εκείνα τα μέρη, ήταν όλα αλήθεια. Επιβλητική, μυστηριώδης, πέτρα και φως, βράχια, πράσινο και κρυστάλλινα νερά… Μια πραγματικά άγρια ομορφιά. Μέναμε στην Αρεόπολη με τα πέτρινα σοκάκια της, την όμορφη αρχιτεκτονική της, τα μπαράκια και τα ταβερνάκια της. Γεμάτη από κόσμο, από υπέροχες μουσικές και μυρωδιές. Η Αρεόπολη είναι ένα μέρος για όλα τα γούστα. Σου προσφέρει διασκέδαση και ταυτόχρονα ανεμελιά και χαλάρωση. Αφού φτάσαμε ως εκεί, δε γινόταν να μην επισκεφτούμε το πανέμορφο Λιμένι. Έναν υπέροχο κολπίσκο με κρυστάλλινα, καταγάλανα νερά, βράχια τριγύρω και φυσικά θαλάσσιες χελώνες να κολυμπούν ανάμεσα στον κόσμο. Με μία λέξη… Μαγεία! Δεν υπάρχει αμμουδιά για να ξαπλώσεις. Επιλέγεις να κάτσεις είτε στα πεζούλια, είτε σε κάποιο μαγαζί. Το μεσημέρι μας και μετά το μπάνιο, καταλήξαμε στον Κουρμά, ένα παραθαλάσσιο ταβερνάκι με μοναδική θέα και πεντανόστιμο φαγητό. Φρέσκα ψάρια, ουζάκι και απαράμιλλη θέα… Τι άλλο να ζητήσει κανείς; Τη δεύτερη μέρα ρίξαμε άγκυρα στον Γερολιμένα. Τι να πεις και για αυτό το μέρος; Παραλία με λευκές πέτρες, γαλαζοπράσινα νερά κάτω από ένα επιβλητικό βουνό. Ταβερνάκια με θέα τα πανέμορφα αυτά νερά, που λαμπίριζαν καθώς έπεφτε ο ήλιος. Τελευταία μέρα και ξεκινήσαμε να πάμε στο Νέο Οίτυλο. Δυστυχώς ο πολύς αέρας και τα κύματα Χαβάη 5-0 μας απέτρεψαν από το να καθίσουμε εκεί και καταλήξαμε στον Μέζαπο. Ένα μικρό διαμαντάκι της Λακωνικής Μάνης. Αποτελείται από δύο μικρά κολπάκια, τον πάνω και τον κάτω Μέζαπο. Λευκή πέτρα, επιβλητικά βράχια και καταγάλανα νερά. Όλες οι παραλίες που επισκεφτήκαμε μοναδικές και υπέροχες και αξίζει να έχετε μαζί σας μάσκες θαλάσσης ώστε να εξερευνήσετε το βυθό. Λίγο πριν ξαποστάσουμε σε ένα ταβερνάκι, οδηγηθήκαμε και περπατήσαμε στη Βάθεια. Αποτελεί τη μανιάτικη πυργοπολιτεία. Ένας παραδοσιακός οικισμός με οχυρά και επιβλητικούς πύργους, ένα ιστορικό μνημείο που φημίζεται για τη μοναδικότητά του. Μετά την γύρα μας μέσα στον οικισμό και αρκετά πεινασμένοι, καταλήξαμε σε ένα παραδοσιακό ταβερνάκι, που ονομάζεται Ελαία, με πανοραμική θέα στο χωριό Τσικαλιά. Όλα πεντανόστιμα και παραδοσιακά φτιαγμένα από τη γιαγιά που είναι εκεί. Απολαύσαμε τις νοστιμιές, χαζεύοντας το πανέμορφο τοπίο με χαρμολύπη, καθώς η επιστροφή στην Αθήνα ήταν πλέον πολύ κοντά…