Ξεκινήσαμε οδικώς χθες το πρωί στις 8 από την πλατεία της Καρδαμύλης με κατεύθυνση τα Τσέρια. Λίγο πριν τα Τσέρια στρίψαμε αριστερά για τις Γαϊτσές και ακολουθήσαμε μετά το χωριό Κέντρο τον χωματόδρομο που κατηφορίζει προς το Πηγαδιώτικο γεφύρι. Πρώτη έκπληξη ένα μπουλούκι από μικρά αγριογούρουνα που έτρεχαν πανικόβλητα μόλις αντιλήφθηκαν την παρουσία μας. Δεύτερη έκπληξη τα εκατοντάδες κατσίκια που προσπαθούσε να βάλει σε μια σειρά ο βοσκός για να χωρέσει το αυτοκίνητο στον στενό χωματόδρομο. Αφήσαμε τα αυτοκίνητα σε ένα πλάτωμα και αρχίσαμε την κατάβαση για μισή ώρα ακολουθώντας τον χωματόδρομο και το λιθόκτιστο καλντερίμι. Συναντήσαμε το γεφύρι αλλά δεν το διαβήκαμε συνεχίζοντας ανατολικά την κατηφορική πορεία μας έως την κοίτη της χαράδρας. Μόλις πατήσαμε τις κροκάλες πήραμε την κατηφορική πορεία του φαραγγιού προς τα δυτικά και εξερευνήσαμε το μαγευτικό τοπίο που το χειμώνα είναι αδιάβατο από τα νερά που κατεβάζει. Ειδικά στα σημεία που στενεύει, φαντάζομαι ότι η στάθμη του νερού θα είναι πολύ ψηλά. Περπατώντας, σε κάποια σημεία αν ανοίξεις διάπλατα τα χέρια σου, ακουμπούν στις δυο πλευρές των βράχων που κοιτώντας ψηλά νομίζεις ότι φτάνουν ως τον ουρανό δημιουργώντας μια λεπτή σχισμή. Σε κάποια σημεία τρέχουν από ψηλά γάργαρα νερά από πηγές. Προχωρώντας στο φαράγγι αλλού στενεύει και αλλού φαρδαίνει, αλλού περνάει το φως του ήλιου και αλλού παραμένει σκοτεινό. Λίγο πιο κάτω ένας τεράστιος βράχος παραμένει γύρευε από πότε σφηνωμένος ανάμεσα στις δυο πλευρές των κάθετων βράχων. Συνεχίζοντας, περνάς κάτω από το Πηγαδιώτικο λιθόκτιστο γεφύρι που στέκει εκατοντάδες μέτρα πάνω από το κεφάλι σου δημιουργώντας εικόνες απείρου κάλλους και απίστευτους συνειρμούς. Σε μια μικρή λίμνη από νερό κολυμπούν πολλά βατράχια που δύσκολα θα αντιληφθείς αφού έχουν προσαρμοστεί τέλεια στο φυσικό περιβάλλον. Η παραμονή για λίγο σε αυτό το φυσικό περιβάλλον σε αποφορτίζει από την καθημερινότητα και σε κάνει να ξεχνάς τα τεχνολογικά επιτεύγματα, δίνοντάς σου την αίσθηση ότι δεν τα χρειάζεσαι. Το φαράγγι του Ριντόμου - Κοσκάρακας θα μπορούσε να συμπεριληφθεί ανάμεσα στα ποιο σημαντικά πεζοπορικά φαράγγια στον Ελληνικό χώρο καθώς δεν έχει να ζηλέψει και πολλά πράγματα από ποιο διάσημους συγγενείς του όπως τη Σαμαριά στη Κρήτη και το Βίκο στην Ήπειρο για παράδειγμα. Με μήκος μεγαλύτερο των 25 χιλιομέτρων ξεκινά τη μεγάλη του διαδρομή κατευθείαν από τις ψηλές κορυφές του Ταϋγέτου για να καταλήξει στην όμορφη παραλία της Σάνταβας. Κατά τμήματά του είναι γνωστό με διάφορες ονομασίες με επικρατέστερες την ονομασία Ρίντομο στο ανατολικό και υψηλότερο τμήμα του και το όνομα Κοσκάρακα στο δυτικό κομμάτι που οδηγεί στη θάλασσα. Επίσης, σύμφωνα με τον Παυσανία, στα αρχαία χρόνια ονομαζόταν Χοίρειος Νάπη, προφανώς από τα πολλά αγριογούρουνα που υπήρχαν εδώ. Στο περίφημο Πηγαδιώτικο γεφύρι το τοπίο είναι συγκλονιστικό. Βρισκόμαστε στο ωραιότερο σημείο ενός από τα ποιο ενδιαφέροντα φαράγγια της Ελλάδας. Το βουνό λες και είναι κομμένο με ένα τεράστιο μαχαίρι. Ένας μεγάλος βράχος που έχει πέσει από ψηλά έχει σφηνώσει στα τοιχώματα δημιουργώντας μια φυσική αψίδα. Πολλές δεκάδες μέτρα ψηλότερα βλέπουμε το γεφύρι με τα δύο του τόξα το ένα πάνω στο άλλο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου