Με ολοζώντανες τις αναμνήσεις της παλιάς Μεσσήνης, το Εστιατόριο του Δημόπουλου στην κάτω Πλατεία της πόλης συνεχίζει απτόητα να προσφέρει γαστρονομικές συγκινήσεις στους Νησιώτες και στους Αθηναίους καλοφαγάδες που έρχονται ως εδώ. Σε κάθε μας κάθοδο στα πάτρια εδάφη πάντα κάνουμε μια μεσημεριανή στάση για να ξαποστάσουμε και να συζητήσουμε, τρώγοντας εξαιρετικό φρεσκομαγειρεμένο φαγητό. Η παράδοση και η ποιότητα πάνε χέρι - χέρι εδώ και δεκαετίες στο παλαιότερο κλασικό εστιατόριο που αντέχει στο χρόνο και αντιστέκεται στις τάσεις της σύγχρονης εποχής για άλλου είδους φαγητό. Στην Αθήνα και στις μεγαλουπόλεις φθίνουν αυτού του είδους τα εστιατόρια που βρίσκεις καθημερινά ποικιλία σπιτικού φαγητού. Δεν έχει καμία σχέση με τα σύγχρονα μεζεδοπωλεία και ψητοπωλεία. Αρκεί μόνο να πλησιάσεις απ' έξω για να σου σπάσουν τη μύτη τα καλομαγειρεμένα φαγητά. Δεν είναι πολλά πλέον, αλλά ξεχωρίζουν αυτά τα Restaurant. Και κυρίως διαθέτουν πελάτες που αναπτύσσουν μαζί τους σχέση ζωής. Αυτούς που αναζητούν το κλασικό, το ποιοτικό, το ανεπιτήδευτο. Την ανάμνηση του οικογενειακού τραπεζιού, εκεί όπου μοιράζονται φαγητό και συναισθήματα, όπως γινόταν πριν κάποιες δεκαετίες κάθε Κυριακή, και που μερικοί τυχεροί το απολαμβάνουν ακόμα. Μερικές φορές αναζητούμε από ένα γεύμα ή ένα δείπνο, πέρα από τη γαστρονομική απόλαυση, και την ατμόσφαιρα θαλπωρής και ασφάλειας. Τα αστικά εστιατόρια των πόλεων, μετρημένα πια στα δάχτυλα, μας πηγαίνουν σε εποχές που ίσως δεν προλάβαμε, παρά μόνο μέσα από τις ελληνικές ταινίες των '60ς ή τις διηγήσεις των γονιών και των παππούδων. Καθαρό λευκό τραπεζομάντιλο, αρνάκι στο φούρνο, κοκκινιστό μοσχαράκι με μακαρόνια, σαλάτα εποχής, ένας δίσκος του Χατζιδάκι στο πικάπ... Καλή σας όρεξη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου