Αν δεν πάει κανείς στα Μετέωρα, δεν μπορεί να καταλάβει την ομορφιά τους. Είναι μια ομορφιά ουράνια, ένα ιδιαίτερο τοπίο, που ο επισκέπτης όχι απλά το βλέπει, αλλά το αισθάνεται, ένα ανεξήγητο γεωλογικό φαινόμενο.
Σύμφωνα με τις επικρατέστερες θεωρίες των γεωλόγων, οι τεράστιοι ογκόλιθοι των Μετεώρων, δημιουργήθηκαν από πέτρες ποταμών και ασβεστολιθικά πετρώματα που για εκατομμύρια χρόνια σωρεύονταν, για να δημιουργήσουν έναν ενιαίο κώνο, σε μια θαλάσσια έκταση που κάλυπτε τότε τη σημερινή Θεσσαλία.
Όταν τα νερά αποτραβήχτηκαν στο Αιγαίο και μετά από γεωλογικές μεταβολές αιώνων, το τμήμα αυτό ανυψώθηκε και αποσφηνώθηκε, ο κώνος αποκόπηκε από τη συμπαγή μορφή του κι έτσι δημιουργήθηκαν οι σημερινοί μικρότεροι βράχοι το ύψος των οποίων φτάνει τα 400 μέτρα, αλλά και η κοιλάδα του Πηνειού ποταμού.
Το άγριο και απροσπέλαστο τοπίο των Μετεώρων, έγινε το καταφύγιο για τους χριστιανούς ασκητές που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή, σε χρονολογία που δεν είναι ακριβώς γνωστή, αλλά υπολογίζεται γύρω στα 1100 μ.Χ.. Στα χρόνια της παρακμής και της πτώσης της βυζαντινής αυτοκρατορίας και της συνακόλουθης οθωμανικής κατάκτησης της Θεσσαλίας το 1393, η μοναστική ζωή στα Μετέωρα σημείωσε ύφεση. Ωστόσο από τα τέλη του 15ου αιώνα και κυρίως τον 16ο αιώνα τα Μετέωρα γνώρισαν τη μεγαλύτερή τους ακμή καθώς τότε ιδρύθηκαν νέες μονές, καθολικά και μοναστηριακά κτίσματα, με απαράμιλλης τέχνης αγιογραφίες. Η μοναστηριακή αυτή πολιτεία άρχισε να ενισχύεται με μοναχούς για να φθάσει στο απόγειο της ακμής της γύρω στον 17ο αιώνα, ενώ από τις αρχές του 18ου αιώνα ξεκίνησε η παρακμή της.
Τα απότομα βράχια, που μοιάζουν να προήλθαν εξ ουρανού, βρίσκονται κοντά στα πρώτα υψώματα της Πίνδου και των Χασίων, πάνω από τις κωμοπόλεις Καλαμπάκα και Καστράκι, στο θεσσαλικό κάμπο, στο κέντρο της ηπειρωτικής Ελλάδας. Στις κορυφές κάποιων από τους βράχους των Μετεώρων, βρίσκονται χτισμένα μοναστήρια, καθιστώντας την περιοχή ως το δεύτερο πλέον σημαντικό μοναστικό συγκρότημα στην Ελλάδα, μετά το Άγιο Όρος. Από τα εικοσιτέσσερα μοναστήρια που υπήρξαν ιστορικά, σήμερα λειτουργούν μόνο έξι (οι ανδρικές Μονές της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, της Αγίας Τριάδας, του Αγίου Νικολάου του Αναπαυσά και του Βαρλαάμ και οι γυναικείες Μονές του Ρουσάνου και του Αγίου Στεφάνου), τα οποία μάλιστα, από το 1988, περιλαμβάνονται στον κατάλογο μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου