Τα ονειρευτήκαμε, τα θαυμάσαμε στις εκθέσεις και στο γκαράζ του γείτονα και κάποια από αυτά τα αποκτήσαμε. Δύσκολα ομολογουμένως εδώ στην Ελλάδα… Ίσως γι αυτό και ο Έλληνας λατρεύει το αυτοκίνητο. Η δυσκολία απόκτησης και κατοχής αυτοκινήτου διαχρονικά και με ελάχιστες εξαιρέσεις δημιούργησαν σύνδρομο στέρησης. Όμως κάποια στιγμή το όνειρο γίνεται πραγματικότητα και όταν αυτό συμβαίνει γιατί αγαπάμε το αυτοκίνητο και την αυτοκίνηση αρχίζουν οι φροντίδες και οι αναζητήσεις της τέλειας διαδρομής. Βέβαια υπάρχουν και οι περιπτώσεις που κάποιοι επιλέγουν μάρκα και μοντέλο μόνο και μόνο για να μπουν στο μάτι του κοινωνικού περίγυρου. Πάντως αυτό που βλέπω στη νέα γενιά, είναι ότι αρχίζει να συμπεριφέρεται όπως και ο Ευρωπαίος. Προσεγγίζει το αυτοκίνητο ως μεταφορικό μέσο και όχι ως αντικείμενο πόθου που έχει ψυχή… Εκατομμύρια αυτοκίνητα πέρασαν και έδωσαν χρώμα και νόημα στη ζωή μας στη σύντομη ιστορία του αυτοκινήτου και πολλά από αυτά επιμένουν να παραμένουν ακόμα δίπλα μας έστω και παροπλισμένα γιατί δεν άντεξε η καρδιά του ιδιοκτήτη τους να τα στείλει στην πρέσα. Αυτό κυρίως συμβαίνει στην ύπαιθρο παρά στις πόλεις που οι υπηρεσίες καθαριότητας φροντίζουν να μας απαλλάξουν από την παρουσία τους. Ταξιδεύοντας κανείς θα συναντήσει πολλές από τις παλιές αγάπες να δένουν πολλές φορές αρμονικά με το τοπίο και να ξυπνούν αναμνήσεις… Αυτό ήταν και το ερέθισμα να συγκεντρώσω κάποια από αυτά σε ένα φωτογραφικό άλμπουμ το οποίο θα εμπλουτίζω κατά καιρούς με νέα ευρήματα από τις ταξιδιωτικές περιπλανήσεις μου…
Περισσότερα αυτοκίνητα εδώ!
2 σχόλια:
Έχουν διανύσει χιλιάδες χιλιόμετρα και τώρα αναπαύονται. Το καθένα από αυτά έχει τη δική του ιστορία που μόνο ο ιδιοκτήτης του ξέρει να μας διηγηθεί. Κάποια από αυτά, την εποχή που κυκλοφόρησαν, οι περισσότεροι από εμάς δεν μπορούσαν να τα αποκτήσουν. Τα θαυμάζαμε στις βιτρίνες των εκθέσεων και στο πεζοδρόμιο του γείτονα. Μερικά από αυτά που γλύτωσαν την πρέσα της ανακύκλωσης εντυπωσιάζουν ακόμα και σήμερα...
Είναι γεγονός πως στην ελληνική ύπαιθρο βρίσκονται εγκαταλελειμμένα στο έλεος της φύσης και των καιρικών συνθηκών πάρα πολλά αυτοκίνητα και διάφορα άλλα μηχανήματα, τα οποία αφού έφεραν σε πέρας τις διάφορες υποχρεώσεις για τις οποίες αποκτήθηκαν, αφέθηκαν να "ξεκουραστούν" μέσα στα χωράφια, με τις λαμαρίνες τους να έχουν πάνω τους ανεξίτηλα τα σημάδια του χρόνου.
Πολλοί, ίσως οι περισσότεροι, δεν τους ρίχνουν ούτε ένα δεύτερο βλέμμα, άλλοι τα βλέπουν ως μεταλλικά σκουπίδια, ενώ ελάχιστοι με το που τα βλέπουμε το μυαλό μας γυρίζει τουλάχιστον δύο με τρεις δεκαετίες πίσω, σε κάποιες άλλες εποχές, που η οδήγηση, όπως και η συντήρηση, ήταν έντονα συμμετοχική διαδικασία.
Βλέποντας πολλά από αυτά στο φωτογραφικό άλμπουμ, θυμήθηκα την εποχή της δεκαετίας του '70 και τις αρχές της δεκαετίας του '80, που όταν ήμασταν πιτσιρικάδες προσπαθούσαμε να μαντέψουμε τη μάρκα του αυτοκινήτου που διερχόταν από τη γειτονιά με κλειστά μάτια, με μοναδικό κριτήριο την ακοή. Ακόμα και σήμερα, όσοι από εμάς μεγαλώσαμε με μυρωδιά και γεύση από super βενζίνη και με ήχο από διπλά Weber, Dellorto ή Solex, δεν είναι δυνατόν να μείνουμε ασυγκίνητοι στην εικόνα μίας Lancia Fulvia, μίας Alfa Giulia, μίας BMW 2002, ενός Ford Cortina ή Εscort, ενός VW Beetle και άλλων πολλών....
Δημοσίευση σχολίου