Πέντε το πρωί
ξύπνησα και δεν ήσουν εκεί
εφιάλτες μου ‘γιναν
οι ώρες ως την αυγή
Που γυρνάς πες μου που
πια φιλιά κλέβεις
κι εγώ ματώνω ακόμα
Που γυρνάς πες μου που
τα φιλιά μου γίναν ξένα
στο δικό σου σώμα
Πέντε το πρωί
απ’ το μυαλό μου δεν έφυγες στιγμή
κι ένα άδειο μπουκάλι
έγινε συντροφιά μου μοναδική
Τσιαβογιάννη Νίκη Χριστίνα
20/11/12
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου